Sylabusy / Studia / Instytut Historii Sztuki / Strona główna - Wydział Nauk Historycznych i Pedagogicznych

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Wprowadzenie do historii sztuki – wykład Prof. dr hab. Waldemar Okoń
	- w języku angielskim	Introduction to Art History - lecture
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	30 h
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Wykład poświęcono głównie aspektom natury metodologicznej, a jego celem jest zapoznanie słuchaczy z różnorodnymi publikacjami z dziedziny historii sztuki, zarówno w odniesieniu do historii dyscypliny, jak przede wszystkim do różnych form rozumienia dzieła sztuki oraz wskazań na wielowiekową, retoryczną tradycję ich krytycznej i badawczej analizy
14.	Treści programowe	Historia sztuki jako dziedzina nauki znajdująca się na przecięciu znaczeń słowa i obrazu, w trakcie wykładu poddawana jest rozlicznym metodologicznym i tekstowym transformacjom, sterując w kierunku modnych ostatnio badań na przykład nad historią muzealnictwa i kolekcji, nowymi mediami czy, najogólniej mówiąc, sztukami wizualnymi i wizualnością zawłaszczającymi tradycyjną przestrzeń zajmowaną dotychczas przez tą dyscyplinę. Relacje historii sztuki z socjologią, psychologią, filozofią i antropologią, to kolejny nurt tematyczny wykładu, sytuujący ją na szeroko pojmowanym tle współczesnej humanistyki.
15.	Zakładane efekty uczenia się	K W01 Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady analiz dzieł sztuki K W02 Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod K U01 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki, potrafi dokonać analizy dzieła sztuki K U02 Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	1 J. Białostocki, Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980. 2. J. Białostocki, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978 /część III i IV/. 3. C. Korsmeyer, Gender w estetyce, Kraków 2004. 4 . A. F. Jones, Wstęp do historii sztuki, Poznań 1999. 5. Myśl, oko i ręka artysty. Studia nad genezą tworzenia, pod redakcją R. Kasperowicza i E. Wolickiej, Lublin 2003. 6. M. Golka, Socjologiczny obraz sztuki, Poznań 1996. 7. E. Basara-Lipiec, Arcydzieło. Teoria i rzeczywistość, Warszawa 1997. 8. M. Poprzęcka, Impas. Opór, utrata, niemoc, sztuka, Gdańsk 2019. 9. Sacrum i sztuka, opracowanie N. Cieślińska, Kraków 1989. 10. A. D` Alleva, Jak studiować historię sztuki, Kraków 2008. 11. E. Panofsky, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971 /artykuły: „Ikonografia i ikonologia”, „Architektura gotycka i scholastyka”, „Rzeczywistość i symbol w malarstwie niderlandzkim”, „W obronie wieży z kości słoniowej”/. 12. Wstęp do historii sztuki. T. I. Przedmiot metodologia zawód, Warszawa 1973. 13. G. Bandmann, Przemiany w ocenie tworzywa w teorii sztuki XIX wieku /w:/ Pojęcia, problemy, metody współczesnej nauki o sztuce. Dwadzieścia sześć artykułów uczonych europejskich i amerykańskich. Wybrał J. Białostocki, Warszawa 1976. 14. Nacjonalizm w sztuce i historii sztuki 1789-1950, redakcja D. Konstatntynowa, R. Pasiecznego, Warszawa 1998. 15. Słowo i obraz. Materiały Sympozjum Komitetu Nauk o Sztuce PAN, pod red. .A. Morawińskiej, Warszawa 1982. 16. J. Gage, Kolor i znaczenie, Kraków 2010. 17. H. Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki. Problem rozwoju stylu w sztuce nowożytnej, Wrocław-Warszawa-Kraków 1962. 18. E. W. Gombrich, Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawienia obrazowego, Warszawa 1981, część I, II i III. 19. Rzeczywistość – realizm-reprezentacja, pod redakcją M. Poprzęckiej, Warszawa 2001, 20. Wiek awangardy, redakcja L .Bieszczad, Kraków 2008. 21. W. Tatarkiewicz, Dzieje sześciu pojęć, Warszawa 1976. 22.H. Belting, Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, Kraków 2007. 23. Kolekcjonerstwo polskie XX i XXI wieku. Szkice, red. T. de Rossseta, A. Kluczewskiej-Wójcik, A. Tołysz, Warszawa 2015. 24. R. Tańczuk, Kolekcja-pamięć-tożsamość. Studia o kolekcjonowaniu, Wrocław 2018. 25. Fotografia i filozofia. Szkice o pędzlu natury, redakcja S. Walden, Kraków 2018. 26. K. Trzeciak, Posągi i utopie. Rzeźba jako metafora nowoczesnej formy artystycznej podmiotowości i politycznej wspólnoty, Kraków 2018. 27. Pogranicza audiowizualności, redakcja A. Gwóździa, Kraków 2010.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Sprawdzenie pracy pisemnej
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Ocena obejmuje uczestnictwo w zajęciach – sprawdzanie listy obecności oraz znajomość literatury omawianej na wykładzie. Ze względu na tryb on-line będzie konieczne przedstawienie pisemnej pracy zaliczeniowej związanej z omawianą problematyką
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-
	praca własna studenta/doktoranta	30
	-
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Wprowadzenie do historii sztuki – architektura (ćwiczenia) Mgr Paulina Korneluk
	- w języku angielskim	Introduction to Art History - Architecture
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	język polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-WprArchit1
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	ćwiczenia 30
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z terminologią z zakresu historii architektury oraz z techniką sporządzania opisu inwentaryzatorskiego dzieła architektury.
14.	Treści programowe	Architektura jako dziedzina sztuki, narodziny architektury, traktaty architektoniczne, architektura, a budownictwo. (T) Rzut i układ przestrzenny, typy rzutów, układy przestrzenne świątyń i budynków świeckich. (T) Wybrane zagadnienia z konstrukcji budowli, klasyczny i gotycki system konstrukcyjny, typy łuków, sklepień, stropów, kopuł, dachów. (O) Porządki architektoniczne, typy kolumn i podpór, proporcje, sposoby rozczłonkowania bryły i wieńczenia budowli. (O) Budownictwo świeckie, wnętrza, układy, systemy komunikacyjne, typy okien, schodów, drzwi. (O) Artykulacja i dekoracja budowli świeckiej i sakralnej, perspektywa, korekty optyczne w architekturze. (O) Inne typy budowli: zamek, fortyfikacje, zagadnienia współczesnej architektury, typy założeń ogrodowych i cmentarnych, wybrane świątynie niechrześcijańskie. (O) Podstawowe elementy urbanistyki. (O) Analiza planów architektonicznych, rysunek przekroju poziomego budowli. Zasady sporządzania opisu inwentaryzatorskiego budowli świeckiej i sakralnej.
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 Zna podstawową terminologię używaną w historii architektury i zasady opisu inwentaryzatorskiego dzieła architektury K_U01 Swobodnie posługuje się terminologią historii architektury, potrafi dokonać opisu inwentaryzatorskiego dzieła architektury
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	1. Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. Krystyna Kubalska-Sulkiewicz (koordynator), Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota ; współpraca Margarita Kardasz, Bożena Kędzierzawska, Ewa Borowska, Magdalena Witwińska, Warszawa 2018. 2. Koch Wilfried, Style w architekturze. Arcydzieła budownictwa europejskiego od antyku po czasy współczesne, Warszawa 2017. 3. Mączeński Zdzisław, Elementy i detale architektoniczne w rozwoju historycznym, Warszawa 2008. 4. Watkin David, Historia architektury zachodniej, Warszawa 2006. 5. Witruwiusz, O architekturze ksiąg dziesięć, Warszawa 2004.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- uczestnictwo w zajęciach (dopuszczalne dwie nieobecności) -aktywność na zajęciach
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	-ocena opisu inwentaryzatorskiego -zaliczenie rysunku przekroju poziomego budowli - ocena z kolokwium
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-	Ćwiczenia online
	praca własna studenta/doktoranta	30
	-	- czytanie wskazanej literatury (5h) - przygotowanie prac pisemnych (15h) - przygotowanie do sprawdzianów i egzaminu (10h)
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Wstęp do historii sztuki – malarstwo Dr Jakub Zarzycki
	- w języku angielskim	Introduction to Art History - Painting 1
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Język polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki UWr
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S1-WprMalar1
6.	Rodzaj przedmiotu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Zajęcia zdalne, 30 h
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z terminologią z zakresu historii malarstwa, metodami opisu, analizy i klasyfikacji malarskich dzieł sztuki oraz podstawową literaturą na ten temat. Od uświadomienia ogólnych prawideł decydujących o powstaniu obrazu, poprzez wykształcenie zdolności widzenia i nazywania zasadniczych elementów dzieła (formy, kompozycji, warstwy kolorystycznej), aż do umiejętności werbalnego uporządkowania wrażeń w postaci prawidłowego opisu strukturalnego oraz opisu uwzględniającego ikonografię, warstwy ikonologiczne i symboliczne dzieła.
14.	Treści programowe	1. Obraz i jego kategorie – problem gatunku, motywu i tematu w malarstwie (O) 2. Obraz jako obiekt (1) – badanie i opisywanie materialnej struktury obrazu (O) 3. Obraz jako obiekt (2) – datowanie oraz określanie pochodzenia i autorstwa dzieł malarskich. Zasady uzupełniania karty inwentaryzatorskiej dzieła malarskiego (O) 4. Elementy dzieła malarskiego (1) – punkt, linia a płaszczyzna (O) 5. Elementy dzieła malarskiego (2) – kształt i forma (O) 6. Elementy dzieła malarskiego (3) – przestrzeń, ruch, dynamika (O) 7. Elementy dzieła malarskiego (4) – kolor (O) 8. Elementy dzieła malarskiego (5) – światłocień i problem ekspresji (O) 9. Jak analizować i opisywać dzieło malarskie? (1) – wprowadzenie (O) 10. Jak analizować i opisywać dzieło malarskie? (2) – ćwiczenia (O) 11. Jak analizować i opisywać dzieło malarskie? (3) – ćwiczenia (O) 12. Terminologia historii sztuki związana z malarstwem (1) (O) 13. Terminologia historii sztuki związana z malarstwem (2) (O)
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01, K_W02, K_U01, K_U02: - Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł malarskich z różnych dziedzin i epok w języku polskim - Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod - Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła malarskiego - Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Obowiązkowa - Arnheim R., Sztuka i percepcja wzrokowa, Warszawa 1978 (i późniejsze wydania). - Kandynski W., Punkt i linia a płaszczyzna. Przyczynek do analizy elementów malarskich, Warszawa 1986 (i późniejsze wydania). - Rejniak-Majewska A., Chaosmos, czyli o gramatyce i fizjonomice form, Posłowie w: Kandyński, Punkt…, Łódź 2019. - Rzepińska M., Historia koloru w dziejach malarstwa europejskiego, Warszawa 1989 (i inne wydania). - Słownik terminologiczny sztuk pięknych, red. K. Kubalska-Sulkiewicz, M. Bielska-Łach, A. Manteuffel-Szarota, Warszawa 2005 Zalecana - Gombrich E. H., O sztuce, Warszawa 2010 (i inne wydania). - Rzepińska M., Siedem wieków malarstwa europejskiego, Wrocław 1986 (i inne wydania).
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- końcowa praca kontrolna (O)*,
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu	- ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (O) - praca kontrolna (końcowa) (O)*
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- Ćwiczenia online	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć - czytanie wskazanej literatur - przygotowanie prac	30
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Historia sztuki starożytnej Dr Agata Kubala
	- w języku angielskim	History of Ancient Art
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S1-HISzSt1
6.	Rodzaj przedmiotu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	letni
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Wykład prowadzony zdalnie, 30 godz.
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Omówienie kultury materialnej starożytnego Egiptu oraz Grecji w epoce brązu i okresie archaicznym.
14.	Treści programowe	Sztuka egipska okresu Starego Państwa (O) Sztuka egipska okresu Średniego Państwa (O) Sztuka egipska okresu Nowego Państwa (O) Sztuka egipska Epoki Późnej (O) Sztuka okresu ptolemejskiego Sztuka starożytnej Grecji w epoce brązu (sztuka egejska) Sztuka grecka od epoki archaicznej
15.	Zakładane efekty uczenia się	KW_01, KW_03, KW_05, KW_07, KU_01, KU_03, KU_05, KU_07 K_W01 Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki starożytnej w języku polskim. K_W03 Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii sztuki starożytnej. K_W05 Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł różnych dziedzin sztuki starożytnej (malarstwa, rzeźby, architektury). K_W07 Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki starożytnej, ich typologii, ikonografii i ikonologii. K_U01 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki starożytnej w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki. K_U03 Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki starożytnej do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki. K_U05 Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki starożytnej i zastosowane w nich materiały. K_U07 Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich).
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	J. Baines, J. Malek, Egipt starożytny, Warszawa 1995. J. Lipińska, Sztuka starożytnego Egiptu, Warszawa 2008. K. Myśliwiec, Pan Obydwu Krajów. Egipt w I tysiącleciu p.n.e., Warszawa 1993. K. Lewartowski, A. Ulanowska, Archeologia egejska. Grecja od epoki paleolitu po wczesną epokę żelaza, Warszawa 1999. B. Rutkowski, Sztuka egejska, Warszawa 1987 J. Boardman, Sztuka grecka, Warszawa 1999. E. Papuci-Władyka, Sztuka starożytnej Grecji, Warszawa-Kraków 2001. E. Makowiecka, Sztuka grecka, Warszawa 2008.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Egzamin pisemny realizowany w sposób tradycyjny, lub, jeśli nie będzie takiej możliwości - online
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Pisemny egzamin semestralny
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta	90 godz.
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Wykład online – 30 godz.
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- uczestnictwo w wykładzie online	30 godz.
	praca własna studenta
	- przygotowanie do egzaminu	90 godz.
	Łączna liczba godzin	120 godz.
	Liczba punktów ECTS	5

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Historia sztuki wczesnochrześcijańskiej Dr hab. Romuald Kaczmarek, prof. UWr
	- w języku angielskim	History of Early Christian Art
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-HiSzWc1
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	wykład, 30 (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Przybliżenie problematyki dziejów sztuki od końca II w. ne. do końca IX w. na obszarze imperium rzymskiego, ze szczególnym uwzględnieniem terytoriów europejskich i okresu wczesnochrześcijańskiego i wczesnobizantyńskiego.
14.	Treści programowe	(O) Treści merytoryczne: na wstępie wykładu podane są granice chronologiczne omawianego okresu sztuki oraz główne podziały w jego obrębie wraz z ich uzasadnieniem; omawiane są też główne problemy odnoszące się do formowania się wczesnej sztuki chrześcijańskiej (geneza, rozprzestrzenienie geograficzne, relacje kulturowe pomiędzy światem pogańskim a chrześcijańskim, stosunek greckich i rzymskich pisarzy chrześcijańskich do sztuki); następnie omówione zostają najważniejsze przykłady sztuki z okresu przedkonstantyńskiego (domy Kościoła, sztuka w katakumbach, sarkofagi i rzeźba III w. Okres przełomu konstantyńskiego: przykłady sztuki okresu tetrarchii i wczesnokonstantyńskiego; działalność Konstantyna Wielkiego na rzecz Kościoła w Italii, Ziemi Świętej i na Wschodzie; główne fundacje Konstantyna. Problem genezy bazyliki chrześcijańskiej; architektura sakralna IV-V w. w Italii (kościoły, kościoły podwójne, bazyliki cmentarne, baptysteria, mauzolea i memorie). Rzeźba IV i V w. (sarkofagi, rzeźba w kości słoniowej). Dekoracje ścian budowli sakralnych, a szczególnie mozaiki (Rzym, Neapol, Mediolan, Rawenna). Dzieje powstania, etapy historyczne sztuki bizantyńskiej (do końca ikonoklazmu, dynastie macedońska i Komnenów; dynastia Paleologów). Konstantynopol: powstanie miasta i charakterystyka architektury i sztuki IV-V w. (urbanistyka, pałac cesarski, kościoły, obiekty hydrotechniczne). Architektura i sztuka sakralna doby Justyniana Wielkiego (architektura, rzeźba, malarstwo monumentalne i miniaturowe). Problem ikonoklazmu (726-843) i konsekwencje dla sztuki.
15.	Zakładane efekty uczenia się K_W01, K_W03, K_W05, K_W07,; K_U01, K_U03, K_U05, K_U7;	Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z zakresu sztuki wczesnochrześcijańskiej w języku polskim i w wyborze w języku obcym (nowożytnym). - Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii sztuki wczesnochrześcijańskiej (II-VI w). - Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki wczesnochrześcijańskiej różnych dziedzin (malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury). - Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki wczesnochrześcijańskiej, ich typologii, ikonografii i ikonologii. - Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki wczesnochrześcijańskiej. - Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki wczesnochrześcijańskiej do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki. - Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki wczesnochrześcijańskiej i zastosowane w nich materiały. - Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wczesnochrześcijańskiej wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich).
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Literatura obowiązkowa i zalecana: Zalecana literatura (podręczniki) - B. Filarska, Początki architektury chrześcijańskiej, Lublin 1983 - B. Filarska, Początki sztuki chrześcijańskiej, Lublin 1986 - H. Stern, Sztuka bizantyńska, Warszawa 1975 - E. Jastrzębowska, Sztuka wczesnochrześcijańska, Warszawa 1988 i 2009 - F.W. Deichmann, Archeologia chrześcijańska, Warszawa 1994
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Zaliczenie pisemne w formie testu (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	-
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- wykład	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- czytanie wskazanej literatury, kwerendy, przygotowanie wystąpień i pracy pisemnej	90
	Łączna liczba godzin	120
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Historia sztuki średniowiecznej powszechnej (sem. I i II) Dr hab. Romuald Kaczmarek, prof. UWr
	- w języku angielskim	History of Medieval Art
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-HiSzSP1
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	Obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy, letni
11.	Forma zajęć i liczba godzin	wykład, 30 (w sem. zimowym 30h online) + 30h (sem. letni)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Przybliżenie problematyki historii sztuki średniowiecznej od VI do 1 ćw. XVI w. ze szczególnym uwzględnieniem Europy Zachodniej i Środkowej (bez Polski)
14.	Treści programowe	(O) Treści merytoryczne: materiał prezentowany jest w układzie chronologicznym, a w jego ramach podzielony jest na gatunki (architektura, sztuki plastyczne); na wstępie wykładu podane są granice chronologiczne omawianego okresu sztuki oraz główne podziały w jego obrębie wraz z ich uzasadnieniem, wyjaśnieniem etymologii nazwy. Omawiane są następujące główne zagadnienia: sztuka okresu wędrówki ludów; sztuka wizygocka, merowińska i longobardzka; sztuka iryjska i anglosaska VI-X w.; sztuka epoki karolińskiej (3 tercja IX – kon. IX w.); sztuka X w. ze szczególnym uwzględnieniem Niemiec ottońskich. Epoka sztuki romańskiej: jej geneza, kolebka, zasięg terytorialny, chronologia; charakterystyka stylu; architektura i sztuki plastyczne XI-XII w. – główne dzieła, zróżnicowania regionalne. Epoka sztuki gotyckiej: dzieje terminu, poglądów i badań (teorie). Początki i rozkwit architektury gotyckiej we Francji (poł. XII-XIII w.) i jej wpływ na kraje ościenne. Nowe zakony i ich architektura. Rzeźba i malarstwo 2 poł. XII- XIII w. Sztuka wieku XIV: nowe tendencje w architekturze, mistycyzm i jego odzwierciedlenia w sztuce, najważniejsze regiony i centra artystyczne Europy Zachodniej. Sztuka na przełomie XIV i XV w.: tzw. styl międzynarodowy – tzw. styl piękny. Główne tendencje sztuki XV-pocz. XVI w. w Europie północnej.
15.	Zakładane efekty uczenia się K_W01, K_W03, K_W05, K_W07,; K_U01, K_U03, K_U05, K_U7;	- Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z zakresu sztuki średniowiecznej w języku polskim i w wyborze w języku obcym (nowożytnym). - Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii sztuki średniowiecznej (VI-pocz. XVI w.). - Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki średniowiecznej różnych dziedzin (malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury). - Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki średniowiecznej, ich typologii, ikonografii i ikonologii. - Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki średniowiecznej - Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki średniowiecznej do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki. - Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki średniowiecznej i zastosowane w nich materiały. - Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki średniowiecznej wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich)
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Literatura obowiązkowa i zalecana: Zalecana literatura (podręczniki) opracowania dziejów sztuki średniowiecznej - Sztuka świata (oprac. zbior.), t. II-V (tu odpowiednie fragmenty o sztuce europejskiej), Warszawa 1990-1993 - N. Pevsner, Historia architektury europejskiej, t. 1, Warszawa 1979 i in. -W. Sauerländer, Rzeźba średniowieczna, Warszawa 1978 i in. - P. Skubiszewski, Sztuka Europy łacińskiej od VI do IX wieku, Lublin 2001 - Z. Świechowski, B. Gumińska, L. Nowak, Sztuka romańska, Warszawa 1976 - J. Białostocki, Sztuka XV wieku. Od Parlerów do Dürera, Warszawa 2011 Proponowana literatura dodatkowa historia i kultura (do wyboru): - G. Duby, Czasy katedr: sztuka i społeczeństwo 980-1420, Warszawa 1986 i in. - J. Huizinga, Jesień średniowiecza, Warszawa 1974 i in. - J. Le Goff, Kultura średniowiecznej Europy, Warszawa 1970 dzieje sztuki średniowiecznej - R. Toman (red.), Sztuka romańska. Architektura-rzeźba-malarstwo, Köln 2000 - R. Toman (red.), Sztuka gotyku. Architektura – rzeźba – malarstwo, Köln 2000 - A. Ziemba, Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380-1500, t. 1, Sztuka dworu burgundzkiego oraz miast niderlandzkich, Warszawa 2008; t. 2, Niderlandzkie malarstwo tablicowe 1430-1500, Warszawa 2011 - E. Panofsky, Architektura gotycka i scholastyka, (w:) Studia z historii sztuki, Warszawa 1971, s. 33-65 - O. von Simson, Katedra gotycka, Warszawa 1989 - J. Jarzewicz, O dwóch niewielkich książkach i jednej wielkiej teorii [omówienie książek M. Büchsela i Chr. Markschiesa], „Artium Questiones” 13(2002), s. 359-371 uzupełniające: - P. Williamson, Gothic Sculpture 1140-1300, New Haven-London 1995 - M.J. Liebmann, Die deutsche Plastik 1350-1550, Leipzig 1982 - R. Krüger, Dawne niemieckie malarstwo tablicowe, Berlin-Warszawa 1974 - M. Skubiszewska, Malarstwo Italii w latach 1250-1400, Warszawa 1981 - K. Secomska, Mistrzowie i książęta. Malarstwo francuskie XV i XVI w., Warszawa 1989 - L. Kalinowski, Sztuka około roku 1400, (w) Sztuka około 1400. Materiały Sesji SHS, Warszawa 1996, s. 15-24 - J. Białostocki, Spory o późny gotyk, (w) Późny gotyk. Materiały Sesji SHS, Warszawa 1965, s. 18-82 - W. Marcinkowski, Przedstawienia dewocyjne jako kategoria sztuki gotyckiej, Kraków 1994
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	egzamin pisemny w formie testu (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Praca pisemna w formie testu (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- wykład	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- czytanie wskazanej literatury, kwerendy, przygotowanie wystąpień i pracy pisemnej	60
	Łączna liczba godzin	90
	Liczba punktów ECTS	3

1.	Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim Historia sztuki średniowiecznej powszechnej Doc. dr Jacek Witkowski
	- w języku angielskim General History of Medieval Art
2.	Dyscyplina Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu 22-HS-S1-HiSzSP1
6.	Rodzaj przedmiotu Do wyboru
7.	Kierunek studiów Historia sztuki
8.	Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie) I stopnia
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje) I
10.	Semestr (zimowy lub letni) Zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin ćwiczenia, 15 h
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów Znajomość historii oraz religii i kultury średniowiecznej Europy
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu zapoznanie studentów z węzłowymi problemami polskiej sztuki ottońskiej i romańskiej; wybranych, głównych dzieł sztuki europejskiej
14.	Treści programowe: materiał prezentowany jest w układzie chronologicznym, a w jego ramach podzielony jest na gatunki (architektura, sztuki plastyczne); sztuka X w. ze szczególnym uwzględnieniem Niemiec ottońskich. Epoka sztuki romańskiej: jej geneza, kolebka, zasięg terytorialny, chronologia; charakterystyka stylu; architektura i sztuki plastyczne XI-XII w. – główne dzieła, zróżnicowania regionalne. Tematy referatów: Tematy referatów (do wyboru): Św. Bernward z Hildesheim a sztuka. Romańskie drzwi brązowe w Europie. Św, Hildegarda z Bingen a sztuka. Bazylika Św. Marka w Wenecji. Mozaiki sycylijskie (Palermo, Monreale, Cefalû). Opat Dezyderiusz z Monte Cassino i jego fundacje artystyczne. Opactwo w Cluny (architektura i rzeźba architektoniczna). Gislebertus – rzeźbiarza z Autun. Dekoracje rzeźbiarskie kościołów opackich z Moissac i Souillac. Katedra św. Jakuba w Santiago de Compostella (architektura i rzeźba). Rzeźba romańska we Włoszech (Wiligelmo da Modena, Niccolo da Ferrara, Benedetto Antelami). Malarstwo romańskie w Hiszpanii. Początki architektury cysterskiej (XII-XIII w.) w Europie.
15.	Zakładane efekty uczenia się - Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z zakresu sztuki średniowiecznej w języku polskim i w wyborze w języku obcym (nowożytnym). - Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii sztuki średniowiecznej (VI-pocz. XVI w.). - Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki średniowiecznej różnych dziedzin (malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury). - Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki średniowiecznej, ich typologii, ikonografii i ikonologii. - Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki średniowiecznej - Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki średniowiecznej do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki. - Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki średniowiecznej i zastosowane w nich materiały. - Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki średniowiecznej wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich)	Symbole kierunkowych efektów uczenia się np.: K_W01 K_W03 K_W05 K_W07 K_U01 K_U03 K_U05 K_U07
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana opracowania dziejów sztuki średniowiecznej - Sztuka świata (oprac. zbior.), t. II-V (tu odpowiednie fragmenty o sztuce europejskiej), Warszawa 1990-1993 -W. Sauerländer, Rzeźba średniowieczna, Warszawa 1978 i in. - P. Skubiszewski, Sztuka Europy łacińskiej od VI do IX wieku, Lublin 2001 - Z. Świechowski, B. Gumińska, L. Nowak, Sztuka romańska, Warszawa 1976 historia i kultura: - G. Duby, Czasy katedr: sztuka i społeczeństwo 980-1420, Warszawa 1986 i in. - J. Le Goff, Kultura średniowiecznej Europy, Warszawa 1970 dzieje sztuki średniowiecznej - R. Toman (red.), Sztuka romańska. Architektura-rzeźba-malarstwo, Köln 2000
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się: Sprawdzenie referatu przez prowadzacego
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu: wygłoszone referaty, aktywność na zajęciach
19.	Obciążenie pracą studenta
	Forma aktywności studenta		Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności
	Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem: - wykład: - ćwiczenia: - laboratorium: - konwersatorium:		15 h
	Praca własna studenta np.: - przygotowanie do zajęć: - opracowanie wyników: - czytanie wskazanej literatury (opanowanie definicji): - napisanie pracy: - przygotowanie do egzaminu:		45 h
	Suma		60 h
	Liczba punktów ECTS		2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Techniki sztuk plastycznych Dr Agnieszka Patała
	- w języku angielskim	Artistic Techniques
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-TeSzPl
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy, do wyboru*
7.	Kierunek studiów / specjalność*	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy, letni*
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Ćwiczenia, 30 h online
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Student posiada podstawową wiedzę z zakresu historii sztuki, potrafi rozróżniać i nazywać (w najbardziej podstawowym zakresie) techniki sztuk plastycznych, potrafi brać udział w dyskusji.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Przedmiot ma na celu zaznajomienie studentów z najważniejszymi technikami sztuk plastycznych, przekazanie wiedzy z zakresu ochrony zabytków i konserwacji dzieł stuki.
14.	Treści programowe	Wszystkie treści programowe są realizowane online, w tym: Techniki rysunkowe (rysunek węglem, ołówkiem metalowym i grafitowym, sangwiną, kredą, pędzlem, piórkiem) Technika pastelu Techniki graficzne: drzeworyt, linoryt, gipsoryt, miedzioryt, staloryt, suchoryt, kamienioryt, mezzotinta, akwaforta, akwatinta, miękki werniks, odprysk, fluoroforta, litografia, algrafia, cynkotypia, monotypia, sitodruk Techniki malarskie (akwarela, gwasz, tempera, malarstwo olejne, akrylowe, fresk mokry, suchy, pakułowo-wapienny, sgraffito, mozaika) Inne: witraż, stiuk, intarsja, sztukateria, chryzelefantyna Techniki rzeźbiarskie: w drewnie, kamieniu , metalu (odlewane i kute rzeźby) Techniki pozłotnicze: złocenie i srebrzenie na pulment, mikstion
15.	Zakładane efekty uczenia się	Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym) (K_W01) Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki różnych dziedzin (malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury) (K_W05) Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki (K_U01) Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki i zastosowane w nich materiały (K_U05)
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Ślesiński W., Techniki malarskie spoiwa mineralne, Warszawa 1983. Ślesiński W., Techniki malarskie spoiwa organiczne, Warszawa 1984. Werner J., Podstawy technologii malarstwa i grafiki, Warszawa 1989. Gradowski M., Dawne złotnictwo. Technika i terminologia, Warszawa 1984. Hopliński J., Farby i spoiwa malarskie, Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź 1990. Catafal J., Oliva C., Techniki graficzne, Warszawa 2005. Fuga A., Techniki i materiały, Warszawa 2008. Jurkiewicz A., Podręcznik metod grafiki artystycznej, cz. 2, Kraków 1939. Losos L., Techniki malarskie, tłum. Dębska A., Warszawa 1991. Siedlecka W., Techniki zdobnicze metali, Wrocław 1964
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Końcowa praca kontrolna (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Ciągła kontrola obecności (O), końcowa praca kontrolna (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- ćwiczenia	30 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć - czytanie zadanej literatury - przygotowanie do sprawdzianów	15 h 15 h 30 h
	Łączna liczba godzin	90 h
	Liczba punktów ECTS	3

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Przedmiot fakultatywny sprofilowany- Podstawy fotografii dokumentalnej dla historyka sztuki Dr hab. Jerzy Kos
	- w języku angielskim
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-PF1PFotDok
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	fakultatywny
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Laboratorium 30 godz. (o)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Nie ma wymagań
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Celem zajęć jest zapoznanie studentów historii sztuki z praktyczną i teoretyczno-historyczną stroną fotografii. Przedmiotem zajęć są różne aspekty fotografii dokumentalnej i portretowej
14.	Treści programowe	Zajęcia mają charakter ćwiczeń praktycznych skoncentrowanych na następujących zagadnieniach: 1/ rodzaje sprzętu fotograficznego : epoka fotografii cyfrowej i dygitalnej 2/ obiektywy fotograficzne- rodzaje i zastosowanie 3/ omówienie technik pomiaru światła 4/ omówienie systemu strefowego Ansela Adamsa 5/ zajęcia plenerowe - fotografowanie architektury i dzieł sztuki w muzeum (gdy będzie to możliwe) 6./ podstawowe informacje na temat systemów obróbki zdjęć 7./ wykład z historii fotografii – wybrane zagadnienia
15.	Zakładane efekty uczenia się	Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł architektury w XIX w. K-W01 Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod. K-W02 Zna komputerowe techniki dokumentacji dzieł sztuki dawnej i nowej, K-W06 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki K_U01 Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań K_U02 Potrafi katalogować dzieła sztuki w powszechnie stosowanych modelach gromadzenia danych z zakresu sztuki dawnej i nowej. Potrafi wykorzystywać dostępne bazy danych z zakresu historii sztuki (zbiory muzealne, fotograficzne, zbiory źródeł pisanych, kolekcje, repozytoria internetowe). K U06 Potrafi aktywnie uczestniczyć w działaniach społecznych związanych z zabytkami i życiem artystycznym K_K01 Potrafi działać w zespołach, organizować pracę zespołową, planować i przeprowadzać przedsięwzięcia z zakresu historii sztuki. K_K02 Dąży do gromadzenia i szerokiego upowszechniania informacji i dokumentacji dotyczących sztuki za pomocą nowych technik medialnych. Stara się współdziałać w tworzeniu bądź działaniu internetowych witryn, czasopism i publikacji dotyczących sztuki K_K03.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Zalecana literatura Różne podręczniki fotografii dostosowane do profilu zajęć.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia: 1.uczestnictwo na zajęciach, 2. Podstawą oceny jest wykonanie zadanych tematów z dziedziny fotografii dokumentalnej.
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-
	praca własna studenta/doktoranta	30

	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Przedmiot fakultatywny sprofilowany - Akademicy, realiści, impresjoniści. Dr Joanna Lubos-Kozieł
	- w języku angielskim	Specialized optional subject - Academics, realists, impressionists. Painting of the 19th century in the age of digital technologies
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-PF1ARI
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	laboratorium, 30 h (wszystkie 30 godzin online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	-
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Przedmiot "Akademicy, realiści i impresjoniści. Malarstwo iXIX wieku w dobie technologii cyfrowych" to fakultet-laboratorium, mający formę zajęć interaktywnych w pracowni komputerowej (a w bieżącym semestrze – zajęć prowadzonych zdalnie przy wykorzystaniu platformy e-learningowej https://e-edu.cko.uni.wroc.pl ). Przedmiot ma uświadomić studentom, jakimi nowymi możliwościami poznawania i badania malarstwa i rzeźby XIX wieku dysponujemy w dobie rozwoju technologii cyfrowych i internetu.
14.	Treści programowe	Malarstwo XIX wieku, w tym zwłaszcza twórczość francuskich impresjonistów, należy do najwyżej cenionych zjawisk w dziejach sztuki. Planowany fakultet pokazać ma, jakimi nowymi możliwościami poznawania i badania malarstwa XIX wieku dysponujemy w dobie rozwoju technologii cyfrowych i internetu. Na przykładzie dzieł akademików, realistów, impresjonistów i innych malarzy, a czasem także rzeźbiarzy XIX wieku, ćwiczyć będziemy wykorzystywanie zasobów internetowych w poznawaniu i badaniu dawnej sztuki. Zajęcia dotyczyć będą m.in. korzystania z takich zasobów, jak: biblioteki cyfrowe, bazy czasopism i inne zasoby pełnotekstowe, portale muzealne, dziedzinowe bazy danych, fototeki, zbiory filmów dokumentalnych, portale tematyczne poświęcone spóściznie artystycznej określonych wybitnych twórców. Ćwiczenia obejmować będą zaawansowane przeszukiwanie zasobów w oparciu o tekst i obraz, przygotowywanie tekstów na wybrany temat w oparciu o owe zasoby, a także ocenę ich wiarygodności. Zwrócimy uwagę na możliwość wirtualnego zwiedzania, oglądania dzieł malarstwa w dużym powiększeniu, powadzenia analiz porównawczych. Poznamy przykłady wspieranych komputerowo badań technologicznych. W czasie zajęć oraz do kontaktu ze studentami i udostępniana im materiałów związanych z fakultetem będzie wykorzystywana platforma e-learningowa https://e-edu.cko.uni.wroc.pl , a także programy z pakietu Office 365, w zwłaszcza Outlook, OneDrive i MSTeams. Wszystkie treści realizowane online (O). Tematy kolejnych zajęć: 1. Zajęcia wprowadzające (O). 2.-3. William Blake (O). Wykorzystane zasoby to m.in. http://www.bl.uk/turning-the-pages/ http://www.blakearchive.org/ ; https://www.youtube.com/watch?v=96LUAaaPqRc ; https://www.youtube.com/watch?v=_RAhjaAGjTw 4.-5. William Turner oraz John Martin i Francis Danby (O). Wykorzystane zasoby to m.in. https://www.tate.org.uk/art/artists/joseph-mallord-william-turner-558 https://www.tate.org.uk/whats-on/tate-britain/exhibition/turners-modern-world https://www.nationalgallery.org.uk/artists/joseph-mallord-william-turner https://www.facebook.com/watch/live/?v=190579171823306&ref=watch_permalink 6. Zbiory malarstwa XIX wieku w muzeach Paryża i Londynu (O). Wykorzystane zasoby to strony internetowe muzeów, ze szczególnym uwzględnieniem cyfrowych katalogów zbiorów i wirtualnego zwiedzania. 7. E. Delacroix (O). Wykorzystane zasoby to m.in.: https://pl.forvo.com/ Atlas: Database of exhibits / Base de données des œuvres exposées Atlas (http://cartelfr.louvre.fr/cartelfr/visite?srv=crt_frm_rs&langue=fr&initCritere=true) Inventory of the Department of Prints and Drawings / Inventaire informatisé du département des Arts graphiques (http://arts-graphiques.louvre.fr/ ) Base Joconde (http://www2.culture.gouv.fr/documentation/joconde/fr/pres.htm ) http://www.musee-delacroix.fr/en https://www.pop.culture.gouv.fr/search/list?resPage=3&mainSearch=%22delacroix%20album%20de%20voyage%22 http://www.musee-conde.fr/ https://www.nyarc.org/content/delacroix-morocco 8. J.A.D. Ingres (O). Wykorzystane zasoby to m.in. https://pl.forvo.com/ https://www.gettyimages.com/ Atlas: Database of exhibits / Base de données des œuvres exposées Atlas (http://cartelfr.louvre.fr/cartelfr/visite?srv=crt_frm_rs&langue=fr&initCritere=true) Inventory of the Department of Prints and Drawings / Inventaire informatisé du département des Arts graphiques (http://arts-graphiques.louvre.fr/) Base Joconde (http://www2.culture.gouv.fr/documentation/joconde/fr/pres.htm) 9. Akademizm ; William-Adolphe Bouguereau (O). Wykorzystane zasoby to m.in. https://pl.forvo.com/ https://bon.edu.pl/ http://archiv.ub.uni-heidelberg.de/artdok/ https://culture.pl/pl/wydarzenie/swiat-namalowany-sztuka-akademicka-w-xix-wieku https://www.artrenewal.org/ https://www.rbkc.gov.uk/subsites/museums/leightonhousemuseum/aboutthehouse.aspx 10-12. Eduard Manet; Claude Monet, Eduard Degas i impresjoniści (O). Wykorzystane zasoby to m.in.: http://www.gettyimages.com https://www.nga.gov/ https://www.youtube.com/watch?v=BJE4QUNgaeg https://www.youtube.com/watch?time_continue=44&v=DWHJx0kFQCo https://www.youtube.com/watch?v=U9ykMJPu7FY liczne strony muzeów, np. Musée Marmottan Monet, Paris, Musée d'Orsay, Paris, Musée de l'Orangerie, Paris https://projectmirador.org/ www.jstor.org https://www.ub.uni-heidelberg.de/helios/Welcome.html 13. William Turner i jego współcześni (m.in. John Canstable, Charles Robert Leslie, John Ruskin, Prerafaelici); wystawy Królewskiej Akademii Sztuki w Londynie. (O). Wykorzystane zasoby to m.in.: Film „Mr. Turner” ; https://www.youtube.com/watch?v=MgT535AhtLo ; 14.-15. Prerafaelici ; Fotografie Julia Margaret Cameron (O). Wykorzystane zasoby to m.in. https://www.ashmolean.org/ https://www.tate.org.uk/ http://www.guildhall.cityoflondon.gov.uk/art-gallery collections.vam.ac.uk/
15.	Zakładane efekty uczenia się	Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki (K_W01) Zna przykłady różnych rodzajów badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod (K_W02) Zna w podstawowym zakresie komputerowe techniki dokumentacji dzieł sztuki dawnej i nowej (K_W06) Posługuje się w podstawowym zakresie terminologią historii sztuki w języku polskim. (K_U01) Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań (K_U02) Potrafi w podstawowym zakresie katalogować dzieła sztuki w powszechnie stosowanych modelach gromadzenia danych z zakresu sztuki dawnej i nowej. (K_U06) Potrafi aktywnie uczestniczyć w działaniach społecznych związanych z zabytkami (K_K01) Potrafi działać w zespołach, organizować pracę zespołową, planować przedsięwzięcia z zakresu historii sztuki. (K_K02) Dąży do gromadzenia i szerokiego upowszechniania informacji i dokumentacji dotyczących sztuki za pomocą nowych technik medialnych. (K_K03)
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Koncepcja zajęć zakłada, że korzystać będziemy jedynie z zasobów internetowych.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Ćwiczenia wykonywane na zajęciach (O). Testy (O). Wypowiedzi na forum (O). Przygotowanie projektów indywidualnych (O).
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (O).
19.	Nakład pracy studenta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- laboratorium online	30
	praca własna studenta
	- przygotowanie do zajęć	30
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Przedmiot fakultatywny sprofilowany - zbytek jako źródło Dr Agnieszka Seidel-Grzesińska
	- w języku angielskim	Specialized optional subject - Monument as a Material Source of Knowledge
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S1-PF1ZJZ
6.	Rodzaj przedmiotu	fakultatywny
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Laboratorium, 30 godzin (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z metodami analizy semantycznej dzieł sztuki dawnej, rozumianej jako badanie intencjonalnie i nieintencjonalnie komunikowanych przez nie treści. Doskonalenie umiejętności: - analizy formy zabytku architektury, malarstwa, rzeźby czy grafik pod kątem jej semantyki - rozpoznawania i interpretacji powiązanych z zabytkiem znaków (motywów obrazowych i symbolicznych, tekstów, cyfr, nut itp.) - powiązania metod historii sztuki z metodami badawczymi innych dyscyplin - takich jak epigrafika, heraldyka, kostiumologia, bronioznawstwo - w ramach kompleksowej interpretacji ideowej obiektu - krytyki i oceny wartości źródłowej dzieł sztuki dawnej
14.	Treści programowe	1. Wprowadzenie w tematykę zajęć (O) 2. Analiza wybranych obiektów architektury w ich kontekście ich sytuacji urbanistycznej (O) 3. Komunikat zawarty w obrazie (O) 4. Podstawowe pojęcia komunikacji (O) 5. Znaki a symbole (O) 6. Semantyka architektury - architektura sakralna (O) 7. Semantyka architektury - architektura świecka (O) 8. Malarstwo - składnia i semantyka obrazu (O) 9. Językowy obraz świata (O) 10. Przesłanie i funkcje druków okolicznościowych (O) 11. Dzieła sztuki sepulkralnej jako nośnik treści historycznych i ideowych(O) 12. Motywy heraldyczne w obrębie dzieł sztuki - rola i znaczenie (O) 13. Kartografia nowożytna jako źródło dla historyka sztuki(O) 14. Dzieło sztuki dawnej jako wyraz świadomości i przekonań społecznych i indywidualnych(O) 15. Historia sztuki czy historia idei? (O)
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01, K_W07, K_W08, K_W11 K_U01, K_U06, K_U07, K_U08, K_U11 - zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym) opracowanie raportów z zajęć - zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki, ich typologii, ikonografii i ikonologii - ma podstawową wiedzę dotyczącą dziedzin pomocniczych w uprawianiu historii sztuki (archeologii, archiwistyki, historii) - zna metody badań z zakresu historii sztuki w terenie- swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki - potrafi wykorzystywać dostępne bazy danych z zakresu historii sztuki (zbiory muzealne, fotograficzne, zbiory źródeł pisanych, kolekcje, repozytoria internetowe). - potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich) - potrafi wykorzystać do analizy dzieła sztuki informacje czerpane z prac i badań archeologicznych, źródeł archiwalnych i opracowań historycznych - potrafi realizować wybrane aspekty badań dzieł sztuki w terenie
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	- R. Arnheim, Symbole w architekturze, [w:] Symbole i symbolika, wybrał i wstępem opatrzył Michał Głowiński ; przeł. Grażyna Borkowska [et al.], Warszawa 1991 - J. Białostocki, Historia sztuki czy historia idej, [w:] Refleksje i syntezy ze sztuki. Cykl drugi, Warszawa 1987 - J. Białostocki, Symbole i obrazy, [w:] Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982 - E. Gombrich, Obraz wizualny [w:] Symbole i symbolika, wybrał i wstępem opatrzył Michał Głowiński ; przeł. Grażyna Borkowska [et al.], Warszawa 1991 - J. Harasimowicz, Sztuka jako medium nowożytnych konfesjonalizacji, [w:] Sztuka i dialog wyznań w XVI i XVII wieku, Warszawa 2000 - M. Imdahl, Składnia i semantyka obrazu. - O „Karcie Setnika” z Kodeksu Egberta, przeł. Michał Haake, „Quart” 5/2 (16), 2010 - L. Kalinowski, Treści ideowe sztuki przedromańskiej i romańskiej w Polsce, [w:] Speculum artis. Treści dziełą sztuki średniowiecza i renesansu, Warszawa 1989 - J. M. Massing, Casting flowers to swine: from the proverbial to the emblematic pig, [w:] Polyvalenz und Multifunktionalität der Emblematik / Multivalence and Multifunctionality of the Emblem, ed. W. Harms, D. Peil, 2 vols, Frankfurt am Main 2002 - A. Miłobędzki, Architektoniczna tradycja średniowiecza w Polsce XVI-XVIII w. [w:] Symbole historiae artium. Studia z historii sztuki Lechowi Kalinowskimu dedykowane, Warszawa 1986 - M. Pastoureau, Średniowieczna gra symboli, Warszawa 2006 (wybrane fragmenty) - J. Pelc, Słowo i obraz. Na pograniczu literatury i sztuk plastycznych, Kraków 2002 (wybrane fragmenty) - Z. Piech, Obraz Królestwa Polskiego w drzeworytach Quincunxa Stanisława Orzechowskiego, [w:] Sztuka i dialog wyznań w XVI i XVII w., Warszawa 2000 - M. Porębski, Sztuka i informacja, Warszawa 1991 (wybrane fragmenty) - K. Renger, Alte Liebe gleich und ungleich. Zu einem satyrischen Bildthema bei Jan Massys, [in:] Netherlandisch Manniersm: Papers Given at Stockholm, September 21-22, 1984, 1985 - A. Seidel-Grzesinska, Epitafium Pana Strumienia - wybrane aspekty symboiki tekstu i obrazu w nowożytnych epitafiach emblematycznych na Śląsku, „Studia epigraficzne” 4, 2011 - A. Seidel-Grzesińska, Sztuka jako płaszczyzna polemiki ideowej w siedemnastowiecznej Świdnicy, [w:] Sztuka i dialog wyznań w XVI i XVII wieku, Warszawa 2000 - M. Wisłocki, Treści polemiczne w ewangelickiej sztuce Pomorza XVI i XVII wieku, Sztuka i dialog wyznań w XVI i XVII wieku, Warszawa 2000
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- bieżąca kontrola obecności i postępów w nauce w zakresie tematyki zajęć (O) - ocena aktywności podczas zajęć - wykonywanie bieżących ćwiczeń i zadań W wypowiedziach pisemnych przy ocenie będzie brana pod uwagę ich poprawność językowa.
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu	- bieżąca kontrola obecności i ocena postępów w nauce w zakresie tematyki zajęć (O) - ocena raportów z zajęć (O) - ocena realizacji zadań i ćwiczeń wykonywanych na zajęciach i w ramach prac domowych
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- laboratorium online	30 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- lektura wskazanej literatury - opracowanie raportów z zajęć	15 h 15 h
	Łączna liczba godzin	60 h
	Liczba punktów ECTS	2 h

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Współczesne zjawiska w kulturze i problemy ich archiwizacji Dr Sylwia Świsłocka-Karwot
	- w języku angielskim	Contemporary Phenomena in Culture and Problems of their Archivization
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-PF1WspZjaw
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy, do wyboru*
7.	Kierunek studiów / specjalność*	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień, II stopień, jednolite studia magisterskie, nazwa Kolegium Doktorskiego
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy, letni*
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Konwersatorium 30 h w tym 30 h online (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Znajomość podstawowych pojęć z historii sztuki. Umiejętność obsługi sieci IT, zdolność do ustrukturyzowanego modelu myślenia w procesie percypowania oraz opisywania dzieł.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zaznajomienie z problematyką i metodami archiwizacji dzieł sztuki współczesnej. Nauka opisu dzieła na potrzeby archiwizacji z wykorzystaniem wiedzy oraz sieci IT. Nabycie umiejętności strukturyzowania wiedzy o dziele sztuki na potrzeby archiwizacji.
14.	Treści programowe	Wstęp. Wykład „Współczesne zjawiska w kulturze i problemy analizy i archiwizacji dzieła sztuki współczesnej”. Opis, analiza, intrerpretacja, ocena dziela sztuki. Narzędzia digitalne, zasoby IT /2 zajęcia/. Terminologia przydatna w archiwizacji dzieła sztuki. Zasady opisu oraz archiwizacji. Problematyka opisu i archiwizacji dzieła sztuki o formie materialnej i niematerialnej, trwałej i nietrwałej, temporalnej, wirtualnej, konceptualnej /2 zajęcia/. Archiwizacja dzieła sztuki w praktyce – widzenie, percepcja, myśl, strukturyzacja wiedzy na potrzeby archiwizacji. Elektroniczna karta ewidencyjna dzieła /10 zajęć – 2 cykle po 5 zajęć: po 2 zajęcia laboratoryjne studentów – opracowywanie kart, 2 zajęcia laboratoryjne – wspólne omawianie kart, wspólne zastanawianie się nad błędami, wadami, sugestie poprawy, 1 zajęcie laboratoryjne – poprawa kart przez studentów, wzajemne sprawdzanie kart poprawionych, akceptacja/. Podsumowanie.
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01- zna podstawową terminologię z zakresu współczesnych zjawisk w kulturze i problemów ich archiwizacji K_W02 – zna różne rodzaje badań współczesnych zjawisk w kulturze problematykę ich archiwizacji i specyfikę stosowanych na jej potrzeby metod, K_W06 – zna komputerowe techniki dokumentacji współczesnych zjawisk w kulturze, K_U01 – swobodnie posługuje się terminologią z zakresu kultury współczesnej, potrafi dokonać ich opisu i analizy na potrzeby archiwizacji, K_U02 – potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla archiwizacji, K_U06 – potrafi katalogować dzieła sztuki współczesnej w powszechnie stosowanych modelach gromadzenia danych, potrafi wykorzystać dostępne bazy danych z zakresu sztuki, K_U07 – potrafi w przypadku podjęcia analizy zjawisk kultury współczesnej wskazać na jego przynależność do określonego nurtu, odczytać temat dzieła K_U09 – posiada umiejętności pozwalające na pracę w urzędzie konserwatora zabytków, muzeum, galerii sztuki, K_K01 – potrafi aktywnie uczestniczyć w działaniach społecznych związanych z kulturą współczesną i życiem artystycznym, K_K02 – potrafi działać w zespole w zakresie tworzenia dokumentów archiwizacyjnych K_K03 – dąży do gromadzenia i szerokiego upowszechniania informacji i dokumentacji dot. współczesnych zjawisk w kulturze za pomocą nowych technik medialnych.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Nowoczesne metody gromadzenia i udostępniania wiedzy o zabytkach, pod red. Agnieszki Seidel-Grzesińskiej i Kseni Stanickiej-Brzezickiej, Wrocław 2008. Informatyka w historii sztuki: stan i perspektywy rozwoju współczesnych metodologii, pod red. Agnieszki Seidel-Grzesińskiej i Kseni Stanickiej-Brzezickiej Wrocław 2009. Dobra kultury w Sieci, pod red. Elżbiety Herden, Agnieszki Seidel-Grzesińskiej, Kseni Stanickiej-Brzezickiej, Wrocław 2012. Sztuka i dokumentacja. Sztuka w kontekście rzeczywistości, red. Ł. Guzek, 2009-2019 - http://www.journal.doc.art.pl/archiwalne.html Tu miedzy innymi: Iwona Szmelter, Wprowadzenie. Sztuka W Procesie O Nieznośnej Lekkości Bytu? Ochrona, Konserwacja I Restauracja Dzieł Sztuki Współczesnej / Introduction. Art In Process On The Unbearable Lightness Of Being? Preservation, Conservation And Restoration Of Works Of Contemporary Art. Łukasz Guzek, Dokumentacja, Czyli Jak Zobaczyć Niewidoczne. Podstawy Metodologiczne Analizy I Interpretacji Dzieł Efemerycznych/Documentation, Or How To See The Invisible. Methodological Basis For Analysis And Interpratation Monika Jadzińska, Nieznośna Zmienność Materii. Tworzywa Sztuczne W Sztuce / Unbearable Variability Of Matter. Plastics In Art. Monika Supruniuk, Czy Sztuka Może Podlegać Tym Samym Prawom Rynku Co Smartfon? Kontekstualizm W Konserwacji I Restauracji Nowych Mediów / Can Art Be Subject To The Same Market Rules As A Smartphone? Contextualism In The Preservation And Restoration Of New Media Maja Klimza-Pęksyk, Jan Tarasin – Obrazy Trójprzestrzenne. Niezwykłe Eksperymenty Technologiczne / Jan Tarasin – Pictures Of Three-Spaces. Unusual Technological Experiments Anna Kowalik, Roślina Jako Medium. Problematyka Ochrony Sztuki Współczesnej Z Elementami Roślinnymi / The Plant As The Medium. An Issue Of The Care On Contemporary Art With The Elements Of Plants
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	(O) – realizowane online, przygotowanie i zrealizowanie projektów (indywidualnych (T)* i (O)*, - ciągła kontrola postępów w zakresie tematyki zajęć
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T)* i (O)*, praca nad stworzeniem dwóch poprawnie wypełnionych kart ewidencyjnych dzieła
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- wykład + konwersatorium	3 h + 27 h = 30 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie kart, czytanie lektur	30 h
	Łączna liczba godzin	60 h
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu w języku polskim oraz angielskim: język łaciński 120h / Latin language course
2.	Dyscyplina: nauki o sztuce
3.	Język wykładowy: polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot: Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych Uniwersytetu Wrocławskiego
5.	Kod przedmiotu
6.	Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy
7.	Kierunek studiów: historia sztuki
8.	Poziom studiów: I
9.	Rok studiów: I-II
10.	Semestr: zimowy i letni
11.	Forma zajęć i liczba godzin: lektorat 120 h Metody kształcenia: wykład konwersatoryjny, tłumaczenie i analiza tekstów, ćwiczenia, praca w grupach, dyskusja
12.	Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej lektorat: koordynator przedmiotu: mgr Beata Machalska prowadzący lektorat: mgr Beata Machalska
13.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu: - znajomość podstawowych zasad gramatyki języka polskiego - gotowość do pracy w zespole - przestrzeganie zasad dyscypliny (terminowość, punktualność, samodzielność działań)
14.	Cele przedmiotu: - zapoznanie z zasadami gramatyki opisowej języka łacińskiego w stopniu umożliwiającym tłumaczenie i analizę tekstów oryginalnych -zaznajomienie z podstawami łaciny średniowiecznej w stopniu umożliwiającym tłumaczenie, analizę i interpretację tekstów źródłowych - wprowadzenie podstawowych pojęć z epigrafiki i paleografii oraz pochodzących z łaciny terminów historii sztuki - uświadomienie znaczenia łaciny w nauce języków nowożytnych oraz wpływu antyku na kulturę Europy
15.	Treści programowe: - gramatyka oraz słownictwo przewidziane dla lektoratu 120 godzinnego (vide: program nauczania) - realia historyczne i kulturowe związane z tłumaczonymi tekstami - elementy wiedzy o kulturze antycznej i jej recepcji w kulturze polskiej
16.	Zakładane efekty uczenia się: Po ukończeniu lektoratu 120- godzinnego student: - zna zasady gramatyki opisowej języka łacińskiego - ma opanowane słownictwo z zakresu tłumaczonych tekstów - ma wiedzę o kulturze antycznej i jej recepcji w Europie - tłumaczy i analizuje oryginalne teksty łacińskie (starożytne, średniowieczne, nowożytne) oraz inskrypcje - rozumie i potrafi zacytować najczęściej spotykane skróty, zwroty i sentencje łacińskie oraz pochodzące z łaciny terminy historii sztuki - potrafi pracować w zespole - przestrzega podstawowych norm etycznych (punktualność, terminowość, uczciwość intelektualna)	Symbole odpowiednich kierunkowych efektów uczenia się Kody PRK: P6S_WG, P6S_UW, P6S_UK, P6S_UO, P6S_KK, P6S_KR,
17.	Literatura obowiązkowa i zalecana (źródła, opracowania, podręczniki, itp.): - A. Krajczyk, D. Kubica, Prima via (Teksty, Gramatyka, Słownik, Ćwiczenia) - materiały własne lektora - słownik łacińsko-polski(dowolny autor) - gramatyka języka łacińskiego(dowolny autor) - ks. A. Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski - J. Sondel, Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków
18.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się: - sprawdziany gramatyczno-leksykalne - sprawdziany z tłumaczenia - dyskusje i wypowiedzi indywidualne podczas zajęć - obserwacja postępów wiedzy i umiejętności studenta - obserwacja uczestnictwa studenta w pracy grupowej - obserwacja punktualności studenta, terminowości i samodzielności wykonywania zadań - egzamin pisemny/ustny
19.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu: - obecność i aktywność na zajęciach, - pozytywne oceny w zakresie trzech sprawności językowych: czytania, tłumaczenia i analizy tekstów - pozytywna ocena z egzaminu końcowego
20.	Nakład pracy studenta: 240 godzin
	Forma działań studenta	liczba godzin na realizację działań
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym: - lektorat	120
	praca własna studenta: - przygotowanie do lektoratu: - przygotowanie do egzaminu:	90 30
	Łączna liczba godzin	240
	Liczba punktów ECTS	5

1.	Nazwa przedmiotu - w języku polskim	Historia filozofii dr hab. Cezary Wąs
	- w języku angielskim	History of Philosophy
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S1-HisFil1 (I semestr) 22-HS-S1-HisFil2 (II semestrr)
6.	Rodzaj przedmiotu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów	I rok
10.	Semestr	zimowy i letni
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Wykład online (I semestr) + wykład stacjonarny (II semestr) 30 h semestr zimowy + 30 h semestr letni
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Brak wstępnych wymagań.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Celem wykładów jest prezentacja poglądów najważniejszych filozofów od czasów antyku po współczesność oraz ich wpływu na sztukę, koncepcje sztuki i badanie sztuki. Wykłady odbywają się przez dwa semestry. Tematyka poszczególnych wykładów i literatura do nich przedstawiona jest w osobnym dokumencie przekazywanym pocztą USOS na adresy mejlowe wszystkich zarejestrowanych w systemie uczestników zajęć.
14.	Treści programowe	Wykłady w I semestrze: 1. Platon i Gorgiasz 2. Plotyn. Pseudo-Dionizy Areopagita 3. Augustyn 4. Tomasz z Akwinu 5. Scholastyka a architektura gotycka 6. Ockham 7. Mikołaj z Kuzy 8. Erazm z Rotterdamu 9. Astrologia w czasach renesansu 10. Neoplatonizm florencki 11. Kartezjusz Wykłady w II semestrze: 1. Spinoza 2. Leibniz 3. Pascal 4. Wolter. Rousseau. Diderot. 5. Kant 6. Hegel 7. Schopenhauer 8. Nietzsche 9. Bergson 10. Husserl 11. Heidegger 12. Derrida
15.	Zakładane efekty uczenia się	Student zna poglądy najważniejszych filozofów od czasów antycznych aż do współczesności. Uczestnik wykładów rozumie związki między ważnymi poglądami filozoficznymi a sztuką. W efekcie wykładów student zna ważne problemy filozoficzne i próby ich rozwiązania w różnych epokach. Uczestnik wykładów dostrzega wpływ konkretnych poglądów filozoficznych na formy i treści dzieł sztuki w okresach, kiedy występowały określone idee. Student zna specyficzne terminy filozoficzne i potrafi je wykorzystywać do interpretacji dzieł sztuki. Uczestnik wykładów rozumie rangę poglądów filozoficznych w dziejach kultury europejskiej. K_W06, K_U06, K_K06
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Wykłady w I semestrze: 1. Platon i Gorgiasz 1a. Lektura podstawowa: W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. I, s. 82-104 1b. Z punktu widzenia historii sztuki: Zbigniew Nerczuk, Sztuka a prawda. Problem sztuki w dyskusji między Gorgiaszem a Platonem, Wrocław 2002 (II wyd. Toruń 2013) 2. Plotyn. Pseudo-Dionizy Areopagita 2a. Lektura podstawowa: Dobrochna Dembińska-Siury, Plotyn, Warszawa 1995 2b. Z punktu widzenia historii sztuki: Erwin Panofsky, Suger, opat St. Denis, [w:] tegoż, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971 3. Augustyn 3a. Lektura podstawowa: Agnieszka Kijewska, Święty Augustyn, Warszawa 2007 3b. Z punktu widzenia historii sztuki: Emmanuel Chapman, Some Aspects of St. Augustine's Philosophy of Beauty, „The Journal of Aesthetics and Art Criticism” 1941, nr 1, s. 46-51 4. Tomasz z Akwinu 4a. Lektura podstawowa: W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. I, s. 270-282 5. Scholastyka a architektura gotycka 5a. Z punktu widzenia historii sztuki: Erwin Panofsky, Architektura gotycka i scholastyka, [w:] tegoż, Studia z historii sztuki, Warszawa 1971 6. Ocham 6a. Lektura podstawowa: Ryszard Palacz, Ockham, Warszawa 1982 7. Mikołaj z Kuzy 7a. Lektura podstawowa: Agnieszka Kijewska, Mikołaj Kuzańczyk, Kraków 2009 7b. Z punktu widzenia historii sztuki: Jacek Widomski, Metafizyczne uzasadnienie koncepcji piękna Mikołaja z Kuzy, „Estetyka i Krytyka” 2003, nr 5, s. 140-145 8. Erazm z Rotterdamu 8a. Lektura podstawowa: Juliusz Domański, Od tłumacza, [w:] Erazm z Rotterdamu. Trzy rozprawy, Warszawa 1990, s. 9-36 8b. Z punktu widzenia historii sztuki: Erwin Panofsky, Erasmus and the Visual Arts, „Journal of the Warburg and Courtauld Institutes” 1969, nr 32, s. 200-227 9. Astrologia w czasach renesansu 9a. Lektura podstawowa: S. Swieżawski, Dzieje filozofii europejskiej w XV wieku, t VI Człowiek, Warszawa 1983, Rozdział V, s. 251-294 9b. Aby Warburg, Sztuka Italii i astrologia międzynarodowa w Palazzo Schifanoia w Ferrarze, [w:] idem, Narodziny Wenus i inne szkice renesansowe, Gdańsk 2010, s. 191-213 10. Neoplatonizm florencki 10a. Lektura podstawowa: Z. Kuderowicz, Filozofia nowożytnej Europy, Warszawa 1989, część I, rozdz. III Platonizm renesansowy, s. 42-59 10b. Z punktu widzenia historii sztuki: Erwin Panofsky, Neoplatoński ruch we Florencji i w północnych Włoszech. Bandinelli i Tycjan oraz idem, Ruch neoplatoński i Michał Anioł, [w:] tegoż, Studia z historii sztuki, wybór, Warszawa 1971 11. Kartezjusz 11a. Lektura podstawowa: Ferdynand Alquié, Kartezjusz, przeł. Stanisław Cichowicz, Warszawa 1989 11b. Z punktu widzenia historii sztuki: L. Sosnowski, Sztuka z ducha natury. Kartezjusz wobec estetyki, http://www.iphils.uj.edu.pl/~ls/articles/ls_kartezjusz.pdf Wykłady w II semestrze: 1. Spinoza 1a. Lektura podstawowa: Etienne Balibar, Spinoza i polityka, Warszawa 2009 1b. Z punktu widzenia historii sztuki: Carl Gebhardt, Rembrandt i Spinoza. Rozważania o dziejach stylu – odnośnie problemu baroku, „Studia z Historii Filozofii” 2011, nr 2, s. 47-68 2. Leibniz 2a. Lektura podstawowa: Przemysław Gut, Leibniz. Myśl filozoficzna w XVII wieku, Wrocław 2004 2b. Z punktu widzenia historii sztuki: Gilles Deleuze, Fałda. Leibniz a barok, Warszawa 2014 3. Pascal 3a. Lektura podstawowa: W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. II, s. 57-61 4. Wolter. Rousseau. Diderot. 4a. Lektura podstawowa: W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. II, s. 127-133; 150-154 4b. Z punktu widzenia historii sztuki: Gabriela Świtek, Boullée, Wolter, Newton. Architektura i newtonianizm w dobie Oświecenia, „Rocznik Historii Sztuki” 2014, nr 39, s. 73-96. 5. Kant 5a. Lektura podstawowa: W. Tatarkiewicz, Historia filozofii, t. II, s. 161-185 6. Hegel 6a. Lektura podstawowa: F. Coplestone, Historia filozofii, t. VII, rozdz. IX, X, XI 6b. Z punktu widzenia historii sztuki: Zofia Ostrowska-Kębłowska, O poglądach Hegla na sztukę jemu współczesną, w: Ikonografia romantyczna, Warszawa 1977, s. 91-106 7. Schopenhauer 7a. Lektura podstawowa: F. Coplestone, Historia filozofii, t. VII, rozdz. XIII, XIV 7b. Z punktu widzenia historii sztuki: Bohdan Dziemidok, Kult piękna w filozofii Schopenhauera, „Euhemer. Zeszyty Filozoficzne” 1960, nr 1 8. Nietzsche 8a. Lektura podstawowa: F. Coplestone, Historia filozofii, t. VII, rozdz. XXI i XXII (s. 391-421) 8b. Z punktu widzenia historii sztuki: Łukasz Kiepuszewski, Niewczesne obrazy. Nietzsche i sztuki wizualne, Poznań 2013 9. Bergson 9a. Lektura podstawowa: F. Coplestone, Historia filozofii, t. IX, rozdz. IX, X 9b. Z punktu widzenia historii sztuki: Ruth Lorand, Bergson’s Concept of Art, „British Journal of Aesthetics” 1999, nr 4, s. 400-415 ; 10. Husserl 10a. Lektura podstawowa: Dan Zahavi, Fenomenologia Husserla, przeł. Marek Święch, Kraków 2012 10b. Z punktu widzenia historii sztuki: Iwona Lorenc, Husserl i estetyka współczesna, w: eadem, Minima aesthetica. Szkice o estetyce późnej nowoczesności, Warszawa 2010, s. 97-117 11. Heidegger 11a. Lektura podstawowa: Heidegger, O źródle dzieła sztuki, przeł. Lucyna Falkiewicz, „Sztuka i Filozofia” 1992, nr 5, s. 9-67 11b. Z punktu widzenia historii sztuki: Jolanta Żelazna, Prawda dzieła sztuki. Na marginesie „Źródła dzieła sztuki” M. Heideggera, „Acta Universitatis Nicolai Copernici”, Filozofia 1993, nr 15 (264), s. 107-122 12. Derrida 12a. Lektura podstawowa: B. Banasiak, Filozofia „końca filozofii”. Dekonstrukcja Jacques’a Derridy, 1995, 1997, 2007 12b. Z punktu widzenia historii sztuki: Wojciech Suchocki, W miejscu sumienia. Śladem myśli o sztuce Martina Heideggera, Poznań 1996, s. 152-177
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	(O) Online I semestr Pytania podczas segmentów każdego wykładu. (T) Wykład stacjonarny II semestr Pytania podczas wykładu.
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu	(O) Online I semestr Kolokwium pisemne po I semestrze (T) stacjonarny II semestr egzamin pisemny po II semestrze
19.	Nakład pracy studenta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- wykład online I semestr - wykład stacjonarny II semestr	30 h (I semestr) 30 h (II semester)
	praca własna studenta/
	- czytanie wskazanej literatury: - przygotowanie do egzaminu:	10 h (I semestr) + 10 h (II semestr) 10 h (I semester) + 10 h (II semester)
	Łączna liczba godzin	50 h (I semestr) 50 h (II semestr)
	Liczba punktów ECTS	2 (I semestr) +2 (II semestr) = 4

1.	Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim Historia sztuki średniowiecznej w Polsce Doc. dr Jacek Witkowski
	w języku angielskim History of Medieval Art in Poland
2.	Dyscyplina Nauki o sztuce
3.	Język polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu 22-HS-S1-HiSzSrePol3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny) Obowiązkowy
7.	Kierunek studiów Historia sztuki
8.	Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie) I stopnia
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje) II
10.	Semestr (zimowy lub letni) Zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin Wykład, 30 h
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów Znajomość historii średniowiecznej Polski; znajomość terminologii z zakresu historii sztuki średniowiecznej oraz podstawowa wiedza faktograficzna z zakresu historii sztuki wczesnochrześcijańskiej i średniowiecznej powszechnej
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu wykład kursowy dotyczący najważniejszych zagadnień polskiej sztuki gotyckiej, mający przygotować studentów egzaminu.
14.	Treści programowe: Wykład poświęcony dziejom sztuki epoki gotyku (ok. 1230-ok 1530), architekturze, rzeźbie, malarstwu i rzemiosłu artystycznemu. Periodyzacja sztuki gotyckiej w Polsce, jej zakres terytorialny, główne ośrodki artystyczne, warsztaty i twórcy, problematyka fundacji artystycznych i mecenatu; gotyk polski na tle sztuki europejskiej
15.	Zakładane efekty uczenia się Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki gotyckiej w Polsce i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z zakresu sztuki średniowiecznej w języku polskim i w wyborze w języku obcym (nowożytnym). - Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii sztuki gotyckiej w Polsce - Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki gotyckiej w Polsce różnych dziedzin (malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury). - Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki gotyckiej w Polsce, ich typologii, ikonografii i ikonologii. - Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki gotyckiej w Polsce - Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki gotyckiej w Polsce do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki. - Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki gotyckiej w Polsce i zastosowane w nich materiały. - Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki gotyckiej w Polsce wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich)	Symbole kierunkowych efektów uczenia się np.: K_W01 K_W03 K_W05 K_W07 K_U01 K_U03 K_U05 K_U07
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana Historia sztuki polskiej. Red. T. Dobrowolski. T. 1, Sztuka średniowieczna, Kraków 1965. J. Kębłowski, Dzieje sztuki polskiej. Panorama zjawisk od zarania do współczesności, Warszawa 1987. J. Kębłowski, Polska sztuka gotycka, Warszawa 1976. T. Chrzanowski, Sztuka w Polsce Piastów i Jagiellonów, Warszawa 1993. S. Skibiński, K. Zalewska-Lorkiewicz, Sztuka polska. Gotyk, Warszawa 2010
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się: Egzamin sprawdzony przez wykładowcę
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu: egzamin z uwzględnieniem frekwencji na wykładzie.
19.	Obciążenie pracą studenta
	Forma aktywności studenta		Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności
	Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem: - wykład: - ćwiczenia: - laboratorium: - konwersatorium:		30 h
	Praca własna studenta np.: - przygotowanie do zajęć: - opracowanie wyników: - czytanie wskazanej literatury (opanowanie definicji): - napisanie pracy: - przygotowanie do egzaminu:		30 h 30 h
	Suma		90 h
	Liczba punktów ECTS		3

1.	Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim Historia sztuki średniowiecznej w Polsce Doc. dr Jacek Witkowski
	w języku angielskim History of Medieval Art in Poland
2.	Dyscyplina Nauki o sztuce
3.	Język polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu 22-HS-S1-HiSzSrePol3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny) Obowiązkowy
7.	Kierunek studiów Historia sztuki
8.	Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie) I stopnia
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje) II
10.	Semestr (zimowy lub letni) Zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin ćwiczenia, 15 h
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów Znajomość historii średniowiecznej Polski; znajomość terminologii z zakresu historii sztuki średniowiecznej oraz podstawowa wiedza faktograficzna z zakresu historii sztuki średniowiecznej powszechnej
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu zapoznanie studentów z węzłowymi problemami polskiej sztuki gotyckiej (ok. 1230-ok. 1530), a zarazem z klasycznymi w polskiej historii sztuki opracowaniami autorstwa znanych, wybitnych mediewistów.
14.	Treści programowe: Początki architektury gotyckiej w Polsce (XIII - pocz. XIV w.) a budownictwo zakonne (cystersi, franciszkanie, dominikanie), b) Katedry gotyckie w Polsce, architektura, wystrój i wymowa ideowa, c) Nagrobki królów polskich (XIV - pocz. XVI w.). Typologia, kompozycja, ikonografia, przemiany stylu, d) Fundacje artystyczne króla Kazimierza III Wielkiego (architektura, rzeźba, malarstwo, rzemiosło artystyczne), e) Styl piękny w rzeźbie i malarstwie na ziemiach polskich (ok. 1390 - ok. 1450), f) Wit Stwosz i rzeźba późnogotycka w Małopolsce, Wielkopolsce i na Śląsku, g) Kultura rycersko-dworska a sztuki plastyczne w Polsce XIII-XVI w.
15.	Zakładane efekty uczenia się Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki gotyckiej w Polsce i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z zakresu sztuki średniowiecznej w języku polskim i w wyborze w języku obcym (nowożytnym). - Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii sztuki gotyckiej w Polsce - Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki gotyckiej w Polsce różnych dziedzin (malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury). - Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki gotyckiej w Polsce, ich typologii, ikonografii i ikonologii. - Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki gotyckiej w Polsce - Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki gotyckiej w Polsce do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki. - Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki gotyckiej w Polsce i zastosowane w nich materiały. - Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki gotyckiej w Polsce wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich)	Symbole kierunkowych efektów uczenia się np.: K_W01 K_W03 K_W05 K_W07 K_U01 K_U03 K_U05 K_U07
16.	Zalecana literatura: Historia sztuki polskiej. Red. T. Dobrowolski. T. 1, Sztuka średniowieczna, Kraków 1965. J. Kębłowski, Dzieje sztuki polskiej. Panorama zjawisk od zarania do współczesności, Warszawa 1987. Tenże, Polska sztuka gotycka, Warszawa 1976. T. Chrzanowski, Sztuka w Polsce Piastów i Jagiellonów, Warszawa 1993. S. Skibiński, K. Zalewska-Lorkiewicz, Sztuka polska. Gotyk, Warszawa 2010. B. Guerquin, Zamki w Polsce, Warszawa 1984. Architektura gotycka w Polsce. Red. T. Mroczko, M. Arszyński, Warszawa 1995. S. Skibiński, Polskie katedry gotyckie, Poznań 1996. P. Crossley, Gothic architecture on the raign of Kasimir the Great. Church, achitecture in Little Poland 1320-1380, Kraków 1985. P. Mrozowski, Polskie nagrobki gotyckie, Warszawa 1994. S. Dettloff, Wit Stosz, Wrocław 1961. K. H. Clasen, Der Meister der Schönen Madonnen, Berlin – New York 1974. A. M. Olszewski, Niektóre zagadnienia stylu międzynarodowego w Polsce. W: Sztuka i ideologia XV w., Warszawa 1978. M. Zlat, Sztuki śląskiej drogi od gotyku. W: Późny gotyk, Warszawa 1965. Malarstwo gotyckie w Polsce. Red. A. S. Labuda i K. Secomska, Warszawa 2004
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się: Ocena aktywności studentów przez wykładowcę
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu: aktywność na zajęciach
19.	Obciążenie pracą studenta
	Forma aktywności studenta		Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności
	Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem: - wykład: - ćwiczenia: - laboratorium: - konwersatorium:		15 h
	Praca własna studenta np.: - przygotowanie do zajęć: - opracowanie wyników: - czytanie wskazanej literatury (opanowanie definicji): - napisanie pracy: - przygotowanie do egzaminu:		60 15
	Suma		90 h
	Liczba punktów ECTS		3

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Historia sztuki nowożytnej powszechnej – renesans Dr Marcin Wisłocki
	- w języku angielskim	History of Early Modern Art in Europe – Renaissance
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-HiSzNz3R
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	Zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	wykład, 30 godzin (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z podstawowymi zagadnieniami sztuki renesansowej i manierystycznej w Europie. Zaznajomienie z politycznymi, społecznymi, kulturowymi, religijnymi i filozoficznymi uwarunkowaniami przemian sztuki w Italii oraz na północ od Alp. Prezentacja najważniejszych zjawisk stylistyczno-formalnych, osobowości twórczych oraz wybranych przykładów architektury i sztuk plastycznych. Doskonalenie umiejętności: - rozpoznawania formy dzieł oraz analizy stylistycznej przykładów powstałych w różnych ośrodkach artystycznych - określania i analizy kontekstu historycznego, kulturowego, wyznaniowego i pobożnościowego tych dzieł - interpretacji programów ideowych dzieł
14.	Treści programowe	Renesans europejski: tło polityczne, społeczne, kulturowe, religijne i filozoficzne. Drogi do renesansu włoskiego oraz jego początki. Teoretyczne podstawy i założenia. Ars nuova we Florencji. Ośrodki, artyści, mecenasi. Socjotopografia renesansu europejskiego (główne centra w Italii i na północ od Alp). Architektura doby Quattrocenta. Pałac, willa, kościół, kaplica – I. Florencja i Toskania. Architektura doby Quattrocenta – II. Urbino, Neapol, Rzym, Wenecja i Veneto, Mediolan i Lombardia. Malarstwo doby Quattrocenta – wybrane zagadnienia: I. Florencja i inne ośrodki w Toskanii. Malarstwo doby Quattrocenta – wybrane zagadnienia: II. Umbria, Wenecja i inne ośrodki północnowłoskie. Rzeźba doby Quattrocenta: Figura, relief, nagrobek, ołtarz. Florencja, Wenecja, rzeźba w innych ośrodkach północnowłoskich. Trzej „giganci” renesansu: Leonardo da Vinci, Michał Anioł i Rafael. Twórczość i oddziaływanie. Architektura Cinquecenta – wybrane zagadnienia: Rzym i Toskania. Wenecja i Veneto, Lombardia. Zagadnienie manieryzmu w sztuce włoskiej. Manieryści włoscy i ich oddziaływanie na sztukę krajów na północ od Alp. Malarstwo doby Cinquecenta – wybrane zagadnienia. Szkoła wenecka. Inne ośrodki północnowłoskie. Rzeźba doby Cinquecenta – wybrane zagadnienia. Renesans na peryferiach. I: Północ (Anglia i Szkocja, Królestwo Danii z Norwegią, Królestwo Szwecji z Finlandią). Renesans na peryferiach. II: Wschód i zachód (Hiszpania i Portugalia, Ameryka Łacińska, Rzeczpospolita Obojga Narodów, Rosja, Chanat Krymski).
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W03, K_W07 K_U03, K_U07 - ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę o historii sztuki w zakresie renesansu w Europie - zna wybrane zagadnienia z zakresu ikonografii i ikonologii dzieł renesansu europejskiego -potrafi posługiwać się nabytą wiedzą z zakresu historii sztuki renesansu do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki - potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki, wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich)
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Białostocki J., The Art of the Renaissance in Eastern Europe, London 1976 Blunt A., Art and Architecture in France, Harmondsworth, Middlesex 1973 Blunt A., Art and Architecture in France: 1500-1700, (="The Pelican History of Art"), Harmondsworth, Middlesex 1977 Chastel A., Sztuka włoska, t. I-II, Warszawa 1978 Couchard J.P., Sztuka francuska, Warszawa 1981 Dejiny českého vytvarného umení, t. II: Od počatku renesance do zaveřů baroka, cz. I-II, Praha 1989 Freedberg S.J., Painting in Italy: 1500-1600, (="The Pelican History of Art"), Harmondsworth, Middlesex 1975 Genaille R., Sztuka flamandzka i belgijska, Warszawa 1976 Hartt F., Wilkins D.G., History of Italian Renaissance Art – Painting – Sculpture – Architecture, Upper Saddle River-London 2011 Heydenreich L.H., Lotz W., Architecture in Italy: 1400-1600, (="The Pelican History of Art"), Harmondsworth, Middlesex 1974 Hütt W., Niemieckie malarstwo i grafika późnego gotyku i renesansu, Warszawa 1983 Kauffmann G., Die Kunst des 16. Jhts, (="Propyläen Kunstgeschichte", t. 8), Berlin 1970 Kubler G., Art and Architecture in Spain 1500-1900, (="The Pelican History of Art") Harmondsworth, Middlesex 1974 Levey M., Wczesny renesans, Warszawa 1972 Levey M., Dojrzały renesans, Warszawa 1980 Murray L.,Murray P., Sztuka renesansu, Toruń 1999 Murray P., Architektura włoskiego renesansu, Toruń 1999 Osten G. von der, Vey H., Painting and Sculpture in Germany and the Netherlands 1500-1600, (="The Pelican History of Art"), Harmondsworth, Middlesex 1973 Pavel J., Sztuka Czechosłowacji, Warszawa 1986 Pevsner N., Historia architektury europejskiej, Warszawa 1976 Poesche J., Die Skulptur der Renaissance in Italien, München 1990-92 Pope-Henessy J., An Introduction to Italian Sculpture, London 1963 Pope-Henessy J., Italian Renaissance Sculpture, London 1958 Rzepińska M., Malarstwo Cinquecenta, Warszawa 1976 Rzepińska M., Siedem wieków malarstwa europejskiego (kilka wydań) Seymour jr. C., Sculpture in Italy: 1400-1500, (="The Pelican History of Art"), Harmondsworth, Middlesex 1966 Shearman J., Manieryzm, Warszawa 1970 Vanickova M., Die Kunst der Renaissance und des Manierismus in Böhmen, Praha 1982 Waźbiński Z., Malarstwo Quattrocenta, Warszawa 1972
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- bieżąca kontrola obecności (O) - egzamin ustny (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- egzamin ustny (O)
19.	Nakład pracy studenta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	wykłady online	30 h
	lektura wskazanej literatury
		60 h
	Łączna liczba godzin	90 h
	Liczba punktów ECTS	3

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Ikonografia i ikonologia Dr Marcin Wisłocki
	- w języku angielskim	Iconography and iconology
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-IkonIkonol
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	wykład, 15 godzin (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z terminologią i metodologią badań ikonograficznych i ikonologicznych. Opanowanie następujących umiejętności rozpoznawanie typów ikonograficznych w sztuce świeckiej oraz kościelnej odnajdywanie literackich źródeł dla dzieł sztuk plastycznych znajomość sposobów kodowania treści w sztuce (symbol, alegoria, personifikacja, emblemat itp.) ora umiejętność ich interpretacji interpretacja treści ideowych dzieła sztuki
14.	Treści programowe	Teoria znaku. Metodologia badań ikonograficznych i ikonologicznych (zagadnienia historyczne i współczesne). Uwarunkowania kulturowe (specyfika ikonografii ze względu na wyznanie). Biblia, Apokryfy, Hagiografia (beatyfikacja, kanonizacja, przykłady świętych współczesnych). Angelologia. Traktaty mistyczne. Mitologia – Homer, Hezjod, Wergiliusz, Owidiusz. Historia antyczna – Pliniusz Starszy, Plutarch. Literatura antyczna: Ezop, wybrane dramaty antyczne. Natura: bestiariusze, fizjologusy. Literatura piękna (przykłady – Dante, Boska Komedia). Natura jako źródło symboliki (kosmos, zwierzęta, rośliny, kamienie, kolory, figury geometryczne, liczby, symbolika architektury i innych dzieł człowieka) Symbol, alegoria, personifikacja, animizacja, emblemat, stemmat itp.; atrybut jako forma identyfikacji ikonograficznej. Kompendia ikonograficzne (Andrea Alciati, Caesare Ripa, Filippo Picinelli). Obrazowanie pojęć abstrakcyjnych (Cnoty, Występki, Nauki, Sztuki).
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01, K_W02, K_W07, K_W08 K_U01 , K_U02, K_U07, K_U08 - zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym) - zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod - zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki, ich typologii, ikonografii i ikonologii - ma podstawową wiedzę dotyczącą dziedzin pomocniczych w uprawianiu historii sztuki (archeologii, archiwistyki, historii) - swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki - potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań - potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich - potrafi wykorzystać do analizy dzieła sztuki informacje czerpane z prac i badań archeologicznych, źródeł archiwalnych i opracowań historycznych.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Atlas biblijnych kamieni szlachetnych i ozdobnych. Pochodzenie miejsce w Biblii i symbolika, 2003 Cirlot, Juan Eduardo: Słownik symboli, Kraków 2006. Dittrich, Sigrid; Dittrich, Lothar: Lexikon der Tiergestalten. Tiere als Sinnbilder in der Malerei des 14.-17. Jhs., Petersberg 2004. Ferguson, Symbols and signs in Christian art, New York 1961. Henkel, Arthur; Schöne, Albrecht (hg.): Emblemata: Handbuch zur Sinnbildkunst des 16. und 17. Jhs., (2. Aufl.), Stuttgart 1976. Kopaliński, Słownik symboli, Warszawa 1995. Lexikon der christlichen Ikonographie, hg. v. Engelbrecht Kirschbaum, Bd. 1-8, Rom-Freiburg-Basel-Wien 1968-1976. Lurker Manfred, Słownik obrazów i symboli biblijnych, Poznań 1989. Marecki Józef, Rotter Lucyna, Jak czytać wizerunki świętych. Leksykon atrybutów i symboli hagiograficznych, Kraków 2009. Pigler, Andor: Barockthemen: eine Auswahl von Verzeichnissen zur Ikonographie des 17. und 18. Jahrhunderts, Bd. 1-2, Budapest 1974. Réau, Louis: Iconographie l’art chretien, vol 1-3, Paris 1955-1969. Sachs, Hannelore; Badstübner, Ernst; Neumann, Helga: Christliche Ikonographie in Stichworten, Leipzig 1973. Schiller, Gertrud: Ikonographie der christlichen Kunst, Bd. 1-5, Gütersloh 1966-1991. Słownik kultury antycznej: Grecja, Rzym, red. Lidia Winniczuk, Warszawa 1988. Barbara Szczepanowicz, Atlas Roślin Biblijnych. Pochodzenie. Symbolika, 2003 Tervarent, Guy de: Attributs et symboles dans l'art profane 1450-1600. Dictionnaire d'un langage perdu, vol. 1-2, Genève 1958-1959.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- bieżąca kontrola obecności (O) - egzamin pisemny (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- egzamin pisemny (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	wykłady online	15 h
	praca własna studenta
	- lektura wskazanej literatury	75 h
	Łączna liczba godzin	90 h
	Liczba punktów ECTS	3

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Ikonografia i ikonologia Dr Agnieszka Seidel-Grzesińska
	- w języku angielskim	Iconography and iconology
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S1-IkonIkonol
6.	Rodzaj przedmiotu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	ćwiczenia, 15 godzin (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie uczestników zajęć z terminologią i metodologią badań ikonograficznych i ikonologicznych. Doskonalenie umiejętności: - rozpoznawanie typów ikonograficznych w sztuce świeckiej i sakralnej - odnajdywanie literackich źródeł dla dzieł sztuk plastycznych - znajomość sposobów kodowania treści w sztuce (symbol, alegoria, personifikacja, emblemat itp.) oraz umiejętność ich interpretacji - interpretacja treści ideowych dzieła sztuki
14.	Treści programowe	1. Wprowadzenie w problematykę zajęć - propedeutyka semantyki obrazu (O) 2. Metoda ikonologiczna ćwiczenia (opis preikonograficzny, ikonograficzny, elementy ikonologii) (O) 3. Kompleksowa analiza ikonograficzna i ikonologiczna dzieła sztuk plastycznych na przykładzie badań ołtarza św. Jana Jałmużnika z kościoła augustianów w Krakowie (O) 4. Ewolucji znaczenia motywu obrazowego - wybrane przykłady (O) 5. Literackie źródła antyczne w ikonografii sztuki europejskiej. Relacja między źródłem literackim a dziełem sztuk plastycznych - wybrane przykłady (O) 6. Natura jako źródło symboliki – kamienie, rośliny, zwierzęta kolor (O) 7. Alegoria (satyra), personifikacja, symbol, emblemat, stemmat - rozpoznawanie i analiza typów przedstawień (O)
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01, K_W02, K_W07, K_W08 K_U01 , K_U02, K_U07, K_U08 - zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym) - zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod - zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki, ich typologii, ikonografii i ikonologii - ma podstawową wiedzę dotyczącą dziedzin pomocniczych w uprawianiu historii sztuki (archeologii, archiwistyki, historii) - swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki - potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań - potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich - potrafi wykorzystać do analizy dzieła sztuki informacje czerpane z prac i badań archeologicznych, źródeł archiwalnych i opracowań historycznych.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	- Białostocki J., Metoda ikonologiczna w badaniach nad sztuką, "Przegląd Humanistyczny", 1 (1972), nr 3, 9–18, lub (w): tegoż, Studia i rozprawy z dziejów teorii i historii sztuki, Warszawa: PWN 1959, s. 271-296. - Białostocki, J., Zagadka Rembrandta uśmiechniętego. Perypetie interpretacji, (w:) tegoż: Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982, s. 315-326. - Białostocki J., Polski jeździec i jego interpretacje (w:) tegoż: Symbole i obrazy w świecie sztuki, Warszawa 1982, s. 315-326. - Fizjolog, przeł. i opr. K. Jażdżewska, Warszawa 2003. - Markowska R. K.: Ikonografia cnót i przywar na kolumnach w Strzelnie, „Studia Źródłoznawcze”, 26 (1981), s. 79-111. - Owidiusz, Przemiany (liczne wyd.) - Panofsky E: Ikonografia i ikonologia, (w:) tegoż: Studia z historii sztuki, wybór, oprac. i posł. J. Białostocki, Warszawa 1971, s. 11-32. - Paszkiewicz, P.: Mądrości ptak nocny. Symboliczne funkcje sowy w emblematyce, (w:) Ars emblematica: ukryte znaczenia w malarstwie holenderskim XVII w. Katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 1981, s. 41-60. - Porębski, M.: Ikonosfera, Warszawa 1972. - Pelc J., Słowo i obraz, Warszawa 2002 (wybrane fragmenty) - Ripa, Caesare: Ikonologia, Kraków 1992, (wstępy Andrzeja Borowskiego i Mario Praza) - Secomska, K: Ołtarz Św. Jana Jałmużnika, „Studia renesansowe” 4 (1964), s. 244-330. - Sokolski J., Słownik barokowej symboliki natury, Tom wstępny: Barokowa księga natury, Wrocław 2000 (rozdział I: Dawne koncepcje symbolu , s. 7-32; rozdział II: Język dawnej symboliki, s. 33-79) - de Voragine, J.: Złota legenda (wybór), tłum. Janina Pleziowa, opr. Marian Plezia, Wydawnictwa leksykalne: - Ferguson, Symbols and signs in Christian art, New York 1961. - Forstner D., Świat symboliki chrześcijańskiej, Warszawa 1990. - Henkel A. Schöne A. (hg.): Emblemata: Handbuch zur Sinnbildkunst des 16. und 17. Jhs., (2. Aufl.), Stuttgart 1976. - Lexikon der christlichen Ikonographie, hg. v. Engelbrecht Kirschbaum, Bd. 1-8, Rom-Freiburg-Basel-Wien 1968-1976. - Lurker M., Słownik obrazów i symboli biblijnych, Poznań 1989. - Réau L.: Iconographie l’art chretien, vol 1-3, Paris 1955-1969 - Schiller G.: Ikonographie der christlichen Kunst, Bd. 1-5, Gütersloh 1966-1991.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- aktywność na zajęciach (O) - przygotowywanie raportów z zajęć (O) - praca końcowa - analiza ikonograficzna dzieła o tematyce mitologicznej lub alegorycznej (O) W wypowiedziach pisemnych przy ocenie będzie barana pod uwagę ich poprawność językowa.
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu	- bieżąca kontrola obecności i ocena postępów w nauce zakresie tematyki zajęć (O) - ocena raportów z zajęć (O) (O) - ocena indywidualnej semestralnej pracy pisemnej (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- ćwiczenia online	15 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- lektura wskazanej literatury - przygotowanie prac pisemnych i rozwiązywanie zadań	15 h 30 h
	Łączna liczba godzin	60 h
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Nauki pomocnicze historii sztuki Dr Łukasz Krzywka Mgr Emilia Jeziorowska
	- w języku angielskim	Auxiliary sciences of art history
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-NaPoHS3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Ćwiczenia, 30 godzin, w tym online 24
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Znajomość podstawowych pojęć z zakresu historii sztuki oraz technik wykonywania dzieł sztuki w różnych okresach historycznych. Podstawowa wiedza dotycząca historii powszechnej.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Studenci znają najistotniejsze dla historii i historii sztuki nauki pomocnicze, potrafią analizować źródła historyczne i mają do nich krytyczny stosunek. Posiadają praktyczne umiejętności z zakresu badań genealogicznych, blazonowania oraz odczytywania źródeł pisanych.
14.	Treści programowe	Wprowadzenie do nauk pomocniczych historii sztuki (T) Genealogia (T) Heraldyka i weksylologia (T) Heraldyka – ćwiczenia (O) Sfragistyka (O) Numizmatuka (O) Bibliologia i kodykologia (O) Dyplomatyka (O) Paleografia i neografia (O) Paleografia i neografia – ćwiczenia (O) Epigrafika (O) Kostiumologia, bronioznawstwo, falerystyka (O) Nauka o znakach władzy (O) Nauki pomocnicze historii sztuki najnowszej. Prasoznawstwo i medioznawstwo (O) Nauki „posiłkujące” historię sztuki (O)
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W08: Ma podstawową wiedzę dotyczącą dziedzin pomocniczych w uprawianiu historii sztuki (archeologii, archiwistyki, historii). K_W02: Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod. K_U08: Potrafi wykorzystać do analizy dzieła sztuki informacje czerpane z prac i badań archeologicznych, źródeł archiwalnych i opracowań historycznych.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Literatura obowiązkowa: Szymański J., „Nauki pomocnicze historii”, Warszawa 2011. Semkowicz W., „Encyklopedia nauk pomocniczych historii”, Kraków 2011. Dettloff Sz., „Przyczynki do genealogii rodziny Wita Stwosza”, [w:] „Rocznik Krakowski” t. 26 (1935), s. 72-87. Kaganiec M., „Ze studiów nad heraldyką Piastów Śląskich – Piastowie oleśniccy”, [w:] „Śląski Kwartalnik Historyczny Sobótka”, t. 36 (1981), nr 2, s. 197-218. Wiszewski P., „Średniowieczna śląska pieczęć klasztorna jako środek przekazu informacji (XIII-1 połowa XVI w.)”, [w:] „Pieczęć w Polsce średniowiecznej i nowożytnej: zbiór studiów”, red. Piotr Dymmel, s. 11-29. Kiersnowski R., „Legenda a wyobrażenie na monetach”, [w:] „Res Historica”, t. 34 (1998), z. 3, s. 131-140. Adamska A., „Średniowiecze na nowo odczytanie: o badaniach nad kulturą pisma”, [w:] „Roczniki Historyczne”, t. 65 (1999), s. 129-154. Bartoszewicz A., „Piśmienność mieszczańska w późnośredniowiecznej Polsce”, s. 240-280. Bobowski K., „O metodach identyfikacji rąk pisarskich w rękopisach średniowiecznych”, [w:] „Studia Źródłoznawcze”, t. XXIX, 1985, s. 1-7. Seidel-Grzesińska A., „Epitafium Pana Strumienia – wybrane aspekty symboliki tekstu i obrazu w nowożytnych epitafiach emblematycznych na Śląsku” [w:] „ Studia epigraficzne”, t. 4 (2011), s. 63-72. Główczewska I., „Ubiory w obrazach Canaletta”, [w:] „Biuletyn Historii Sztuki”, XVII, 1955, nr 2, s. 208–233. Chróścicki J., „Pompa funebris. Z dziejów kultury staropolskiej”, Warszawa 1974, s. 141-183. Bomba R., Narzędzia cyfrowe jako wyznacznik nowego paradygmatu badań humanistycznych”, [w:] „Zwrot cyfrowy w humanistyce. Internet, nowe media, kultura 2.0”, red. A. Radomski, R. Bomba, Lublin 2013, s. 57-71 lub: Durys E., „Film jako źródło wiedzy historycznej, Warszawa 2019, s. 15-29. Golka M., „Socjologiczny obraz sztuki”, Poznań 1996, s. 17-40. Literatura zalecana: Bartoszewicz Agnieszka, „Piśmienność mieszczańska w późnośredniowiecznej Polsce”, Warszawa 2012. Bobowski K., Burski K., Turoń B., „Encyklopedia nauk pomocniczych historii nowożytnej i najnowszej”, Wrocław 1976. Burke P., „Naoczność”, przeł. J. Hunia, Kraków 2012. Dudziński P., „Alfabet heraldyczny”, Warszawa 1998. Górski K, „Neografia gotycka”, cz. 1-2, Toruń 1960. Gumowski K., Haisig M., Mikucki S., „Sfragistyka”, Warszawa 1960. Gutkowska-Rychlewska M., „Historia ubiorów”, Wrocław-Warszawa-Kraków 1968. Kiersnowski R., „Moneta w kulturze wieków średnich”, Warszawa 1988. Potkowski E., „Książka rękopiśmienna w kulturze Polski średniowiecznej”, Warszawa 1984.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Dyskusja i ćwiczenia praktycznych umiejętności podczas zajęć (T, O), przygotowanie indywidualnego wystąpienia ustnego dla chętnych (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	-kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- ćwiczenia/ćwiczenia online	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- czytanie wskazanej literatury, przygotowanie indywidualnego wystąpienia	30
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Proseminarium I Dr Agnieszka Patała
	- w języku angielskim	Proseminar I
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-ProI
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy, do wyboru*
7.	Kierunek studiów / specjalność*	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	zimowy, letni*
11.	Forma zajęć i liczba godzin	ćwiczenia/konwersatorium 30h online
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Student ma podstawową wiedzę z zakresu historii sztuki średniowiecznej, potrafi sporządzić opis dzieła sztuki, potrafi analizować teksty o charakterze naukowym i formułować na podstawie ich lektury wnioski.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Proseminarium ma za zadanie zapoznanie z metodami badawczymi stosowanymi w analizie dzieł sztuki średniowiecznej i przygotowanie uczestników do pisania prac zwierających historię i stan badań nad danym dziełem / problemem, jego analizę i interpretację.
14.	Treści programowe	W trakcie zajęć studenci zapoznają się z gotyckimi dziełami malarstwa i rzeźby powstałymi na terenach Śląska lub powiązanymi z tymi terenami (np. importy) poprzez przygotowywanie pracy poświęconej jednemu wybranemu zabytkowi. W trakcie zajęć studenci poznają literaturę przedmiotu, czytają i dyskutują na temat wybranych problemów zawartych w zadanych tekstach, poznają strukturę tekstu naukowego i uczą się tworzyć jego poszczególne części. Podczas zajęć praktycznych (w muzeach i kościołach Wrocławia) prezentowany jest kontekst funkcjonowania (znaczenie, sprawczość, potencjał performatywny i dewocyjny badanych dzieł) wybranych zabytków w przestrzeni ich pierwotnego przeznaczenia, zgłębiana jest ich historia, losy fundatorów i późniejszych właścicieli, wszelkie konteksty historyczne i społeczne, ze szczególnym uwzględnieniem realiów Śląska. Wszystkie treści są realizowane online: 1. Zajęcia wprowadzające, historia śląskiej historii sztuki 2. Kwerenda bibliograficzna, tworzenie bibliografii i przypisów 3. Opis dzieła sztuki; nurt mistyczny w rzeźbie śląskiej (Pieta z Lubiąża i krucyfiks z kościoła Bożego Ciała we Wrocławiu); Madonny na lwach 4. Konstrukcja naukowego tekstu, omówienie planu pracy, stan badań i jego opracowywanie; Śląsk w orbicie Czech – oddziaływanie Pragi i styl piękny 5. Ustalanie historii dzieła oraz stan badań, konstrukcja tekstu i jego poszczególnych akapitów; Wilhelm Kalteysen von Oche i jego następcy 6. Analiza dzieła sztuki; Śląskie nastawy ołtarzowe: budowa technologiczna, elementy składowe, znaczenie ideowe, właściwości performatywne, sprawczość 7. Analiza dzieła sztuki (c.d.); Średniowieczne epitafia obrazowe – budowa, ikonografia, funkcja, sprawczość 8. Epitafia i nastawy ołtarzowe we wnętrzach wrocławskich kościołów farnych 9. Wielkie warsztaty znanych i nieznanych mistrzów aktywnych we Wrocławiu, wrocławski cech malarzy, stolarzy i pozłotników, pracownie Mistrz Poliptyku Legnickiego (Nicolausa Obilmanna) i Mistrza Poliptyku Zwiastowania 10. Problem pracowni Jakoba Beinharta, oddziaływanie sztuki Wita Stwosza na Śląsku i zjawisko masowej produkcji artystycznej 11. Anonimowi Mistrzowie i ich funkcjonowanie na Śląsku – Mistrz Lubińskich Figur, Mistrz Lat 1486-87; Mistrz Poliptyku z Gościszowic 12. Technologiczne badania nad epitafiami i nastawami ołtarzowymi; architektura gotycka na Śląsku 13. Śląska rzeźba sepulkralna i nagrobki lokalnych Piastów
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 - Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym) K_W02 - Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod K_W12 - Zna zasady pisania prac badawczych w oparciu o podstawowe metody historii sztuki K_W13 - Zna język łaciński w zakresie pozwalającym na odczytywanie i tłumaczenie napisów i inskrypcji występujących w dziełach sztuki K_U01 - Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki K_U02 - Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Braune, Wiese 1929: H. Braune, E. Wiese, Schlesische Malerei und Plastik des Mittelalters. Kritischer Katalog der Ausstellung in Breslau 1926, Leipzig 1929. Burgermeister, Grundmann 1933: L. Burgermeister, G. Grundmann, Die Kunstdenkmäler der Stadt Breslau, T. 2: Die kirchlichen Denkmäler der Altstad, Die Kunstdenkmäler der Provinz Niederschlesien, Bd. 1: Die Stadt Breslau, Breslau 1933. Chmielewski 2010: K. Chmielewski, Budowa technologiczna zachowanej części Poliptyku św. Barbary z Wrocławia, „Roczniki Sztuki Śląskiej” 19, 2010, s. 115-141. Kaczmarek, Witkowski 1990a: R. Kaczmarek, J. Witowski, Gotyckie epitafia obrazowe na Śląsku, w: Sztuki plastyczne na średniowiecznym Śląsku. Studia i materiały II, Wrocław-Poznań 1990, s. 5-35. Kaczmarek, Witkowski 1990b: R. Kaczmarek, J. Witowski, Gotyckie epitafia obrazowe na Śląsku, część II, zarys katalogu, w: Sztuki plastyczne na średniowiecznym Śląsku. Studia i materiały III, Wrocław-Poznań 1990, s. 97-118. Kapustka 1997: M. Kapustka, Epitafium Matthiasa Schebitza – wzorzec, funkcja, znaczenie, [w:] O sztuce sepulkralnej na Śląsku, red. B. Czechowicz, A. Dobrzyniecki, Wrocław 1997, s. 35-48. Kostowski 2002: J. Kostowski, Pictura docet. Uwagi o programach obrazowych kilku ołtarzy pochodzących z warsztatu Mistrza Ołtarza z Gościszowic, w: Imago narrat. Obraz jako komunikat w społeczeństwach europejskich, red. S. Rosik, P. Wiszewski, „Acta Universitatis Wratislaviensis No 2478”, Historia CLXI, Wrocław 2002, s. 137-162. Kostowski 2006a: J. Kostowski, Późnogotyckie nastawy ołtarzowe przypisywane pracowni Mistrza Ołtarza z Gościszowic. Kilka uwag i spostrzeżeń na marginesie monografii warsztatu, w: Ecclesia – cultura – potestas . Studia z dziejów kultury i społeczeństwa. Księga ofiarowana siostrze Profesor Urszuli Borkowskiej OSU, red. P. Kras i in., Kraków 2006, s. 797-813. Kostowski 2006b: J. Kostowski, Późnogotyckie ołtarze w Kaliszu, Kościanie i Kożminie – śląskie importy w Wielkopolsce na przełomie średniowiecza i czasów nowych, w: Wielkopolska – Polska – Europa. Studia dedykowane pamięci Alicji Karłowskiej – Kamzowej, red. J. Wiesiołowski, Poznań 2006, s. 259-274. Kozieł 1994: A. Kozieł, Ołtarz Pięciu Boleści Marii z wrocławskiej katedry, „Dzieła i Interpretacje”, II, 1994, s. [5]-55. Labuda 1984: A.S. Labuda, Wrocławski ołtarz Św. Barbary i jego twórcy. Studium o malarstwie śląskim połowy XV wieku, Poznań 1984. Labuda 1987: A. Labuda, Jednostka i kolektyw w badaniach nad sztuką późnośredniowieczną, „Rocznik Historii Sztuki” XVI (1987), s. 231-235. Labuda 2006: A. Labuda, Artysta w Europie Środkowo-Wschodniej około 1500. Poglądy i modele badawcze, w: Rozum i rzetelność są wsparciem jedynym. Studia z historii sztuki ofiarowane Ewie Chojeckiej, red. B. Szczypka–Gwiazda, Katowice 2006, s. 25-35. Labuda 2014: A.S. Labuda, Wrocławski ołtarz św. Barbary – dzieło przełomowe. Aspekty, konstatacje, znaki zapytania, w: Procesy przemian w sztuce średniowiecznej. Przełom – regres – innowacja – tradycja, red. R. Eysymontt, R. Kaczmarek, Warszawa 2014, s. 223-237. Labuda 2016: A.S. Labuda, Świadectwo źródła pisanego, świadectwo formy artystycznej. Tropami twórców ołtarzy św. Barbary we Wrocławiu i św. Jakuba Starszego w Nysie, w: Imagines pictae. Studia nad gotyckim malarstwem w Polsce, red. W. Walanus, M. Walczak, Kraków 2016, s. 43-63. Malarstwo gotyckie 2004: Malarstwo gotyckie w Polsce, t. I-III, Warszawa 2004 Marcinkowski 2006: W. Marcinkowski, Gotycka nastawa ołtarzowa u kresu rozwoju – Retabulum ze Ścinawy (1514) w kościele klasztornym w Mogile, Kraków 2006. Olszewska-Świetlik 2002: J. Olszewska-Świetlik, Warsztat malarski mistrza Ołtarza ze Strzegomia 1486/87, Toruń 2002 Szewczyk, Witkowski 2007: A. Szewczyk, J. Witkowski, Gotycki ołtarz główny kościoła św. Jakuba w Nysie, „Quart” 1(3), 2007, s. 3-11. Witkowski 1997: J. Witkowski, Gotycki ołtarz główny kościoła Świętych Piotra I Pawła w Legnicy, Legnica 1997 Ziomecka 1976: A. Ziomecka, Śląskie retabula szafowe w drugiej połowie XV i na początku XVI wieku, „Roczniki Sztuki Śląskiej”, 10, 1976, s. [7]-145.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Pisemna praca semestralna indywidualna (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Ciągła kontrola obecności, pisemna praca indywidualna (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- ćwiczenia online	30 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć - czytanie wskazanej literatury - przygotowanie pracy	10 h 30 h 30 h
	Łączna liczba godzin	100 h
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Proseminarium II Dr Marcin Wisłocki
	- w języku angielskim	Pre-Seminar II
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-ProII
6.	Rodzaj przedmiotu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	seminarium, 30 godzin (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Poznana na I roku studiów podstawowa wiedza na temat chronologicznych podziałów historii sztuki, zagadnień teoretycznych i interpretacyjnych oraz metodologii dyscypliny.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	- poznanie sposobów przygotowania i sporządzania tekstów naukowych - poznanie sposobów poszukiwania materiałów bibliograficznych i archiwalnych oraz wykorzystania Internetu w badaniach naukowych - opanowanie umiejętności krytycznego spojrzenia na literaturę przedmiotu oraz sporządzania stanu badań nad wybranymi dziełami sztuki - pogłębienie umiejętności szczegółowego opisu ikonograficznego (na przykładzie dzieł nowożytnej sztuki kościelnej) - opanowanie umiejętności analizy ikonograficznej i ikonologicznej dzieła sztuki oraz interpretacji dzieła sztuki w historycznym kontekście epoki
14.	Treści programowe	Zajęcia organizacyjne – przedstawienie tematu, celów, trybu pracy i kryteriów zaliczeń. Różne spojrzenia na treści ideowe dzieła sztuki (dyskusja nad tekstami nt. obrazu Antona Möllera Sąd Ostateczny). O materiałach bibliograficznych – gdzie ich szukać, w jaki sposób wykorzystywać. Literatura o charakterze topograficznym: katalogi, inwentarze i spisy zabytków. Wprowadzenie do problematyki – dzieło sztuki nowożytnej w historycznym kontekście epoki (podstawowe zagadnienia). Narzędzia internetowe w badaniach: katalogi biblioteczne i bazy danych. Zasady opisu dzieła sztuki. Zasady zapisu bibliograficznego i cytowania literatury. Indeksy i leksykony ikonograficzne. Spojrzenie na stan badań nad konkretnym dziełem sztuki (dyskusja nad tekstami nt. obrazu Uczta u Heroda Bartłomieja Strobla). Omawianie fragmentów prac – ołtarze. Omawianie fragmentów prac – ambony. Omawianie fragmentów prac – chrzcielnice. Omawianie fragmentów prac – prospekty organowe, stalle, dekoracje ław. Omawianie fragmentów prac – dzieła sztuki sepulkralnej (epitafia). Omawianie fragmentów prac – dzieła sztuki sepulkralnej (epitafia). Omawianie fragmentów prac – dzieła sztuki sepulkralnej (pomniki nagrobne). Podsumowanie.
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01, K_W02, K_W012, K_W13 K_U01 ,K_U12, K_U13 K_K02, K_K05 Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym) Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod. Zna metody badań z zakresu historii sztuki w terenie Zna zasady pisania prac badawczych w oparciu o podstawowe metody historii sztuki Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki. Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań Potrafi pisać prace badawcze w oparciu o podstawowe metody historii sztuki Odczytuje inskrypcje i napisy występujące w dziełach sztuki w języku łacińskim, potrafi wykorzystać źródła do historii sztuki wytworzone w językach obcych. Potrafi działać w zespołach, organizować pracę zespołową, planować i przeprowadzać przedsięwzięcia z zakresu historii sztuki. Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Birecki, Piotr: Sztuka luterańska na ziemi chełmińskiej od drugiej połowy XVI do pierwszej ćwierci XVIII wieku, Warszawa 2007 Christensen, Carl C.: Art and the Reformation in Germany (Studies in the Reformation, 2), Athens, OH – Detroit, MI 1979. Cieślak, Katarzyna: Kościół - cmentarzem. Sztuka nagrobna w Gdańsku (XV-XVIII w.). ”Długie trwanie” epitafium, Gdańsk 1992 Cieślak, Katarzyna: Epitafia obrazowe w Gdańsku (XV-XVII w.) (Gdańskie Towarzystwo Naukowe. Wydział Nauk Społecznych i Humanistycznych. Seria Monografii Nr 96), Wrocław-Warszawa-Kraków 1993 Cieślak, Katarzyna: Między Rzymem, Wittenbergą a Genewą. Sztuka Gdańska jako miasta podzielonego wyznaniowo (Monografie Fundacji na Rzecz Nauki Polskiej), Wrocław 2000 Göttler, Christine: Die Kunst des Fegefeuers nach der Reformaiton. Kirchliche Schenkungen, Ablaß und Almosen in Antwerpen und Bologna um 1600 (Berliner Schriften zur Kunst, Bd. 7), Mainz 1996 Deiters, Maria; Wetter, Evelin (hg.): Bild und Konfession im Östlichen Mitteleuropa – vier Fallstudien (Studia Jagellonica Lipsiensia, Bd. 11), Ostfildern 2013 Finney, Paul Corby (ed.): Seeing Beyond the Word: Visual Arts and the Calvinist Tradition, Grand Rapids, MI – Cambridge, MA 1999 Harasimowicz, Jan: Treści i funkcje ideowe sztuki śląskiej Reformacji 1520-1650 (Acta Universitatis Vratislaviensis No 819, Historia Sztuki II), Wrocław 1986 Harasimowicz, Jan: Rola sztuki w religijnych i społecznych konfliktach wieku reformacji na Śląsku. „Rocznik Historii Sztuki” 18 (1990), s. 31-95 Harasimowicz, Jan: Mors janua vitae. Śląskie eiptafia i nagrobki wieku reformacji (Acta Universitatis Vratislaviensis No 1098, Historia Sztuki III), Wrocław 1992 Harasimowicz, Jan: Śląskie nagrobki i epitafia wieku reformacji jako ”teksty kultury”. „Biuletyn Historii Sztuki”, 56 (1994), nr 3, s. 241-258 Sztuka i dialog wyznań. Materiały z Sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Wrocław, 18-20 XI 1999, red. Jan Harasimowicz, Warszawa 2000 Hofmann, Werner (hg.): Luther und die Folgen für die Kunst. Ausstellungskatalog, Hamburger Kunsthalle 11. November 1983 - 8. Januar 1984, München 1983 Jurkowlaniec, Grażyna: Epoka nowożytna wobec średniowiecza. Pamiątki przeszłości, cudowne wizerunki, dzieła sztuki, Wrocław 2008 Kaleciński Marcin, Mity Gdańska. Antyk w publicznej sztuce protestanckiej res publiki, Gdańsk 2011 Kaleciński, Marcin: Muta praedicatio. Studia z historii i recepcji malarstwa włoskiego doby potrydenckiej, Warszawa 1999 Lieske, Reinhard: Protestantische Frömmigkeit im Spiegel der kirchlichen Kunst des Herzogtums Württemberg (Forschungen und Berichte der Bau- und Kunstdenkmäler in Baden Württemberg, Bd. 2), München-Berlin 1973 Michalski, Sergiusz: Widzialne słowa sztuki protestanckiej, (w:) Słowo i obraz. Materiały Sympozjum Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, Nieborów, 29 września-1 października 1977, Warszawa 1982, s. 171-208 Michalski, Sergiusz: Protestanci a sztuka. Spór o obrazy w Europie nowożytnej, Warszawa 1989 Pokora, Jakub: Słowo i obraz w programie ideowym protestanckich kazalnic śląskich XVI i 1 poł. XVII w., (w:) Słowo i obraz. Materiały Sympozjum Komitetu Nauk o Sztuce Polskiej Akademii Nauk, Nieborów, 29 września-1 października 1977, Warszawa 1982, s. 151-170 Pokora, Jakub: Sztuka w służbie reformacji. Śląskie ambony 1550-1650, Warszawa 1982 Poscharsky, Peter: Die Kanzel. Erscheinungsform im Protestantismus bis zum Ende des Barocks (Schriftenreihe des Institutes für Kirchenbau und kirchliche Kunst der Gegenwart, Bd. 1), Gütersloh 1963 Scharfe, Martin: Evangelische Andachtsbilder. Studien zu Intention und Funktion des Bildes in der Frömmigkeitsgeschichte vornehmlich des schwäbischen Raumes (Veröffentlichungen des Staatlichen Amtes für Denkmalpflege Stuttgart, Reihe C: Volkskunde, Bd. 5), Stuttgart 1968 Wisłocki, Marcin: Sztuka protestancka na Pomorzu 1535-1684 (Biblioteka Naukowa Muzeum Narodowego w Szczecinie, Seria: Historia Sztuki), Szczecin 2005
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- bieżąca kontrola obecności i postępów w nauce w zakresie tematyki zajęć (O) - kontrola poszczególnych etapów pracy (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- aktywny udział w zajęciach (O) - wygłoszenie referatu (15-20 min.) wraz z prezentacją materiału ilustracyjnego (O) - opis dzieła (do 30.11.2020) - literatura przedmiotu (do 15.12.2020) - praca semestralna (20 000 znaków), złożona z opisu dzieła, omówienia literatury przedmiotu oraz rozdziału poświęconego treściom ideowym, zawierająca przypisy oraz kompletną bibliografię omawianego obiektu
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- seminarium (O)	30 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć: - opracowanie wyników: - czytanie wskazanej literatury (opanowanie definicji): - napisanie pracy:	30 h 15 h 30 h 15 h
	Łączna liczba godzin	120 h
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Przedmiot fakultatywny „Kolekcjonerstwo sztuki antycznej w XVIII i XIX wieku” Dr Agata Kubala
	- w języku angielskim	Optional course “Collecting Antiquities in the eighteenth and Nineteenth Centuries”.
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S1-PF3KoSzAn
6.	Rodzaj przedmiotu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Konwersatorium, 30 godz. (w tym 24 godz. online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu	Wymagana wiedza z przedmiotu „Historia sztuki starożytnej”
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z historią kolekcjonowania antyków w XVIII i XIX stuleciu.
14.	Treści programowe	Przedmiotem zajęć będzie zagadnienie kolekcjonerstwa obiektów antycznych wyrosłe na bazie zainteresowania sztuką starożytną po odkryciach w Herkulanum i Pompejach oraz publikacji dzieł J.J. Winckelmanna. Szczególny nacisk zostanie położony na nowe, naukowe podejście do kolekcjonowania, w którym istotny staje się kontakt z oryginałem. Poruszone zostanie także zagadnienie filhellenizmu, którego efektem stały się podróże do Grecji w celu nabywania antyków, co zaowocowało powstaniem licznych prywatnych kolekcji obiektów antycznych, zbiorów uniwersyteckich zawierających, obok oryginałów, także odlewy gipsowe dzieł sztuki antycznej , czy wreszcie pierwszych publicznych muzeów (np. Gliptoteka w Monachium, British Museum (O). Zajęcia w Muzeum Uniwersytetu Wrocławskiego, gdzie eksponowana jest wystawa czasowa „Antykomania. Dziewiętnastowieczne kolekcje starożytności” (T)
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 Zna podstawową terminologię używaną w historii kolekcjonerstwa obiektów antycznych i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok antycznych w języku polskim EK_U01 Swobodnie posługuje się terminologią historii kolekcjonerstwa przedmiotów antycznych w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy kolekcji starożytności.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	1. Tiffany Jenkins, Keeping their Marbles. How the Treasures of the Past Ended Up in Museums and Why They Should Stay There, Oxford 2016. 2. Susan M. Pearce, On Collecting. An Investigation Into Collecting in the European Tradition, London 2013 3. Erin L. Thompson, "But We Didn't Steal It". Collectors' Justifications for Purchasing of Looted Antiquities, w: Journal of Art Crime 2015, issue 13, s. 59-67. 4. Jonathan Scott, the Pleasures of Antiquity. British Collectors of Greece and Rome, Yale University Press 2004. 5. Tomasz Mikocki, Najstarsze kolekcje starożytności w Polsce (lata 1750-1830), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk-Łódź 1990. 6. Agata Kubala, Filhellenizm a rodząca się nowoczesność. Kolekcja starożytności eduarda Schauberta w świetle zachodzących zmian, Kraków-Wrocław 2019.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Obecność i aktywność na zajęciach (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	-Ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T)* i (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta	120 godz.
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- konwersatorium	30 godz.
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć: czytanie wskazanej literatury	90 godz.
	Łączna liczba godzin	120
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Iluzjonistyczne przestrzenie w architekturze Przedmiot fakultatywny nr 3 Dr Arkadiusz Wojtyła
	- w języku angielskim	Illusionistic Spaces in Architecture Optional Course III
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-PF3IPwAr
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	do wyboru
7.	Kierunek studiów / specjalność*	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Fakultet 30 h
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Znajomość terminologii z zakresu Wprowadzenia do historii sztuki (malarstwo, rzeźba), umiejętność sporządzania analizy dzieła architektury i malarstwa.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Praca nad warsztatem badawczym w zakresie iluzjonizmu w architekturze (pojęcia, metody, pisanie analizy)
14.	Treści programowe	Przedmiot traktuje o rozwoju iluzjonizmu przestrzennego w architekturze od czasów starożytnych po koniec wieku XVIII. Prezentuje pełną terminologię, opisującą te zjawiska oraz podstawowe metody ich analizy. Szczególny nacisk położony jest na perspektywę i skrót di sotto in sù. W trakcie zajęć pokazane zostaną różne sposoby modyfikacji rzeczywistej architektury przez dekorację iluzjonistyczną takie jak kwadratura, „całkowite otwarcie”, panorama. Omówione zostaną czołowe przykładu antyku (Pompeje, Herkulanum, Złoty Dom Nerona), średniowiecza (iluzjonizm w twórczości Giotta di Bondone; dekoracja sal Palazzo Davanzati we Florencji), rozwój gatunku za sprawą mistrzów: renesansu i manieryzmu (Andrea Mantegna, Melozzo da Forli, Donato Bramante, Michał Anioł Buonarroti, Giovanni Antonio Bazzi, Rafael Santi, Giulio Romano, Girolamo Genga, Paolo Veronese, Correggio, Bernardino Gatti, bracia Rosa, Giulio Campi, Vincenzo Campi), baroku: (bracia Alberti,Tommaso Sandrino, Cristoforo Roncalli, Agostino Tassi, Giovanni Lanfranco, Pietro da Cortona, Giovanni Battista Gauli, Luca Giordano, Andrea Pozzo) i rokoka (Giovanni Battista Tiepolo, Giambattista Piazetta, bawarska szkoła malarstwa freskowego).
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 Zna pełną terminologię używaną w dekoracjach iluzjonistycznych i zasady ich opisów i analiz K_U01 Posługuje się terminologią używaną w dekoracjach iluzjonistycznych i potrafi sporządzać ich opisy i analizy
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Literatura obowiązkowa: w języku polskim i angielskim Literatura zalecana: w pozostałych językach obcych. Bartel Kazimierz, Perspektywa malarska, Warszawa 1958, t. I-II. Bauer Hermann, Der Himmel im Rokoko. Das Fresko im deutschen Kirchenraum des 18. Jahrhunderts, Regensburg 1965. Fiess Peggy, Die Anfänge der barocken Deckenmalerei in süddeutschen Kirchenräumen. Prinzipien der Illusion, Karlsruhe 1997. Francesca Pierro, della, De prospectiva pingendi. Gould Cecil, The paintings of Correggio, London 1976. Kliemann Julian , Rohlmann Michael, Wandmalerei in Italien. Hochrenaissance und Manierismus 1510–1600, München 2004. O perspektywie w malarstwie, wstęp Ryszard Mirek, tłum. Zofia M. Siwecka, Kraków 2016. Panofsky Erwin, Perspektywa jako „forma symboliczna”, tłum., wstęp, posłowie, red. Naukowa Grażyna Jurkowlaniec, Warszawa 2008. Parramón José, Perspektywa w rysunku i w malarstwie, tłum. Barbara Müller-Ostrowska, Stanisław Ostrowski, Warszawa 1993. Quadratura. Geschichte – Theorie – Technik, red. Matthias Bleyl, Pascal Dubourg Glatigny, München 2011. Roettgen Steffi, Wandmalerei der Frührenaiisance in Italien.t. 1:Anfänge und Entfaltung 1400-1470, t. 2: Die Blütezeit : 1470-1510, München 1996-1997. Roettgen Steffi, Wandmalerei in Italien. Barock und Aufklärung 1600-1800, München 2007. Roliński Feliks, Perspektywa odręczna, Warszawa 1962. Sandström Sven, Levels of unreality, Uppsala 1963. Sjöström, Quadratura. Studies in Italian Ceiling Painting, Stockholm 1978.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- aktywne uczestnictwo w zajęciach (dopuszczalne dwie nieobecności) - dyskusja nad prezentacją prowadzona wśród uczestników pod przewodnictwem prowadzącego
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- prezentacja poświęcona zagadnieniu iluzjonizmu przestrzennego na przykładzie wybranego dzieła sztuki barokowej z terenu Śląska
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	-	30 h
	praca własna studenta
	-	30 h konsultacje z prowadzącym 40 h studiowanie literatury przedmiotu 20 h przygotowanie prezentacji
	Łączna liczba godzin	120 h
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu w języku polskim oraz angielskim: język łaciński 120h / Latin language course
2.	Dyscyplina: nauki o sztuce
3.	Język wykładowy: polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot: Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych Uniwersytetu Wrocławskiego
5.	Kod przedmiotu
6.	Rodzaj przedmiotu: obowiązkowy
7.	Kierunek studiów: historia sztuki
8.	Poziom studiów: I
9.	Rok studiów: I-II
10.	Semestr: zimowy i letni
11.	Forma zajęć i liczba godzin: lektorat 120 h Metody kształcenia: wykład konwersatoryjny, tłumaczenie i analiza tekstów, ćwiczenia, praca w grupach, dyskusja
12.	Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej lektorat: koordynator przedmiotu: mgr Beata Machalska prowadzący lektorat: mgr Beata Machalska
13.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu: - znajomość podstawowych zasad gramatyki języka polskiego - gotowość do pracy w zespole - przestrzeganie zasad dyscypliny (terminowość, punktualność, samodzielność działań)
14.	Cele przedmiotu: - zapoznanie z zasadami gramatyki opisowej języka łacińskiego w stopniu umożliwiającym tłumaczenie i analizę tekstów oryginalnych -zaznajomienie z podstawami łaciny średniowiecznej w stopniu umożliwiającym tłumaczenie, analizę i interpretację tekstów źródłowych - wprowadzenie podstawowych pojęć z epigrafiki i paleografii oraz pochodzących z łaciny terminów historii sztuki - uświadomienie znaczenia łaciny w nauce języków nowożytnych oraz wpływu antyku na kulturę Europy
15.	Treści programowe: - gramatyka oraz słownictwo przewidziane dla lektoratu 120 godzinnego (vide: program nauczania) - realia historyczne i kulturowe związane z tłumaczonymi tekstami - elementy wiedzy o kulturze antycznej i jej recepcji w kulturze polskiej
16.	Zakładane efekty uczenia się: Po ukończeniu lektoratu 120- godzinnego student: - zna zasady gramatyki opisowej języka łacińskiego - ma opanowane słownictwo z zakresu tłumaczonych tekstów - ma wiedzę o kulturze antycznej i jej recepcji w Europie - tłumaczy i analizuje oryginalne teksty łacińskie (starożytne, średniowieczne, nowożytne) oraz inskrypcje - rozumie i potrafi zacytować najczęściej spotykane skróty, zwroty i sentencje łacińskie oraz pochodzące z łaciny terminy historii sztuki - potrafi pracować w zespole - przestrzega podstawowych norm etycznych (punktualność, terminowość, uczciwość intelektualna)	Symbole odpowiednich kierunkowych efektów uczenia się Kody PRK: P6S_WG, P6S_UW, P6S_UK, P6S_UO, P6S_KK, P6S_KR,
17.	Literatura obowiązkowa i zalecana (źródła, opracowania, podręczniki, itp.): - A. Krajczyk, D. Kubica, Prima via (Teksty, Gramatyka, Słownik, Ćwiczenia) - materiały własne lektora - słownik łacińsko-polski(dowolny autor) - gramatyka języka łacińskiego(dowolny autor) - ks. A. Jougan, Słownik kościelny łacińsko-polski - J. Sondel, Słownik łacińsko-polski dla prawników i historyków
18.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się: - sprawdziany gramatyczno-leksykalne - sprawdziany z tłumaczenia - dyskusje i wypowiedzi indywidualne podczas zajęć - obserwacja postępów wiedzy i umiejętności studenta - obserwacja uczestnictwa studenta w pracy grupowej - obserwacja punktualności studenta, terminowości i samodzielności wykonywania zadań - egzamin pisemny/ustny
19.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu: - obecność i aktywność na zajęciach, - pozytywne oceny w zakresie trzech sprawności językowych: czytania, tłumaczenia i analizy tekstów - pozytywna ocena z egzaminu końcowego
20.	Nakład pracy studenta: 240 godzin
	Forma działań studenta	liczba godzin na realizację działań
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym: - lektorat	120
	praca własna studenta: - przygotowanie do lektoratu: - przygotowanie do egzaminu:	90 30
	Łączna liczba godzin	240
	Liczba punktów ECTS	5

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Historia sztuki nowoczesnej - malarstwo i rzeźba (powszechna i polska) Dr Joanna Lubos-Kozieł
	- w języku angielskim	History of modern art - painting and sculpture (world and Polish)
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-HSNMiRPiP5
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	wykład, 30 h (wszystkie 30 godzin online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	-
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Wykłady mają zapoznać studetów z najważniejszymi zagadnieniami z zakresu historii malarstwa i rzeźby (a także rysunku i grafiki) powszechnej od 2 poł. XVIII wieku do pocz. XX wieku. (Malarstwo i rzeźba polska omawiana będzie w ramach konwersatorium).
14.	Treści programowe	Wszystkie treści realizowane online (O). Na wykładach (nie licząc zajęć wprowadzających) omówionych zostanie 8 tematów wybranych przeze mnie (dotyczących sztuki powstającej w środowisku rzymskim oraz we Francji, w okresie od około połowy XVIII w. do około połowy XIX w.), a następnie 7 tematów wybranych przez studentów z puli zagadnień do wyboru podanych przez prowadzącą. Wprowadzenie Malarstwo, rysunek, grafika i rzeźba powszechna od 2 poł. XVIII wieku do pocz. XX wieku – przegląd najważniejszych zjawisk (artystów, ugrupowań, nurtów). Część pierwsza - mój wybór: 1. Rzym jako ośrodek rozwoju sztuki w dobie klasycyzmu: - Giovanni Battista Piranesi 2. Rzym jako ośrodek rozwoju sztuki w dobie klasycyzmu: - Johann Joachim Winckelmann; - Malarze wczesnego klasycyzmu - Anton Raphael Mengs i Gavin Hamilton; - Rzeźba klasycyzmu - technika rzeźbiarska w końcu XVIII i XIX wieku i jej wpływ na rozwój rzeźby 3. Rzym jako ośrodek rozwoju sztuki w dobie klasycyzmu: - Rzeźba klasycyzmu - Antonio Canova i Bertel Thorvaldsen 4. Malarstwo we Francji: - Joseph-Marie Vien; - Jacques-Louis David - wielki mistrz malarstwa klasycyzmu 5. Malarstwo we Francji: - Uczniowie Davida i inni malarze francuscy tego czasu - naśladowanie mistrza i walka z presją jego twórczości Jean-Germain Drouais; François Gérard; Anne-Louis Girodet; Pierre-Narcisse Guérin; Grupa „Les Barbus” 6. Malarstwo we Francji: - Antoine-Jean Gros – malarz wojen napoleońskich; - Pierre-Paul Prud’hon – malarz czasów Cesarstwa (spoza szkoły Davida); - przełom romantyczny w malarstwie francuskim: Theodore Gericault 7. Malarstwo we Francji: - Eugene Delacroix 8. Malarstwo we Francji: - Jean-Auguste-Dominique Ingres Część druga - wybór studentów: 9. Malarstwo Hiszpanii: - Francisco Goya – twórczość malarska i graficzna. 10. Malarstwo brytyjskie: - Tzw. brytyjskie romantyczne „wizjonerskie” malarstwo historyczne (James Barry, Henry Fuseli, William Blake). 11. Malarstwo krajów niemieckich: - Wcześni romantycy niemieccy - twórczość i poglądy Philippa Ottona Rungego i Caspara Davida Friedricha. 12. Malarstwo brytyjskie: - Twórczość i poglądy Prerafaelitów. 13. Malarstwo we Francji po impresjonizmie: - Vincent van Gogh - Paul Cézanne. 14. Malarstwo we Francji po impresjonizmie: - Paul Gauguin - Szkoła z Pont Aven - Nabiści. 15. Rzeźba we Francji: - Twórczość Auguste’a Rodina na tle sytuacji rzeźby w II połowie XIX wieku oraz na tle malarstwa impresjonizmu.
15.	Zakładane efekty uczenia się	Zna podstawową terminologię używaną w historii malarstwa i rzeźby doby nowoczesnej oraz zasady opisów i analiz dzieł malarstwa i rzeźby z okresu od II poł. XVIII do pocz. XX wieku w języku polskim. (K_W01) Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii malarstwa i rzeźby od II poł. XVIII do pocz. XX wieku. (K_W03) Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki malarstwa, grafiki i rzeźby stosowanych od II poł. XVIII do pocz. XX wieku. (K_W05) Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł malarstwa i rzeźby z czasów od II poł. XVIII do pocz. XX wieku, ich typologii, ikonografii i ikonologii (K_W07) Swobodnie posługuje się polskojęzyczną terminologią używaną w historii malarstwa i rzeźby doby nowoczesnej i potrafi dokonać opisu i analizy dzieła malarstwa i rzeźby z czasów od II poł. XVIII do pocz. XX wieku (K_U01) Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii malarstwa i rzeźby doby nowoc do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki (K_U03) Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł malarstwa i rzeźby doby nowoczesnej i zastosowane w nich materiały (K_U05) Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich) (K_U07)
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Opracowania ogólne Fritz Novotny, Painting and Sculpture in Europe 1780-1880, The Pelican History of Art, [b.m.id.w]. Nineteenth Century Art. A Critical History, red. S. F. Eisenman, London 1994. Petra ten-Doeschate Chu (w katalogu w naszej bibliotece jako Chu Petra ten Doeschate), Nineteenth Centruy European Art, Upper Saddle River, NJ 2012 (lub wcześniejsze wydania). Robert Rosenblum, H. W. Janson, Art of the Nineteenth Century. Painting and Sculpture, Thames and Hudson, [b.m.id.w]. Sztuka świata, tom 8, Warszawa 1994. Harald Keller, Die Kunst des 18. Jahrhunderts, (w serii: Propyläen Kunstgeschichte, tom 10), Frankfurt am Main - Berlin - Wien 1971. Rudolf Zeitler, Die Kunst des 19. Jahrhunderts, (w serii: Propyläen Kunstgeschichte, tom 11), Frankfurt am Main - Berlin - Wien 1966. A. Kotula, P. Krakowski, Rzeźba XIX wieku, Kraków 1980 Teksty źródłowe z komentarzami Teoretycy, artyści, krytycy o sztuce 1700-1870, Warszawa 1989. Johann Joachim Winckelmann, Dzieje sztuki starożytnej, przeł. Tadeusz Zatorski, Kraków 2012 (z wprowadzeniem Wojciecha Bałusa) - https://polona.pl/item/dzieje-sztuki-starozytnej,MTIzMjYzMTky/12/#index Eugene Delacroix, Dzienniki, tłum. J. Guze, J. Hartwig, tom 1-2, Warszawa - Wrocław - Kraków 1968. Francja Thomas Crow, Emulation: Making Artists for Revolutionary France, New Haven – London 1995. Walter Friedlaender, David to Delacroix, Harvard University Press 1952 (lub późniejsze wydanie). Katalin Geller, Malarstwo francuskie XIX w., Warszawa 1990. Niemcy William Vaughan, German Romantic Painting, New Haven - London 1994. Herbert von Einem, Deutsche Malerei des Klassizismus und der Romantik 1760 bis 1840, München 1978. Gisold Lammel, Deutsche Malerei des Klassizismus, Leipzig 1986. Malarstwo niemieckie w XIX wieku. Obrazy ze zbiorów polskich, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2005. Wielka Brytania David Bindman (ed.), The Thames and Hudson Encyclopaedia of British Art (London, 1985) jest w Bibliotece Uniwersyteckiej na Piasku (Gabinet Graficzny) Christopher Wood, Victorian Painting, London 1999 (tam m.in. o prerafaelitach) Monografie artystów i kierunków John Wilton-Ely, Giovanni Battista Piranesi. Vision und Werk, München 1988. Jonathan Scott, Piranesi, London - New York 1975. Antonio Canova. Wystawa w Muzeum Narodowym w Krakowie luty - maj 2008 i w Muzeum-Zamku w Łańcucie maj - lipiec 2008, Kraków 2008. Dorothy Johnson, Jacques-Louis David. Art in Metamorphosis, Princeton, New Jersey 1993. Jacques-Louis David, tekst Luc de Nanteuil, New York 1985. Robert Rosenblum, Ingres, New York 1990. Eugene Delacroix, katalog wystawy, Zürich - Frankfurt am Main 1987. Kuno Mittelstädt, Eugene Delacroix, (z serii: W kręgu sztuki), Warszawa 1980. Russel Ash, The impressionists and their Art, London 1983. Z. Kępiński, Impresjonizm, Warszawa 1986 (lub wcześniejsze wydanie). W. Juszczak, Postimpresjoniści, Warszawa 1985 (lub wcześniejsze wydanie). Douglas W. Druick and Peter Kort Zegers, Van Gogh and Gauguin. The studio of the south, New York – Chocago 2001. Franco Vedovello, Van Gogh. Życie i twórczość, Warszawa 1999. Maria Teresa Benedetti, Cézanne. Życie i twórczość, Warszawa 1998. Łukasz Kiepuszewski, Obrazy Cézanne'a. Między spojrzeniem a komentarzem, Gdańsk 2004. Irena Kossowska, „Caprichos” Francisco Goyi. Nowa forma cyklu w grafice, [w:] „Rocznik Historii Sztuki”, 22 (1996), s. 7-33. Kazimierz Zawanowski, Francisco Goya y Lucientes, Warszawa 1975 (z serii: W kręgu sztuki). Jens Christian Jensen, Caspar David Friedrich. Leben und Werk, Köln 1983. Kunst des Biedermeier 1815 – 1835. Architektur, Malerei, Plastik, Kunsthandwerk, Musik, Dichtung und Mode, red. Georg Himmelheber, München 1989. Biedermeier, koncepcja wystawy i katalogu A. Kozak, A. Rosales Rodriguez, katalog wystawy, Muzeum Narodowe w Warszawie, Warszawa 2017. Baltic Light. Early Open Air Painting in Denmark und North Germany, New Haven - London 2000. Timothy Hilton, Pre-Raphaelits, Thames and Hudson, London 1987. Adam Konopacki, Prerafaelici, (z serii: W kręgu sztuki), Warszawa 1989. Hanna Morawska, Prerafaelici: romantyzm czy realizm? [w:] Tessera. Sztuka jako przedmiot badań, Kraków 1981, s. 191-205.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Egzamin ustny (T lub O, w zależności od sytuacji epidemicznej).
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Egzamin ustny (T lub O, w zależności od sytuacji epidemicznej).
19.	Nakład pracy studenta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- wykład online	30
	praca własna studenta
	- czytanie wskazanej literatury	45
	- przygotowanie do sprawdzianów i egzaminu	45
	Łączna liczba godzin	120
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Historia sztuki nowoczesnej - malarstwo i rzeźba Prof. dr hab. Waldemar Okoń
	- w języku angielskim	History of Modern Art. – Painting and Sculpture
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polska
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-HSNMiRPiP5
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Konwersatorium, 30 h
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Znajomość terminologii z zakresu historii sztuki i wykładów kursowych z poprzednich epok
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Ćwiczenia prowadzone do wykładu omawiającego sztukę XVIII i XIX wieku, uzupełniające zakres tego wykładu o problematykę sztuki polskiej widzianej z perspektywy europejskiej w jej szczególnym uwikłaniu politycznym i historycznym.
14.	Treści programowe	Temat ćwiczeń obejmuje blisko dwieście pięćdziesiąt lat sztuki polskiej i europejskiej, zachodzące w niej przemiany stylistyczne i ideowe. Omawiane stopniowo lektury mają uzmysłowić uczestnikom zajęć tempo tych przemian i ukazać najwybitniejsze realizacje powstające w określonych realiach historycznych, politycznych i społecznych. Kolejne epoki znajdują tu swój wyraz w konkretnych biografiach i dziełach twórców, którzy, poczynając od drugiej połowy wieku XVIII, a kończąc na przełomie wieku XIX i XX, tworzą dzieła mieszczące się w pojawiających się i aktualizowanych przez nich trendach takich jak neoklasycyzm, romantyzm, realizm i symbolizm.
15.	Zakładane efekty uczenia się	Zna podstawową terminologię używaną w historii malarstwa i rzeźby doby nowoczesnej oraz zasady opisów i analiz dzieł malarstwa i rzeźby z okresu od II poł. XVIII do pocz. XX wieku w języku polskim. (K_W01) Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii malarstwa i rzeźby od II poł. XVIII do pocz. XX wieku. (K_W03) Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki malarstwa, grafiki i rzeźby stosowanych od II poł. XVIII do pocz. XX wieku. (K_W05) Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł malarstwa i rzeźby z czasów od II poł. XVIII do pocz. XX wieku, ich typologii, ikonografii i ikonologii (K_W07) Swobodnie posługuje się polskojęzyczną terminologią używaną w historii malarstwa i rzeźby doby nowoczesnej i potrafi dokonać opisu i analizy dzieła malarstwa i rzeźby z czasów od II poł. XVIII do pocz. XX wieku (K_U01) Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii malarstwa i rzeźby doby nowoc do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki (K_U03) Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł malarstwa i rzeźby doby nowoczesnej i zastosowane w nich materiały (K_U05) Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich) (K_U07)
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	1. S. Lorentz, A. Rottermund, Klasycyzm w Polsce, Warszawa 1984 2. M. Rzepińska, Historia koloru, t. 2, Warszawa 1989. 3. W. Okoń, Alegorie narodowe, Wrocław 1992. 4. A. Ryszkiewicz, Malarstwo polskie. Romantyzm. Historyzm. Realizm, Warszawa 1989. 5. A. Pieńkos, Tracona moc obrazu czyli epizody nowoczesnego realizmu, Warszawa 2012. 6. A. Kotula, P. Krakowski, Rzeźba XIX wieku, Kraków 1980. 7. M. Poprzęcka, Akademizm, Warszawa 1989. 8. H. Hofstäter, Symbolizm, Warszawa 1980. 9. W. Juszczak, Modernizm, Warszawa 1972.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Trudności prowadzenia zajęć z dużą grupą w trybie on-line sprawiają, że przybierają one w przeważającej mierze formę wykładu, a zaliczenia będą uzyskiwane na podstawie przedstawionych pod koniec semestru prac związanych z dołączoną do tych ćwiczeń listą lektur.
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-
	praca własna studenta/doktoranta
	-	30
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Historia sztuki nowoczesnej - architektura (powszechna i polska) konwersatorium Dr hab. Jerzy Kos
	- w języku angielskim
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-HSNAPiP5
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Konwersatorium 15 (o)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Podstawowa wiedza z zakresu historii architektury powszechnej i polskiej
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Celem konwersatorium jest poznanie głównych zagadnień dotyczących dziejów architektury w Polsce w 2 połowie XVIII wieku i pierwszej połowie XIX stulecia.
14.	Treści programowe	1/recepcja Palladia i neopalladianizmu w Polsce w 2 połowie XVIII w. 2/wczesny neogotyk w Polsce ( 1760-1850) 3/tendencje ,,awangardowe" w architektury polskiej na przełomie XVIII i XIX wieku 4/Szymon Bogumił Zug - architekt wieku Oświecenia 5/mecenat artystyczny Stanisława Augusta w dziedzinie architektury 6/architektura Księstwa Warszawskiego 7/ architektura wczesnego historyzmu w Polsce 8/ Architektura polska na tle architektury Europy 1750-1850
15.	Zakładane efekty uczenia się	Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł architektury w XIX w. K-W01 Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii architektury polskiej XVIII i XIX w. K-W03 Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł architektury, K-W05 Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł architektury, ich typologii, ikonografii i ikonologii w XIX w. K-W07 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła architektury w XIX w. K U01 Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki wszystkich epok do charakteryzowania konkretnego dzieła architektury XIX w, K-U03 Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki i zastosowane w nich materiały , K-U05 Potrafi wykorzystać do analizy dzieła sztuki informacje czerpane ze źródeł archiwalnych i opracowań historycznych. K-U07
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Zalecana literatura - T. S. Jaroszewski, Architektura doby oświecenia w Polsce. Warszawa 1971 - S. Lorentz, A. Rottermund, Klasycyzm w Polsce. Warszawa 1984 - T. S. Jaroszewski, Od klasycyzmu do nowoczesności. O architekturze polskiej XVIII, XIX i na początku XX wieku. Warszawa 1996 - Sztuka XIX wieku w Polsce. Materiały Sesji SHS. Warszawa 1979 - T. S. Jaroszewski, O siedzibach neogotyckich w Polsce. Warszawa 1981 - A. Rottermund, Jean-Nicolas-Louis Durand a polska architektura 1 połowy XIX wieku. Wrocław-Warszawa 1990 Literatura pomocnicza - M. Kwiatkowski, Stanisław August Król – Architekt. Wrocław-Warszawa 1983 - A. Bartczakowa, Jakub Fontana, architekt warszawski XVIII w. Warszawa 1970 - W. Tatarkiewicz, Dominik Merlini. Warszawa 1953 - M. Kwiatkowski, Szymon Bogumił Zug, architekt polskiego Oświecenia. Warszawa 1971 - S. Lorentz, Efraim Szreger architekt polski XVIII wieku. Warszawa 1986 - N.Z. Batowscy, M. Kwiatkowski, Jan Christian Kamsetzer, architekt Stanisława Augusta. Warszawa 1978 - T. S. Jaroszewski Christian Piotr Aigner, architekt warszawskiego klasycyzmu. Warszawa 1970 - Z. Ostrowska- Kębłowska, Architektura pałacowa drugiej połowy XVIII wieku w Wielkopolsce. Poznań 1969 - Z. Ostrowska- Kębłowska. Siedziby wielkopolskie doby romantyzmu. Poznań 1975 - I. Malinowska, Stanisław Zawadzki. Warszawa 1958 - Jolanta Polanowska, Stanisław Kostka Potocki. Twórczość architekta amatora, Warszawa 2009 - R. Aftanazy, Dzieje rezydencji na dawnych kresach Rzeczypospolitej. T. S.1-11, Wrocław-Warszawa 1992-1997 - R. Dzięciołowski, T. S. Jaroszewski. A. Potocka, Pałace i dwory Kresów. Warszawa 2005 Encyklopedia Kresów. Kraków ok. 2005
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	.uczestnictwo na zajęciach, pisemna praca semestralna
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	15
	-
	praca własna studenta/doktoranta	45
	-
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Historia sztuki nowoczesnej - architektura (powszechna i polska) wykład Dr hab. Jerzy Kos
	- w języku angielskim
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-HSNAPiP5
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Wykład 30 0
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Podstawowa wiedza z zakresu historii architektury powszechnej i polskiej
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Cele przedmiotu Celem wykładu jest zapoznanie studentów z najważniejszymi historycznymi etapami kształtowania się architektury nowoczesnej. Za początek tego procesu uznano angielski palladianizm i neoklasycyzm XVII i XVIII wieku, omówione na przykładach angielskiej architektury i sztuki ogrodowej (m.in. Jones, Burlington, bracia Adam i in.). W kolejnych wykładach przedstawiono znaczenie rzymskiego środowiska architektonicznego i ponownego odkrycia antyku dla nowych tendencji architektury europejskiej drugiej polowy XVIII wieku: archeologicznego neoklasycyzmu, francuskiego ,,rewolucyjnego klasycyzmu", sztuki ogrodowej i empiru. Ze względu na rolę Prus w dziejach środkowej Europy omówiona jest twórczość pruskich architektów od Knobelsdorffa do Schinkla. Kolejne wykłady dotyczą podstawowych zjawisk architektury XIX wieku: historyzmu, neostylów, nowychgatunkow architektonicznych, nowych materiałów , i technologii,wykształcenia społecznej pozycji architektów. Zagadnienia te są zaprezentowane na przykładach twórczości i poglądów wybitnych architektów epoki historyzmu. Specyfika architektury i budownictwa XIX wieku jest zaprezentowana na przykładach wybranych gatunków architektonicznych typowych dla tego stulecia: więzieniach, szpitalach, dworcach kolejowych, halach wystawowych , na przykładach architektury sakralnej (chrześcijańskiej i żydowskiej), rezydencjonalnej , mieszkaniowej i użyteczności publicznej. Problematyka przekształceń wielkich miast jest przedstawiona na przykladzie przebudowy Wiednia i Paryża.
14.	Treści programowe	Wykłady realizowane online Wykład 1 Wstęp ogólny i palladianizm w Anglii w XVII w Wykład 2,3 Architektura angielska w XVIII w. Wykład 4,5 Architektura francuska czasów Ludwika XV i XVI Wykład 6,7 Architektura Prus i Śląska w II poł XVIII i na początku XIXw. Wykład 8 Architektura francuska przełomu XVIII/XIX w. Wykład 9,10 Późny klasycyzm w Niemczech Wykład 11,12 Początki architektury historyzmu w Europie Wykład 13,14 Kształtowanie się nowoczesnego miasta na przykładzie Paryża Wiednia i Berlina Wykład 15 Wystawy światowe
15.	Zakładane efekty uczenia się	Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł architektury w XIX w. K-W01 Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii architektury polskiej XVIII i XIX w. K-W03 Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł architektury, K-W05 Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł architektury, ich typologii, ikonografii i ikonologii w XIX w. K-W07 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła architektury w XIX w. K U01 Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki wszystkich epok do charakteryzowania konkretnego dzieła architektury XIX w, K-U03 Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki i zastosowane w nich materiały , K-U05 Potrafi wykorzystać do analizy dzieła sztuki informacje czerpane ze źródeł archiwalnych i opracowań historycznych. K-U07
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Zalecana literatura 1 John Summerson, Architecture in Britain 1530 - 1830. W serii The Pelican History of Art 2 Rudolf Wittkower, Palladio and english Palladianism, London 1974 3Emil Kaufmann, Architecture in the Age of Reason, New York 1955 4 Adrian von Buttlar, Der englische Landsitz 1715 - 1760. Symbol eines liberalen Weltentwurfs, Mittenwald 1982 5 John Harris, Lord Burlington, his Villa and Garden at Chiswick, London 1994 6 Hanno-Walter Kruft, Geschichte der Architekturtheorie, München 1985, s. 264-273 7 Giles Worsley, Classical Architecture in Britain.The heroic Age, New Haven (2005) 8 David King, The Complete Works of Robert & James Adam. Oxford 1991 - 9 9 Daniel Stillman, The decorative Work of Robert Adam. London 1973 10 Michael Gallet, Claude-Nicolas Ledoux, Stuttgart 1983 11 Anthony Vidler, Claude-Nicolas Ledoux, Basel 1988 12 Philippe Madec, Etienne-Louis Boullee. Basel 1989 - Jean-Marie Perouse de Montclos, Etienne-Louis Boullee, Paris 1994 13 Krzysztof Lipka, Wizjonerzy w służbie propagandy. W: Klasycyzm i klasycyzmy. Matriały sesji SHS, Warszawa, Karl Friedrich Schinkel. Bauwerke und Baugedanken, Müchen 1981 14 Hans-Joachim Giersberg, Friedrich als Bauherr. Berlin 1986 15 Erik Forssman Podstawowe publikacje: 16 Karl Friedrich Schinkel i Polacy, Warszawa 1987 17 Henry-Russel Hitchcok, Die Architektur des 19.und 20.Jahrhunderts, München 1994 18 Mignot Claude, Architektur des 19.Jahrhunderts, Köln 1994 19 Scharabi M. , Architekturgeschichte des 19.Jahrhunderts, Berlin 1993 20 Zofia Ostrowska - Kębłowska, Problem historyzmu w badaniach nad architekturą XIX wieku, (w:) Mysl o sztuce, Warszawa 1976 21 Zofia Ostrowska - Kębłowska, Historyzm w architekturze XIX wieku (próby wyjaśniania), (w:)Interpretacje dzieła sztuki. Studia i dyskusje, Warszawa 1976 22 Donald Drew Egbert, The Beaux-Arts Tradition in French Architecture, Princeton 1980 23 Hammer-Schenk, Harold, Synagogen in Deutschland. Geschichte einer Baugattung im 19. und 20 Jahrhundert, t.1-2, Hamburg 1981 24 S. Giedion, Przestrzeń, czas, architektura. Warszawa 1968 25 N. Pevsner, Pionierzy współczesności. Warszawa 1978
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	.uczestnictwo na zajęciach, pisemna praca semestralna
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-
	praca własna studenta/doktoranta	30
	-
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Teoria i metodologia nauk o sztuce Dr Sylwia Świsłocka-Karwot
	- w języku angielskim	Theory and Methodology of Art Sciences
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-TeoriMet5
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy, do wyboru*
7.	Kierunek studiów / specjalność*	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień, II stopień, jednolite studia magisterskie, nazwa Kolegium Doktorskiego
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy, letni*
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Wykład, 15 h w tym 15 h online (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Znajomość podstawowych pojęć z historii sztuki oraz umiejętność krytycznego myślenia.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studenta z problematyką oraz głównymi pojęciami z obszaru teorii i metodologii nauk z uwzględnieniem specyfiki nauk o sztuce.
14.	Treści programowe	1. Pojęcie teorii i metodologii. Informacja, wiedza a nauka. Prawa logiki a praktyka myślenia. Pojęcia: nauka, teoria, metodologia, metodyka, metoda naukowa. Myślenie o teorii. Co tworzy teorię? Czy teoria jest czysta, uniwersalna i obiektywna? Postawy antyteoretyczne. Nauka a quasi nauka. Pojęcie faktu. Co różni teorię od metodologii? Proces formułowania pytań a proces odpowiadania na pytania. Chmura pojęć, a zespół procedur i sposobów działania przyjętych przez badacza. 2. Analiza formy, symbolu i znaku - formalizmy w historii sztuki /Immanuel Kant, Heinrich Woelfflin, Roger Frye, Henri Focillon, Cleement Greenberg, Rosalind Kraus, ikonografia i ikonologia Erwina Panofky'ego. Ikonografia oraz ikonologia w praktyce. 3. Ikonografia oraz ikonologia w praktyce - utrwalenie. Analiza formy, symbolu i znaku - teorie semiotyczne1 /znak w rozumieniu Ferdynand de Saussure'a, znak w rozumieniu Charlesa Sandersa Peirce'a. 4. Analiza formy, symbolu i znaku - teorie semiotyczne 2 /problematyka systemów i kodów w ujęciu Romana Jakobsona, teoria "dzieła otwartego" Umberto Eco, teoria Rolanda Barthesa - historia sztuki jako historia mitów, problematyka subiektywizacji badania; koncepcje teoretyczne dla historii sztuki Maurice'a Marleau-Ponty'ego, Meyera Schapiro, Normana Brysona, Louisa Marina. Słowo i obraz w ujęciu Mieke Bal oraz W.J.T Mitchella. 5. Teorie semiotyczne w praktyce - utrwalenie. Konteksty sztuki1 /historia idei, sztuka z perspektywy marksizmu i materializmu. Ideologie i kulturowe hegemonie. Materialistyczna i marksistowska historia sztuki w ujęciu Arnolda Hausera, Michaela Baxandalla, Svetlany Alpers, T.J. Clarka, Allana Wallacha i Carol Duncan, Annie E. Coombes. 6. Materialistyczna i marksistowska historia sztuki - utrwalenie. Konteksty sztuki2 /przegląd teorii w kontekście ideologii /sztuka z perspektywy feminizmu, teorii gender, postkolonializmu, studiów nad kulturą oraz studiów nad kulturą wizualną. 7. Sum up.
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W04 – zna podstawowe zagadnienia teorii i metodologii nauk o sztuce, K_W07 – zna zagadnienia teoretyczne specyfiki wizualnej dzieł sztuki, ich typologii, ikonografii i ikonologii, K_W08 – ma podstawową wiedzę dotyczącą pokrewnych historii sztuki dziedzin naukowych, stanowiących źródło formułowania teorii i metodologii nauk o sztuce K_W11 – zna formalistyczne i nieformalistyczne metody badań a zakresu historii sztuki K_W12 – zna zasady pisania prac badawczych w oparciu o podstawowe teorie i metodologie nauk o sztuce K_U02 – potrafi stosować podstawowe teorie i metody badawcze nauk o sztuce, K_U04 – potrafi łączyć elementy wiedzy filozoficznej, estetycznej, epistemologicznej z teoriami i metodologiami właściwymi naukom o sztuce K_U08 – potrafi wykorzystać poznane teorie i metodologie do analizy dzieła sztuki K_U12 – potrafi pisać prace badawcze z zastosowaniem teorii i metodologii nauk o sztuce, K_K02 – potrafi działać w zespole
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Anne D’Alleva, Metody i teorie historii sztuki, Kraków 2005 /tu dalsze wskazówki bibliograficzne/. Jan Białostocki, Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1980 Mariusz Bryl, New Art. History, nauka, polityka, obyczaj, „Artium questiones” VII, 1995, s.185-215. Bohdan Dziemidok, Głowne kontrowersje estetyki współczesnej, Warszaawa 2002. Arnold Hauser, Filozofia historii sztuki, przeł. D. Danek, J. Kaminkowa, Warszawa 1970. Mieczysław Porębski, Krytycy i sztuka, Kraków 2004. Sztuka dzisiaj, red. Maria Poprzęcka, Warszawa 2002. Greenberg Clement, Obrona modernizmu, przeł. Grzegorz Dziamski, Maria Śpik-Dziamska, Kraków 2006.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	(O) – realizowane online, końcowa praca kontrolna (T) i (O), ciągła kontrola postępów w zakresie tematyki zajęć (kolejne wykłady rozpoczyna weryfikacja praktycznych umiejętności zastosowania poszczególnych teorii i pozyskanej na wcześniejszym wykładzie wiedzy – próba zadania pytań z zakresu historii sztuki w kontekście omówionej teorii i przykładowego dzieła.
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T)* i (O), - praca kontrolna (końcowa) (T) i (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- wykład online	15 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do kolokwium, czytanie wskazanych lektur	45 h
	Łączna liczba godzin	60 h
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium licencjacko -pomocnicze „Sztuka starożytna i jej odbicia w sztuce nowożytnej” Dr Agata Kubala
	- w języku angielskim	BA seminar/auxiliary seminar „Ancient Art and its Reflections in Modern Art”
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S1-SL-P5/1
6.	Rodzaj przedmiotu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Seminarium, 30 godz. (w tym 24 godz. online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu	Wymagana wiedza z przedmiotu „Historia sztuki starożytnej”.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Seminarium skierowane do studentów zainteresowanych sztuką starożytną oraz inspiracjami antykiem w sztuce nowożytnej
14.	Treści programowe	Zapoznanie ze sposobem pisania prac naukowych, poprawnym konstruowaniem przypisów i bibliografii (T). Poznanie głównych instytucji posiadających publikacje potrzebne przy pisaniu prac licencjackich i zaliczeniowych (O). Omawianie metod opisu i analizy dzieł sztuki (O).
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki starożytnej i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok starożytnych w języku polskim. K_W02 Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuki starożytnej i specyfikę stosowanych w nich metod. K_W12 Zna zasady pisania prac badawczych w oparciu o podstawowe metody historii sztuki starożytnej. K_W13 Zna język łaciński w zakresie pozwalającym na odczytywanie i tłumaczenie napisów i inskrypcji występujących w dziełach sztuki. K_U01 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki starożytnej w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki starożytnej. K_U02 Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań K_U12 Potrafi pisać prace badawcze w oparciu o podstawowe metody historii sztuki. K_U13 Odczytuje inskrypcje i napisy występujące w dziełach sztuki w języku łacińskim, potrafi wykorzystać źródła do historii sztuki wytworzone w językach obcych. K_K02 Potrafi działać w zespołach, organizować pracę zespołową, planować i przeprowadzać przedsięwzięcia z zakresu historii sztuki. K_K05 Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Literatura dobierana indywidulanie dla każdego studenta, zależy od tematu przygotowywanej pracy licencjackiej lub zaliczeniowej
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Seminarium licencjackie: ocenianie ciągłe – obecność na zajęciach oraz postępy w przygotowywaniu pracy licencjackiej (O). Seminarium pomocnicze: obecność oraz przygotowanie i wygłoszenie referatu (O).
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T) i (O) Wystąpienie ustne indywidualne (O)
19.	Nakład pracy studenta	300 godz.
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- udział w seminarium	30 godz.
	praca własna studenta
	- przygotowanie do zajęć – czytanie wskazanej literatury, przygotowanie wystąpień i prac	270 godz.
	Łączna liczba godzin	300
	Liczba punktów ECTS	10 (5 – sem. licencjackie + 5 – sem. pomocnicze)

1.

Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim

Seminarium licencjacko-pomocnicze: Plastyka gotycka XV-XVI w. w Polsce

Doc. dr Jacek Witkowski

- w języku angielskim

Bachelor and Auxiliary Seminary: Gothic Fine Arts of 15th and 16th centuries in Poland

2.

Dyscyplina

Nauki o sztuce

3.

Język wykładowy

polski

4.

Jednostka prowadząca przedmiot

Instytut Historii Sztuki

5.

Kod przedmiotu/modułu

22-HS-S1-SL-P5/1

6.

Rodzaj przedmiotu/modułu

Do wyboru

7.

Kierunek studiów

Historia Sztuki

8.

Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie)

I stopnia

9.

Rok studiów (jeśli obowiązuje)

III

10.

Semestr (zimowy lub letni)

Zimowy

11.

Forma zajęć i liczba godzin

Seminarium, 30 h

12.

Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów

Znajomość terminologii i zasad opisu i analizy dzieł sztuki. Znajomość historii sztuki średniowiecznej powszechnej i polskiej. Podstawy warsztatu badawczego historyka sztuki.

13.

Cele kształcenia dla przedmiotu

Przygotowanie studentów do umiejętnego i krytycznego korzystania z naukowej literatury historyczno-artystycznej oraz literatury pomocniczej z zakresu innych dziedzin. Bliższe zapoznanie studentów z rzeźbą i malarstwem późnogotyckim w Polsce. Przygotowanie pracy licencjackiej bądź pomocniczej

14.

Treści programowe:

Plastyka późnogotycka i w krajach ościennych oraz jej związki ze sztuką zachodnioeuropejską. Analiza historyczno-artystyczna oraz ikonograficznych wybranych dzieł sztuki.

15.

Zakładane efekty uczenia się

K_W01 Zna podstawową terminologię używaną w plastyce gotyckiej i zasady jej opisów i analiz

K_W02 Zna różne rodzaje badań z zakresu plastyki gotyckiej i specyfikę stosowanych w nich metod.

K_W12 Zna zasady pisania prac badawczych w oparciu o podstawowe metody historii sztuki gotyckiej

K_W13 Zna język łaciński w zakresie pozwalającym na odczytywanie i tłumaczenie napisów i inskrypcji występujących w dziełach sztuki.

K_U01 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki gotyckiej j w języku polskim, potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki gotyckiej.

K_U02 Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań

Symbole kierunkowych

efektów uczenia się np.:

K_W01

K_W02

K_W12

K_W13

K_U01

K_U02

K_U12

K_U13

K_K02

K_K05

16.

Literatura obowiązkowa i zalecana:

Kraków w czasach Wita Stwosza. Red. J. Małecki, Kraków 1986.

Łodyńska-Kosińska M., Stwosz. Lata krakowskie 1477-1496, Warszawa 1998.

Sawicka S., Ryciny Wita Stwosza, Warszawa 1957.

Walanus. W., Późnogotycka rzeźba drewniana w Małopolsce 1490-1540, Kraków 2009.

Wit Stwosz w Krakowie. Red. L. Kalinowski, F. Stolot, Kraków 1987.

Wit Stwosz. Studia o sztuce i recepcji. Red. A. S. Labuda, Warszawa-Poznań, 1986.

Wokół Wita Stwosza. Katalog wystawy w Muzeum Narodowym w Krakowie 2005. Red. D. Horzela, A. Organisty, Kraków 2005.

Wokół Wita Stwosza. Materiały z międzynarodowej konferencji w Muzeum Narodowym w Krakowie 19-22 mają 2005. Red. D. Horzela, A. Organisty, Kraków 2006.

S. Skibiński, K. Zalewska-Lorkiewicz, Sztuka polska. Gotyk, Warszawa 2010.

K. H. Clasen, Der Meister der Schönen Madonnen, Berlin – New York 1974.

A. M. Olszewski, Niektóre zagadnienia stylu międzynarodowego w Polsce. W: Sztuka i ideologia XV w., Warszawa 1978.

M. Zlat, Sztuki śląskiej drogi od gotyku. W: Późny gotyk, Warszawa 1965.

Malarstwo gotyckie w Polsce. Red. A. S. Labuda i K. Secomska, Warszawa 2004.

17.

Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się

Seminarium licencjackie: ocenianie ciągłe – obecność na zajęciach oraz postępy w przygotowywaniu pracy licencjackiej (O). Seminarium pomocnicze: obecność oraz przygotowanie i wygłoszenie referatu (O).

przygotowanie i przedstawienie pełnej bibliografii i planu pracy

18.

Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:

Ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T) i (O)

Wystąpienie ustne indywidualne (O)

19.

Obciążenie pracą studenta

Forma aktywności studenta

Średnia liczba godzin na

zrealizowanie aktywności

Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem:

- wykład:

- ćwiczenia:

- laboratorium:

- konwersatorium:

- seminarium

30 h

Praca własna studenta np.:

- przygotowanie do zajęć:

- opracowanie wyników:

- czytanie wskazanej literatury (opanowanie definicji):

- napisanie pracy:

- przygotowanie do egzaminu:

30 h

60 h

Suma

150 h

Liczba punktów ECTS

5

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium licencjackie i pomocnicze (sztuka XVII-XVIII w.) Dr Arkadiusz Wojtyła
	- w języku angielskim	Bachelor and Auxilairy Seminar
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-SL-P6/3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	do wyboru
7.	Kierunek studiów / specjalność*	historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Seminarium 30 h (24 h zdalnie)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Znajomość terminologii z zakresu Wprowadzenia do historii sztuki; umiejętność sporządzania przypisów i bibliografii; wiedza z zakresu Historii sztuki nowożytnej powszechnej (renesans, barok).
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Seminarium licencjacko-pomocnicze ma na celu wykształcenie umiejętności napisania pracy badawczej z aparatem naukowym oraz wprowadzenie w metodologię badań naukowych. Studenci doskonalą na nim sporządzanie stanu badań, przypisów, bibliografii, kwerendy bibliotecznej i archiwalnej. Rozwijają również umiejętności analizy formalnej, stylowo-porównawczej i ideowej.
14.	Treści programowe	Tematy prac licencjackich: Kościół Jerozolimski pw. Krzyża Świętego w Nysie – architektura i jej kontekst ideowy Architektura kościoła Franciszkanów pw. Matki Boskiej Różańcowej w Kłodzku Mauzoleum rodziny Wintzkler w Jeleniej Górze Architektura i wystrój monasteru pw. Zaśnięcia NMP w Żyrowiczach Architektura pałacu w Żaganiu Architektura pałacu w Sośnicowicach Zespół pałacowo-parkowy w Bojadłach Wyposażenie kościoła pw. Matki Bożej w Grodowcu Dekoracje klawesynów Michaela Mietkego Tematy prac pomocniczych: Dekoracja pałacu w Otwocku Wielkim Architektura pałacu w Radzyniu Podlaskim Architektura pałacu w Białaczowie Portrety biskupa Franciszka Ludwika Neuburskiego Recepcja wzorów Nicolasa Poussina w grafice ze zbiorów Ossolineum Wybrane grafiki portretowe ze zbiorów Ossolineum Cykl pięciu grafik z historii Polski autorstwa Daniela Chodowieckiego ze zbiorów Ossolineum Ikonostans bohorodczański ze zbiorów Muzeum Historycznego Lwowa
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 - Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki XVII-XVIII w. i zasady opisów i analiz dzieła sztuki z tego okresu, będącego przedmiotem pracy K_W02 - Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuki XVII-XVIII w. i specyfikę stosowanych w nich metod K_W12 - Zna zasady pisania prac seminaryjnych w oparciu o podstawowe metody historii sztuki K_U01 - Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki XVII-XVIII w., potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki K_U02 - Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla tematu pracy seminaryjnej K_U12 - Potrafi pisać pracę seminaryjną w oparciu o podstawowe metody historii sztuki
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	dostosowana w sposób indywidualny do prac
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	-systematyczne konsultowanie postępów w pracy z prowadzącym - prezentacja wyników pracy podczas seminarium z przewidzianą dyskusją jego uczestników pod kierunkiem prowadzącego - sprawdzenie i omówienie przez Prowadzącego prac wskazanych w punkcie 18.
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- aktywny udział w zajęciach stacjonarnych i online (dopuszczalne 2 nieobecności) - dostarczenie: konspektu pracy seminaryjnej, stanu badań nad obiektem i jego bibliografii, opisu dzieła sztuki stanowiącego przedmiot pracy
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30 h
	-
	praca własna studenta/doktoranta	120 h
	-	W tym: konsultacje z prowadzącym kwerenda biblioteczna i archiwalna studiowanie literatury przedmiotu zebranie materiału ilustracyjnego do analizy stylowo-formalnej i porównawczej przygotowanie konspektu pracy, bibliografii napisanie stanu badań i opisu dzieła sztuki
	Łączna liczba godzin	150 h
	Liczba punktów ECTS	5

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium licencjackie i pomocnicze Dr hab. Agnieszka Zabłocka-Kos, prof. nadzw. UWr
	- w języku angielskim
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-SL-P5/4
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	do wyboru
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	30, 26 O, 4 T
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Znajomość historii sztuki, szczególnie architektury europejskiej XIX XX wieku
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Seminarium poświęcone jest architekturze i urbanistyce Wrocławia w latach 1860-2020 i dotyczy rozwoju urbanistyczno-architektonicznego obszaru tzw. Centrum Południowego, czyli zachodniej strony ul. Powstańców Śląskich między torami kolejowymi a pl. Powstańców Śląskich. Seminarium odbywa się w ścisłej współpracy z Muzeum Architektury (Michał Duda) i Wydziałem Architektury Politechniki Wrocławskiej (dr Łukasz Wojciechowski) i stanowi przygotowanie do wystawy „Centrum Południowe” przygotowywanej przez Muzeum Architektury i planowanej na jesień 2021 r. Studenci seminarium wzięliby aktywny udział w tych przygotowaniach stając się współkuratorami tej wystawy.
14.	Treści programowe	Ramowy plan pracy w semestrze zimowym 2020/21 zajęcia 1-3 Wstęp , rozdanie tematów, omówienie literatury (T) zajęcia 4- 8 Wykłąd A.Zabłocka-Kos. Tematy: powstawanie nowoczesnej struktury miasta, rola defortyfikacji i sekularyzacji, „Rozwarstwienie” miasta: city a przedmieścia, Znacznie planu Jamesa Hobrechta dla Berlina (1864) a planowanie Wrocławia, Kształtowanie się nowej dyscypliny: projektowanie urbanistyczne i rola Josepha Stübbena. Podręczniki projektowania urbanistycznego, rola czasopism,Węzłowe problemy badań nad XIX-wiecznym miastem (O) Zajęcia 9 - 11 Analiza planów Wrocławia - prezentacje studentów. (O) Zajęcia 12-14 Prezentacje studentów opracowywanych kamienic (O) zajęcia 15 Podsumowanie semestru, zaliczenie (O)
15.	Zakładane efekty uczenia się	K W01 Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym) K W02 Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod K W12 Zna zasady pisania prac badawczych w oparciu o podstawowe metody historii sztuki K U01 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki K U02 Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym), potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Materiały archiwalne w Muzeum Architektury. A.Tomaszewicz, Wrocławskie wille i osiedla willowe doby historyzmu, Wrocław 2018 A.Tomaszewicz, Wrocławski dom czynszowy, 1808-1918. Wydawnictwo Via Nova, Wrocław 2003 Aleksander Łupienko, Kamienice czynszowe Warszawy 1864-1914, Warszawa 2015 Przedmieście Świdnickie, Wrocław 2012 A.Gabis, Całe morze budowania. Wrocław 2016 G.Thum, Obce miasto. Wrocław 1945 i potem, Wrocław 2007
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- oddanie pierwszej części pracy licencjackiej lub seminaryjnej
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T)* i (O), pisemna praca semestralna (indywidualna lub grupowa) (T) i (O), wystąpienie ustne (indywidualne lub grupowe) (T) i (O)*,
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-
	praca własna studenta/doktoranta	120
	-
	Łączna liczba godzin	150
	Liczba punktów ECTS	5

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Muzealnictwo i ochrona zabytków - zagadnienia ekonomiczne i prawne Dr Łukasz Krzywka
	- w języku angielskim
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S1-MiOchZ5
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia Sztuki
8.	Poziom studiów	I stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	III
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Ćwiczenia, 30 g. T,, od 20.10 2020 O
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Zaliczenie I i II roku studiów
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze specyfiką ochrony zabytków w muzeum oraz ochrony i rewaloryzacji zabytków architektury i urbanistyki, odpowiednimi regulacjami prawnymi, promocją zabytków i elementami ekonomii procesu rewaloryzacji.
14.	Treści programowe	Treści teoretyczne Historia ochrony zabytków Karta Ateńska, karta Lipska Prawne formy ochrony zabytków Służby konserwatorskie i zakres ich działania Wykazy zabytków Ewidencje zabytków, „biała karta” Sposoby ochrony zabytków architektury Definicje rewaloryzacji / renowacji / restauracji itp. Zabytki w planach zagospodarowania przestrzennego Zajęcia praktyczne Opracowanie planu rewaloryzacji Działania i ekspertyzy niezbędne do opracowania projektu rewaloryzacji Zagadnienia ekonomiczne Opracowanie wytycznych konserwatorskich dla potrzeb planowania przestrzennego Zgodnie obowiązującymi zarządzeniami treści realizowane są od 20.10.2020 online
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W09, K_W11 K_U02 K_U03 K_U06 K_U11 K_K01 K_K02
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Ustawa o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (tekst jednolity, Dziennik Ustaw z dnia 28 listopada 2017 r.) Karta Ateńska Karta Lipska M. Kulesza, Bilans korzyści i niedogodności. Prywatny właściciel wobec decyzji o wpisaniu obiektu do rejestru zabytków, w: „Mazowsze”, 2011, tekst dostępny w Internecie: http://cejsh.icm.edu.pl/cejsh/element/bwmeta1.element.desklight-7cf9aca1-6464-4a59-a083-fb4cbd7747ee/c/msr_7_kulesza.pdf Jacek Brudnicki, Problem wyjaśniania i prostowania treści decyzji o wpisie do rejestru zabytków w kontekście wad i uchybień tkwiących w tym rejestrze. Kurier Konserwatorski nr 10, 40-49, 2011, dostęp: http://bazhum.muzhp.pl/media//files/Kurier_Konserwatorski/Kurier_Konserwatorski-r2011-t-n10/Kurier_Konserwatorski-r2011-t-n10-s40-49/Kurier_Konserwatorski-r2011-t-n10-s40-49.pdf WARTOŚĆ FUNKCJI W OBIEKTACH ZABYTKOWYCH, Polski Komitet Narodowy ICOMOS Muzeum Pałac w Wilanowie Politechnika Lubelska, Warszawa 2014, dostęp: http://bc.pollub.pl/Content/8696/PDF/obiekty.pdf OCHRONA DZIEDZICTWA KULTUROWEGO Nr 2 (16), 2016, Klasyfikacja i kategoryzacja w systemie ochrony zabytków, dostęp: http://bc.pollub.pl/Content/12885/PDF/klasyfikacja.pdf UWAGA: W związku z ograniczeniami w dostępie do bibliotek literatura ograniczana jest do dostępnej w sieci!
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Przygotowanie wystąpienia ustnego (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki (O), wystąpienie ustne indywidualne (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-	Ćwiczenia i od 20.10.2020 ćwiczenia online
	praca własna studenta/doktoranta
	-	przygotowanie do zajęć, czytanie wskazanej literatury, przygotowanie prac/wystąpień/projektów
	Łączna liczba godzin	30
	Liczba punktów ECTS

1.	Nazwa przedmiotu - w języku polskim	Metodologia historii sztuki i badań nad sztuką dr hab. Cezary Wąs
	- w języku angielskim	Methodology of Art History and the Study of Art
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-MHSziBnSz1 (semestr zimowy) 22-HS-S2-MHSziBnSz2 (semestr letni)
6.	Rodzaj przedmiotu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia Sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I rok studiów II stopnia
10.	Semestr	zimowy i letni
11.	Forma zajęć i liczba godzin	(O) Wykład online 30 h – I semestr (T) Wykład stacjonarny 30 h – II semestr
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Brak wymagań wstępnych.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	I semestr + II semestr Rozwinięcie postawy refleksyjnej nad zagadnieniami naukoznawstwa, podstawowych metod humanistyki oraz tradycyjnych metod historii sztuki.
14.	Treści programowe	Wykłady prowadzone w I semestrze dotyczą krytyki podstawowych pojęć stosowanych w historii sztuki (m.in. pojęcia stylu i struktury), w dalszej kolejności przedstawiają zarys historii dziedziny. Historia metod badawczych prezentowana w semestrze I kończy się na prezentacji ikonologii Erwina Panofsky'ego oraz na pierwszych przejawach krytyki tej metody (Lorenz Dittmann). I semestr 1. Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. Metodologia nauki. Naturalizm i antynaturalizm. Konwencjonalizm 2. Historia sztuki wśród nauk humanistycznych. Elementy psychologii, socjologii, filozofii, historii kultury w historii sztuki a specyficzne zagadnienia historii sztuki 3. Możliwości badania jednostkowego dzieła sztuki 4. Badanie grup dzieł sztuki. Część I (pojęcie typu) 5. Badanie grup dzieł sztuki. Część II (pojęcie stylu 6. Pojęcie struktury 7. Zagadnienie interpretacji 8. Historia sztuki – zarys historii dziedziny 9. Filozoficzne podstawy nauk humanistycznych. Część I: Twórcy podstaw nauk humanistycznych: Burckhardt, Dilthey, Windelband i Rickert 10. Filozoficzne podstawy nauk humanistycznych. Część II: Cassirer 11. Klasyczne metody historii sztuki. Część I: Metoda systematyczna i jej twórcy: J. Burckhardt, H. Wölfflin, A. Schmarsow, M. Dvorak, D. Frey, P. Frankl 12. Klasyczne metody historii sztuki. Część II: Metody interpretacji stylu i formy: H. Wölfflin, A. Riegl, H. Focillon 13. Klasyczne metody historii sztuki. Część III: M. Dvorak: „historia sztuki jako historia idei”) 14. Klasyczne metody historii sztuki. Część IV: Metoda ikonologiczna: A.Warburg, E. Panofsky i jego krytycy: O. Pächt, L. Dittmann, E. Gombrich, O. Bätschmann; 15. Klasyczne metody historii sztuki. Część V: Krytyka głównych pojęć historii sztuki w pracy Lorentza Dittmanna Wykłady w semestrze II rozpoczynają się od przedstawienia narastającego sceptycyzmu wobec ikonologii (Ernst Gombrich, Oskar Bätschmann) oraz przejścia do hermeneutyki. Duży ciąg wykładów poświęcony jest hermeneutyce, jej odmianom oraz konkretnym przykładom jej zastosowania. II semestr 1. Dewiacje heglowskie w pojmowaniu historii (wg Ernsta Gombricha) 2. „Historia sztuki na przejściu od ikonologii do hermeneutyki” w ujęciu Oskara Bätschmanna 3. Współczesna hermeneutyka sztuki (Arnheim, Boehm, Imdahl, Bätschmann, Brötje) 4. Gombrich i Arnheim 5. Imdahl 6. Brötje – przykład hermeneutyki obrazów 7. Przykład hermeneutyki obrazu: Suchocki i Samosierra Michałowskiego 8. Baxandall 9. Późna filozofia Heideggera jako filozoficzna podstawa hermeneutycznych ujęć współczesnej humanistyki 10. Filozofia sztuki Marina Heideggera 11. Filozofia Gadamera jako podstawa hermeneutycznych metod w humanistyce 12. Historia sztuki a nauki historyczne 13. Zagadnienia religioznawcze w historii sztuki 14. Socjologiczne ujęcia historii sztuki. Wpływy języka polityki 15. New Art History
15.	Zakładane efekty uczenia się	I semestr EK_W_01 Ogólna znajomość współczesnej estetyki, filozofii i metodologii EK_W_02 Znajomość problemów XX-wiecznej historii sztuki EK_U_01 Umiejętność posługiwania się nowymi metodami historii sztuki EK_K_01 Zdolność formułowania analiz i ich publicznego prezentowania wykonanych zgodnie z aktualnymi metodami historii sztuki II semestr EK_W_01 Wiedza o nowych metodach historii sztuki EK_U_01 Umiejętność zastosowania nowych metod EK_K_01 Zdolność krytycznego odniesienia się do nowych i starych metod historii sztuki Symbole kierunkowych efektów kształcenia: K_W01, K_W03, K_W06, K_W17 K_U03, K_U06 K_K02
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Literatura do zajęć w I semestrze temat 1 Filozofia a nauka. Zarys encyklopedyczny, Wrocław 1987, sub vocem: Nauka, s. 412 –421, Klasyfikacja nauk, s. 297-305, Metodologia nauk, s. 357-365, Naturalizm i antynaturalizm, s. 403-412, Konwencjonalizm, s. 322-330 temat 2 Białostocki, O funkcjach sztuki i jej historyków, w: Funkcja dzieła sztuk,. Materiały sesji Stowarzyszenia Historyków Sztuki, 1970, Warszawa 1972, s. 9-16 (przedruk w: tegoż, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Warszawa 1978, s. 234-241) temat 3 J. Białostocki, P. Skubiszewski, Pojęcia, kierunki i metody historii sztuki, w: Wstęp do historii sztuki. Przedmiot – metodologia – zawód, Warszawa 1973, t. I, s. 237-265 temat 4 W. Tatarkiewicz, Pojęcie typu w sztuce, w: tegoż, Skupienie i marzenie. Studia z zakresu estetyki, Kraków 1951, s. 113-126, i 140; Lazari-Pawłowska, O pojęciu typologicznym w humanistyce, „Studia Filozoficzne”, 2, 1958, s. 30-53 temat 5 Białostocki, Kryzys pojęcia styl, „Biuletyn Historii Sztuki”, 1978, 1, s. 3-10; J. Kębłowski, Styl. Próba charakterystyki pojęcia, „Biuletyn Historii Sztuki”, 1978, 1, s. 11-21 temat 6 T. Dobrowolski, Strukturalizm w historii sztuki, „Studia Metodologiczne”, VI, 1969, s. 3-45; S. Pazura, Struktura i sacrum. Estetyka sztuk plastycznych Hansa Sedlmayra, w: Sztuka i społeczeństwo, t. I, Ocalenie przez sztukę, Warszawa 1973, s. 91-143; S. Pazura, Sedlmayra teoria sztuki, „Estetyka”, t. II, 1961, s. 239-245; S. Pazura, Hans Sedlmayr a teoria sztuki, „Studia Estetyczne”, t. 7, 1970, s. 225-250 P. Skubiszewski, O dwóch podstawowych sposobach uprawiania historii sztuki, „Teksty”, V, 1974, nr 17, s. 57-85; temat 7 (interpretacja) P. Skubiszewski, O dwóch podstawowych sposobach uprawiania historii sztuki, „Teksty”, V, 1974, nr 17, s. 57-85; M. Gołaszewska, Zagadnienie rozumienia dzieła sztuki, „Studia estetyczne”, 1964, t. I, s. 41-60; W. Ławniczak, Teoretyczne podstawy interpretacji dzieł sztuki plastycznej, Warszawa 1975; Sztuka interpretacji, pr. zb. pod red. H. Markiewicza, t.I-II, Wrocław 1971 temat 8 (zarys historii) J. Białostocki, Dzieje historiografii artystycznej i naukowej historii sztuki, w: Wstęp do historii sztuki, Warszawa 1973, s. 165-195 ; tegoż, Rozkwit i kryzys dyscypliny, w: Historia sztuki wśród nauk humanistycznych, Wrocław, Warszawa, Kraków, Gdańsk, 1980, s. 11 – 35 temat 9 (Burckhardt, Dilthey, Windelband i Rickert) Zbigniew Kuderowicz, Biografia kultury. O poglądach Jakuba Burckhardta, Warszawa 1973 (Cz. I Burckhardt a tendencje światopoglądowe XIX w., rozd. II Burckhardt a romantyczny konserwatyzm, rozd. III Odrzucenie heglowskiej dialektyki, rozd. IV Powinowactwa schopenhauerowskie) Ryszard Kasperowicz, Zweite, ideale Schöpfung: sztuka w myśleniu historycznych Jacoba Burckhardta, Lublin 2004 Kuderowicz, Wilhelm Dilthey jako teoretyk sztuki, Wstęp do Pism estetycznych W. Diltheya, Warszawa 1982 Zdzisław Jerzy Czarnecki, Idiografizm, w: Filozofia a nauka. Zarys encyklopedyczny, Wrocław..., 1987, s. 212 - 218 temat 10 (Cassirer) J. Sójka, O koncepcji form symbolicznych Ernsta Cassirera, Warszawa 1988; B. Andrzejewski, Animal symbolicum. Ewolucja neokantyzmu Ernsta Cassirera, Poznań 1980; temat 11 Heinrich Wölfflin, Podstawowe pojęcia historii sztuki. Problem rozwoju stylu w sztuce nowożytnej, przeł. Danuta Hanulanka, Wrocław, Warszawa, Kraków 1962 (wznowienie: Gdańsk 2006) temat 12 (Wölfflin, Riegl, Focillon) Ksawery Piwocki, Alois Riegl – podstawowe elementy jego nauki o sztuce, „Studia Estetyczne”, t. 7, 1969, s. 261-273 Jacek Jaźwierski, Determinizm Aloisa Riegla w świetle krytyki, „Roczniki Humanistyczne” 2000-2001, t. XLVIII-XLIX, z. 4 – Historia Sztuki, s. 227-247. temat 13 (Dworak) Lech Kalinowski, Max Dvorak i jego metoda badań nad sztuką, Warszawa 1974; temat 14 (Warburg, Panofsky) Jan Białostocki, Posłanie Aby Warburga: historia sztuki czy historia kultury?, w: tegoż, Refleksje i syntezy ze świata sztuki, Cykl drugi, Warszawa 1987, s. 187-203 Jan Białostocki, Erwin Panofsky (1982 - 1968), myśliciel, historyk, człowiek, w: Erwin Panofsky, Studia z historii sztuki, s. 387 - 420 Jan Białostocki, Metoda ikonologiczna w badaniach nad sztuką "Przegląd Humanistyczny", t. I, 1957, nr 2 (s. 46 - 59), nr 3 (s. 9 -18), w: Pięć wieków myśli o sztuce, wyd. II, Warszawa 1976, s. 249 - 274 temat 15 (Dittmann) L. Dittmann, Stil – Symbol – Struktur. Studien zur Kategorien der Kunstgeschichte, München 1967; J. Kębłowski, Lorenza Dittmanna krytyka niektórych pojęć historii sztuki i jej założenia, „Biuletyn Historii Sztuki”, r. XL, 1978, nr 1, s. 61-68 Literatura do zajęć w II semestrze 1. Dewiacje heglowskie w pojmowaniu historii Ernst H. Gombrich, W poszukiwaniu historii kultury, w: Pojęcia, problemy i metody współczesnej nauki o sztuce. Dwadzieścia sześć artykułów uczonych europejskich i amerykańskich, Wybrał, przekłady przejrzał, wstępem opatrzył Jan Białostocki, Warszawa 1976, s. 302 - 345 2. „Historia sztuki na przejściu od ikonologii do hermeneutyki” w ujęciu Oskara Bätschmanna Oskar Bätschmann, Historia sztuki na przejściu od ikonologii do hermeneutyki, w: "Artium Questiones", t. III, Poznań 1986, s. 157 - 175 3. Współczesna hermeneutyka sztuki (Arnheim, Boehm, Imdahl, Bätschmann, Brötje) Mariusz Bryl, Płaszczyzna, ogląd, absolut. Inspiracje hermeneutyczne we współczesnej historii sztuki, „Artium Quaestiones”, t. VI, Poznań 1993, s.55-82 Gottfried Boehm, Bild und Zeit, w: Das Phänomen Zeit in Kunst und Wissenschaft, Hg H. Paflik, Weinheim 1987 (tłum. polskie w: „Res Facta” 1982) 4. Gombrich i Arnheim Rudolf Arnheim, Sztuka i percepcja wzrokowa, Warszawa 1978 (oryginał: Art. and Visual Perception: A Psychology of Creative Eye, London 1956) Ernst H. Gombrich, Sztuka i złudzenie. O psychologii przedstawienia obrazowego, przeł. J. Zarański, Warszawa 1981 5. Imdahl Max Imdahl, Giotto. Z zagadnień ikonicznej struktury sensu, tłum.T. Żuchowski, „Artium Quaestiones”, t. IV, Poznań 1990, s. 103-122 6. Brötje – przykład hermeneutyki obrazów Michael Brötje, Obraz jako parabola. O pejzażach Gustawa Courbeta, „Artium Quaestiones”, Poznań 1993, s. 85-100 7. Przykład hermeneutyki obrazu: Suchocki i Samosierra Michałowskiego Wojciech Suchocki, Samosierra Michałowskiego, „Artium Quaestiones”, t. V, Poznań 1991, s. 61-83 8. Baxandall Michael Baxandall, Prawda a inne kultury. Chrzest Chrystusa Piera della Francesca, „Artium Quaestiones”, t. V, Poznań 1991, s.109-144 9. Późna filozofia Heideggera jako filozoficzna podstawa hermeneutycznych ujęć współczesnej humanistyki Stanisław Kwiatkowski, Martina Heideggera istotne myślenie jako fenomenologia słowa, "Studia Filozoficzne", nr 11-12 (228-229), 1984, s. 105-114 10. Filozofia sztuki Marina Heideggera Wojciech Suchocki, W miejscu sumienia. Śladem myśli o sztuce Martina Heideggera, Poznań 1996; Cezary Woźniak, Martina Heideggera myślenie sztuki, Kraków 1997 11. Filozofia Gadamera jako podstawa hermeneutycznych metod w humanistyce H.-G. Gadamer, Rozum, słowo, dzieje, Szkice wybrane, przeł. M. Łukasiewicz, K. Michalski, Warszawa 1979 12. Historia sztuki a nauki historyczne Marek Wichrowski, Spór o naturę procesu historycznego (od Hebrajczyków do śmierci Fryderyka Nietzszechego), Warszawa 1995 13. Zagadnienia religioznawcze w historii sztuki Władysław Stróżewski, O możliwości sacrum w sztuce, w: Sacrum i sztuka. Materiały konferencji zorganizowanej przez Sekcję Sztuki KUL, Rogóźno 1984, Kraków 1989, s. 23-38 14. Socjologiczne ujęcia historii sztuki. Wpływy języka polityki Maria Poprzęcka, Język historii sztuki a język polityki, „Artium Quaestiones”, t. IV, Poznań 1990, s.90-101 15. New Art History Mariusz Bryl, New Art. History: nauka, polityka, obyczaj, „Artium Quaestiones”, t. VII, Poznań 1995, s. 185-215
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	W trakcie każdego wykładu inicjowane są dyskusje sprawdzające zrozumienie poruszanych problemów.
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu	kolokwium pisemne po I semestrze; kolokwium pisemne po II semestrze + punkty za obecność na wykładach
19.	Nakład pracy studenta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	Wykład online – I semestr Wykład stacjonarny – II semestr	30 h (I semestr) 30 h (II semester)
	praca własna studenta
	- czytanie wskazanej literatury: - przygotowanie do egzaminu:	10 h (I semestr) + 10 h (II semestr) 10 h (I semester) + 10 h (II semester)
	Łączna liczba godzin	30 h wykłady + 20 h praca własna = 50 h (I semestr) 30 h wykłady + 20 h praca własna = 50 h (II semestr) Łącznie 100 h rocznie
	Liczba punktów ECTS	4 (I semestr) + 4 (II semestr) = 8 punktów rocznie

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Dzieje myśli o sztuce Dr Marcin Wisłocki
	- w języku angielskim	Thoughts on Art and Its History
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-DzMoSzt1
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	wykład, 30 godzin (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Ugruntowana na I poziomie studiów orientacja w chronologicznych i stylistycznych podziałach historii sztuki, zagadnieniach teoretycznych sztuki starożytnej, średniowiecznej i nowożytnej oraz metodologii historii sztuki.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z terminologią z zakresu estetyki, teorii sztuki i filozofii sztuki oraz z podstawowymi zjawiskami i nurtami w teoretycznej refleksji o pięknie i sztuce w starożytności, średniowieczu i okresie nowożytnym. Poznanie wzajemnych relacji pomiędzy teoretyczną refleksją a zjawiskami w architekturze i sztukach plastycznych na przestrzeni dziejów.
14.	Treści programowe	Wprowadzenie. Teoria sztuki, filozofia sztuki, estetyka. Początki refleksji estetycznej (Trójjedyna choreja. Estetyka Grecji okresu archaicznego). Liczba, proporcja, harmonia, kanon. Estetyka pitagorejczyków i jej konsekwencje artystyczne. Różne spojrzenia na mimesis. Poglądy estetyczne Platona i Arystotelesa i ich oddziaływanie na sztukę. Witruwiusz i jego De architectura libri decem. Według miary, liczby i wagi. Estetykaw Biblii. Obraz kultowy, ikona, ikonoklazm. Ojcowie Kościoła o wizerunkach w kulcie. Teologia ikony i bizantyński spór o obrazy. Między teologią a empirią. Scholastyczne i niescholastyczne teorie estetyczne XIII w. (m.in. traktaty o perspektywie: Witelo, Roger Bacon, John Peckham a początki konstruowania przestrzeni w malarstwie włoskim). Między teorią a praktyką – o średniowiecznych traktatach technologicznych i o społecznym statusie artysty w średniowieczu. Reformacja a sztuka (m.in. miejsce i rola architektury oraz sztuki kościelnej w świetle pism reformatorów i dokumentów kościelnych doby konfesjonalizacji). Katolicyzm potrydencki wobec sztuki. Traktaty o malarstwie doby renesansu we Włoszech oraz na północ od Alp. Renesansowa teoria architektury we Włoszech oraz na północ od Alp. Maniera, sprezzatura, figura serpentinata. Wokół teorii sztuki manierystycznej. Różne oblicza retorycznej koncepcji sztuki. O teoriach artystycznych doby baroku. Podług nieba i zwyczaju. O polskiej refleksji o sztuce doby nowożytnej.
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01, K_W03, K_U01, K_U03, Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki współczesnej) w języku polskim i obcym (nowożytnym). Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę dotyczącą teorii artystycznych od starożytności po czasy współczesne. Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki współczesnej Potrafi odnieść teorie artystyczne do badanych dzieł sztuki
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Zalecana literatura A Documentary History of Art: vol. 1: The Middle Ages and the Renaissance, wybór i red. E. G. Holt, Princeton, New Jersey 1981; vol. 2: Michelangelo and the Mannerists. The Baroque and the Eighteenth Century, wybór i red. E. G. Holt, Princeton, New Jersey 1982 Belting H., Obraz i kult – Historia obrazu przed epoką sztuki, tłum. T. Zatorski, Gdańsk 2012 Białostocki J., „Barok” – styl, epoka, postawa, [w:] tegoż, Pięć wieków myśli o sztuce, Warszawa 1976. Eco U., Sztuka i piękno w średniowieczu, tłum. M. Olszewski, M. Zabłocka, Kraków 1994. Krasny P., Visibilia signa ad pietatem excitantes. Teoria sztuki sakralnej pisarzy kościelnych epoki nowożytnej, Kraków 2010. Łodyńska-Kosińska M., Architektoniczna „scientia” gotyku. Szkice z zakresu teorii architektury w średniowieczu, Warszawa 1964 Michalski S., Protestanci a sztuka. Spór o obrazy w Europie nowożytnej, Warszawa 1989 Myśliciele, kronikarze i artyści o sztuce od starożytności do 1500, wybór i opr. J. Białostocki, Warszawa 1988. Pochat G., Geschichte der Ästhetik und Kunsttheorie von der Antike bis zum 19. Jahrhundert, Köln 1986. Shearman J., Manieryzm, przeł. M. Skibniewska, Warszawa 1970 11. Tatarkiewicz W., Dzieje sześciu pojęć. Sztuka – piękno – forma – twórczość – odtwórczość – przeżycie artystyczne, Warszawa 1988 Tatarkiewicz W., Historia estetyki, t. 1-3, Warszawa 1991 Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700-1870, wybór, przedmowa i komentarz E. Grabska i M. Poprzęcka, Warszawa 1974 Teoretycy, historiografowie i artyści o sztuce 1600-1700, wybór i opr. J. Białostocki, red. i uzup. M. Poprzęcka, A. Ziemba, Warszawa 1994 Teoretycy, pisarze i artyści o sztuce 1500-1600, wybór i opr. J. Białostocki, Warszawa 1985
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się	kontrola obecności (O) egzamin ustny (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu	- obecność (O) - egzamin ustny (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- wykład (O)	30 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- czytanie wskazanej literatury - przygotowanie do sprawdzianu:	30 h 30 h
	Łączna liczba godzin	90 h
	Liczba punktów ECTS	3

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Dzieje myśli o sztuce Dr Marcin Wisłocki
	- w języku angielskim	Thoughts on Art and Its History
2.	Dyscyplina	nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-DzMoSzt1
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	ćwiczenia, 15 godzin (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Ugruntowana na I poziomie studiów orientacja w chronologicznych i stylistycznych podziałach historii sztuki, zagadnieniach teoretycznych sztuki starożytnej, średniowiecznej i nowożytnej oraz metodologii historii sztuki.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z terminologią z zakresu estetyki, teorii sztuki i filozofii sztuki oraz z podstawowymi zjawiskami i nurtami w teoretycznej refleksji o pięknie i sztuce w starożytności, średniowieczu i okresie nowożytnym. Poznanie wzajemnych relacji pomiędzy teoretyczną refleksją a zjawiskami w architekturze i sztukach plastycznych na przestrzeni dziejów.
14.	Treści programowe	Dzieje myśli o sztuce – prezentacja problematyki. Jak sztuka ma naśladować? Rozważania o kategorii mimesis Jak starożytni opisywali sztukę? Ekphrasis, periegetyka i początki ujęcia historycznego Jak pojmować budowlę kościelną i czy należy czcić obrazy? Wczesnochrześcijańska ekphrasis oraz argumenty zwolenników i przeciwników wizerunków Blask czy asceza? Suger i św. Bernard z Clairvaux o pięknie i sztuce Okno na świat? Wokół nowożytnej teorii malarstwa Rysunek czy kolor? Spór pomiędzy poussinistami i rubensistami
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01, K_W03, K_U01, K_U03, Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki współczesnej) w języku polskim i obcym (nowożytnym). Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę dotyczącą teorii artystycznych od starożytności po czasy współczesne. Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki współczesnej Potrafi odnieść teorie artystyczne do badanych dzieł sztuki
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Zalecana literatura A Documentary History of Art: vol. 1: The Middle Ages and the Renaissance, wybór i red. E. G. Holt, Princeton, New Jersey 1981; vol. 2: Michelangelo and the Mannerists. The Baroque and the Eighteenth Century, wybór i red. E. G. Holt, Princeton, New Jersey 1982 Belting H., Obraz i kult – Historia obrazu przed epoką sztuki, tłum. T. Zatorski, Gdańsk 2012 Białostocki J., „Barok” – styl, epoka, postawa, [w:] tegoż, Pięć wieków myśli o sztuce, Warszawa 1976. Eco U., Sztuka i piękno w średniowieczu, tłum. M. Olszewski, M. Zabłocka, Kraków 1994. Krasny P., Visibilia signa ad pietatem excitantes. Teoria sztuki sakralnej pisarzy kościelnych epoki nowożytnej, Kraków 2010. Łodyńska-Kosińska M., Architektoniczna „scientia” gotyku. Szkice z zakresu teorii architektury w średniowieczu, Warszawa 1964 Michalski S., Protestanci a sztuka. Spór o obrazy w Europie nowożytnej, Warszawa 1989 Myśliciele, kronikarze i artyści o sztuce od starożytności do 1500, wybór i opr. J. Białostocki, Warszawa 1988. Pochat G., Geschichte der Ästhetik und Kunsttheorie von der Antike bis zum 19. Jahrhundert, Köln 1986. Shearman J., Manieryzm, przeł. M. Skibniewska, Warszawa 1970 26. Tatarkiewicz W., Dzieje sześciu pojęć. Sztuka – piękno – forma – twórczość – odtwórczość – przeżycie artystyczne, Warszawa 1988 Tatarkiewicz W., Historia estetyki, t. 1-3, Warszawa 1991 Teoretycy, artyści i krytycy o sztuce 1700-1870, wybór, przedmowa i komentarz E. Grabska i M. Poprzęcka, Warszawa 1974 Teoretycy, historiografowie i artyści o sztuce 1600-1700, wybór i opr. J. Białostocki, red. i uzup. M. Poprzęcka, A. Ziemba, Warszawa 1994 Teoretycy, pisarze i artyści o sztuce 1500-1600, wybór i opr. J. Białostocki, Warszawa 1985
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się	bieżąca kontrola obecności i postępów w nauce w zakresie tematyki zajęć (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu	- aktywna obecność (O) - prezentacja przykładów dzieł sztuki (O) - sprawdzian pisemny (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- ćwiczenia(O)	15 h
	praca własna studenta/doktoranta
	- - przygotowanie do zajęć - czytanie wskazanej literatury - przygotowanie do sprawdzianu:	15 h 15 h 15 h
	Łączna liczba godzin	60 h
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Muzealnictwo - zagadnienia ekonomiczne i prawne Dr Łukasz Krzywka
	- w języku angielskim
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-Muz1
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia Sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Ćwiczenia, 30 g., T, od 20.10.2020 - O
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Zaliczenie studiów I stopnia
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Celem zajęć jest zapoznanie studentów ze specyfiką pracy muzealnej, zwłaszcza w aspekcie wystawiennictwa, promocji, logistyki i inwentaryzacji a także z elementami rynku sztuki.
14.	Treści programowe	Historia i teoria muzealnictwa. 1. Historia kolekcjonerstwa i muzeów 2. Istota działalności muzealnej 3. Rodzaje muzeów 4. Kolekcje Muzea współczesne 5. Muzea „narodowe”, regionalne i specjalistyczne. 6. Muzea archeologiczne i skanseny. 7. Wewnętrzna organizacja muzeów 8. Specyfika pracy w muzeum 9. Tworzenie kolekcji. Zakupy i darowizny. 10. Inwentarze i katalogi zbiorów 11. Promocja muzeum Wystawiennictwo 12. Wystawy „stałe” i ekspozycje czasowe 13. Założenia ekspozycji 14. Sposób prezentacji przedmiotów 15. Katalogi ekspozycji 16. Promocja wystaw 17. Finansowanie i zabezpieczenie ekspozycji, Zgodnie obowiązującymi zarządzeniami treści realizowane są od 20.10.2020 do odwołania online
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W09, K_U06, K_U09, K_K02
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Wykaz literatury podstawowej Ustawa o Muzeach (USTAWA z dnia 21 listopada 1996 r. o muzeach z późniejszymi zmianami) Czasopisma: „Arts & Bussines”, „Muzealnictwo”, „Spotkania z zabytkami” „Opuscula Muzealia” M. Krzemińska, Muzeum sztuki w kulturze polskiej, Warszawa 1987. K. Pomian, Kolekcjonerstwo i filozofia. Narodziny nowożytnego muzeum [w:] Drogi kultury europejskiej. Trzy studia, Warszawa 1996. Z. Żygulski, Muzea na świecie. Wstęp do muzealnictwa, Warszawa 1982 UWAGA: W związku z ograniczeniami w dostępie do bibliotek literatura ograniczana jest do dostępnej w sieci!
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Przygotowanie wystąpienia ustnego (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki (O), wystąpienie ustne indywidualne (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	-	Ćwiczenia i od 20.10.2020 ćwiczenia online
	praca własna studenta/doktoranta
	-
	Łączna liczba godzin	30
	Liczba punktów ECTS

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Przedmiot fakultatywny: Tradycje starożytne w sztuce nowożytnej i nowoczesnej Europy Dr Agata Kubala
	- w języku angielskim	Ancient Traditions in the Art of Modern Europe
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S2-PF1/I/TSwSN
6.	Rodzaj przedmiotu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Konwersatorium, 30 godz. (w tym 24 online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Wymagana wiedza z zakresu historii sztuki starożytnej i nowożytnej
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Uzyskanie pełnej wiedzy na temat stopnia wpływu antycznych inspiracji na artystów i architektów od okresu renesansu po XIX wiek.
14.	Treści programowe	Dzieła architektoniczne, rzeźbiarskie i malarskie wykorzystujące motywy sztuki starożytnej powstawały w Europie już w okresie średniowiecza, aczkolwiek w znikomej ilości. Prawdziwy rozkwit zainteresowań sztuką starożytną datuje się od epoki renesansu. W efekcie tego następuje nagły wzrost ilości budowli, rzeźb i obrazów inspirowanych materialnymi dowodami mistrzostwa antycznych artystów. Przedmiotem zajęć będą zagadnienia związane z motywami antycznymi obecnymi w twórczości artystów europejskich od epoki Odrodzenia po XIX wiek. W ich trakcie dyskutowane będą kwestie dotyczące zachowanych pozostałości architektury, rzeźby i malarstwa grecko-rzymskiego oraz ich trwanie jako źródła inspiracji dla kolejnych pokoleń rzeźbiarzy, malarzy i architektów (częściowo T, częściowo O) Rozkwit zainteresowań starożytnym Egiptem datuje się od końca XVIII wieku. Przełomowym wydarzeniem była ekspedycja Napoleona do Egiptu. W jej efekcie w Europie XIX wieku następuje nagły wzrost ilości budowli nawiązujących do tych wznoszonych w starożytnym Egipcie. We Francji i Anglii było to w głównej mierze spowodowane kampaniami wojennymi obu mocarstw w kraju faraonów. Styl architektoniczny określany mianem Egyptian Revival znalazł odbicie także w XIX-wiecznej architekturze innych krajów Europy. Druga fala „egiptomanii” europejskiej wiąże się bezpośrednio z odkryciem grobu egipskiego faraona XVIII dynastii, Tutanchamona, dokonanego w 1922 roku przez brytyjskiego archeologa, Howarda Cartera. Ta faza zainteresowania sztuką starożytnego Egiptu, niekiedy uważana za części stylu art deco, znalazła wyraz głównie w sztuce dekoracyjnej, jest jednak także obecna w architekturze lat 20-tych XX wieku. W trakcie zajęć dyskutowane będą także kwestie związane z obiema fazami „egiptomanii” europejskiej (O).
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki starożytnej: grecko-rzymskiej i egipskiej oraz europejskiej 2 poł. XVIII i XIX wieku oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki w języku polskim i obcym (nowożytnym). K_W08 Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym. K_U01 Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki antycznej i staroegipskiej oraz europejskiej 2 poł. XVIII i XIX wieku. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną. K_U08 Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Nie obowiązuje żadna literatura. Zajęcia przeznaczone są dla studentów I roku studiów magisterskich, bazują zatem na wiedzy zdobytej w trakcie 3-letnich studiów licencjackich
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T) i (O), wystąpienia ustne (indywidualne) w trakcie zajęć (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Obecność i aktywność na zajęciach
19.	Nakład pracy studenta	120 godz.
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- konwersatorium	30 godz.
	praca własna studenta
	- przygotowanie do zajęć	90 godz.
	Łączna liczba godzin	120
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Przedmiot fakultatywny Prof. dr hab. Andrzej Kozieł
	- w języku angielskim	Optional Course
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-PF1/I/KKZnaw
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	Historia Sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	30, w tym 24 on line
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z podstawowymi wiadomościami na temat znawstwa i metod atrybuowania obrazów
14.	Treści programowe	Celem zajęć jest przybliżenie studentom historii sztuki podstawowych metod ustalania autorstwa obrazów. Zostaną szczegółowo omówione zarówno klasyczne metody znawstwa (Giovanni Morelli, Bernard Berenson, Max Friedländer), jak i myśl metodologiczna tzw. „nowego znawstwa”, która była budowana głównie na bazie wieloletniego programu badań nad obrazami Rembrandta van Rijn (Rembrandt Research Project). Uczestnicy zajęć fakultatywnych będą mieli możliwość zapoznania się z metodami szczegółowej analizy dzieła sztuki, gdzie obraz jest traktowany jako manifestacja złożonego świadomego procesu kreacji, w którym indywidualność twórcy objawia się w określeniu celu dzieła, wyborze artystycznych środków i sposobie ich wykorzystania. Oprócz zajęć w salach wykładowych przewidziane są także wizyty w muzeach mające na celu doskonalenie praktycznych umiejętności atrybuowania obrazów. Tematy poszczególnych zajęć: Kiedy i po co potrzebny jest znawca? Co należy wiedzieć o sygnaturach. Kilka uwag na temat historii znawstwa. Znawstwo jako intuicyjna praktyka – Max J. Friedlaender, Bernard Berenson. Próby obiektywizacji pracy znawcy: Giovanni Morelli, Arthur Laurie i Mauritz von Danzig. Nowe znawstwo: Rembrandt Research Project. Fizyko-chemiczne metody badania obrazów. Jak fałszerze oszukują znawców? Casus Madonny pod jodłami Lucasa Cranacha Starszego. Zajęcia praktyczne w jednym z kościołów we Wrocławiu. Zajęcia praktyczne w pracowni konserwatorskiej. Zajęcia praktyczne w muzealnej galerii malarstwa.
15.	Zakładane efekty uczenia się	Posiada szeroką wiedzę z zakresu historii sztuki oraz wiedzę dotyczącą specyfiki przedmiotowej i metodologicznej tej dziedziny. Zna sposoby rozwoju posiadanej wiedzy (K_W01) Posiada umiejętności zdobywania wiedzy z różnych źródeł, krytycznego stosunku do gromadzonych informacji i swobodnego tworzenia samodzielnych opinii. Potrafi wyrażać swoje opinie w sposób jasny, rzeczowy, bogato argumentowany. Trafnie ocenia dotychczasowe poglądy i potrafi formułować opinie w sposób oryginalny (K_U01).
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	F. Arnau, Sztuka fałszerzy – fałszerze sztuki, Warszawa 1988; G. Bastek, Znawstwo – dzieje i metoda, „Ikonotheka“, 10 (1996), s. 35–49; B. Berenson, Rudiments of Connoisseurship, [w:] tegoż, The Study and Criticism of Italian Art, London 1910, s. 111–148; B. Berenson, Three Esseys in Method, Oxford 1927; J. Bruyn, B. Haak, S. H. Levie, P. J. J. van Thiel, E. van de Wetering, A Corpus of Rembrandt Paintings, t. 1-5, The Hague – Boston – London 1982-2011; M. Ciba, A. Kozieł, B. Łydżba-Kopczyńska, Obrazy Michaela Willmana pod lupą, red. Andrzej Kozieł, Jawor 2010; M.M. van Dantzig, Pictology. An Analytical Method for Attribution and Evaluation of Pictures, Leiden 1973; M.J. Friedländer, O granicach nauki o sztuce [w:] Pojęcia, problemy, metody współczesnej historii sztuki, opr. J. Białostocki, Warszawa 1976, s. 164-169; A. Kozieł, Współczesne znawstwo na drodze do hermeneutyki twórczości, [w:] Historia a system. Materiały Seminarium Metodologicznego Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Nieborów 24-26.10.1996, Warszawa 1997, s. 147-160; A.P. Laurie, The Brushwork of Rembrandt and his school, London 1932; D. Markowski, Ocena autentyczności dzieła na przykładzie wybranych obrazów polskiego malarstwa XIX i XX wieku, [w:] Ars longa - vita brevis: tradycyjne i nowoczesne metody badania dzieł sztuki, red. J. Flik, Toruń 2003, s. 249–268; Ernst van de Wetering, Rembrandt. The Painter at Work, Revised Edition, Berkeley – Los Angeles 2009; E. Wind, Krytyka znawstwa [w:] Pojęcia, problemy, metody współczesnej historii sztuki, opr. J. Białostocki, Warszawa 1976, s. 170-193.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Przygotowanie wystąpienia ustnego indywidualnego (T)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Przygotowanie wystąpienia ustnego indywidualnego (T)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	- ćwiczenia on line	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć: - czytanie wskazanej literatury: - przygotowanie wystąpienia ustnego indywidualnego:	30 30 30
	Łączna liczba godzin	90
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu - w języku polskim	Przedmiot fakultatywny: Od "Grand Tour" do "Rzymskich wakacji" - podróże do Włoch oraz ich kulturowe konsekwencje Dr Jakub Zarzycki
	- w języku angielskim	Elective cours: From „Grand Tour” to “Roman Holiday” – Italian journeys and their cultural consequences
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Język polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-PF2/I/PdoW
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Zajęcia zdalne, 30 h
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Celem przedmiotu jest zapoznanie z artystycznej podróży do Włoch, czyli z jednym z najważniejszych europejskich fenomenów kulturowych. Poprzez przeróżne teksty kultury powstałe w latach ok. 1650-2020 postaramy się odpowiedzieć, jak przebiegały i czym charakteryzowały się wyprawy Europejczyków do Italii.
14.	Treści programowe	1. Historia Włoch w zarysie. Podróż do Włoch – aspekt turystyczny (O) 2. Podróż do Włoch jako tradycja, przeżycie i klisza kulturowa (O) 3. Podróż do Włoch jako gatunek literacki (O) 4. Problem italianizmu (O) 5. Starożytności – renesans – renesansyzm (O) 6. Artysta we Włoszech (O) 7. Spotkanie z Innym – problem imagologii (O) 8. Wenecja jako miejsce szczególne – toposy, dyskursy (O) 9. Polacy we Włoszech (O) 10. Niemcy we Włoszech (O) 11. Brytyjczycy we Włoszech (O) 12. Francuzi we Włoszech (O) 13. Amerykanie we Włoszech (O)
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01, K_W08, K_U02, K_U08: - Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki współczesnej) w języku polskim i obcym (nowożytnym); -Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym; -Potrafi stosować zaawansowane metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań historii sztuki; -Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Obowiązkowa (do czytania na kolejne zajęcia) – Joanna Ugniewska, Mit Włoch w dziewiętnastowiecznych podróżach, [w:] eadem, Podróżować, pisać. O literaturze podróżniczej i współczesnych pisarzach włoskich, Warszawa 2011, s. 11-21. – Władysław Orkan, Jak Jędrek Śklarz po Włochach jeździł, [w:] idem, Herkules nowożytny i inne wesołe rzeczy, Kraków 1905, s. 95-155. – Dariusz Czaja, Topografie pamięci, [w:] idem, Gdzieś dalej, gdzie indziej, Wołowiec 2010. – Urszula Kowalczuk, Dylemat podróży – „Podróż do Włoch” Józefa Kremera i „Podróż po Włoszech” Hipolita Taine’a, „Prace Filologiczne” 2009 (Seria Literaturoznawcza: t. 57, Podróż do Włoch), s. 163–182. – Dariusz Czaja, Stacja Rovigo. Przyjazdy, odjazdy, „Przegląd Kulturoznawczy” 2012, nr 1(11), s. 26-35. – Olga Płaszczewska, Przestrzenie komparatystyki – italianizm, Kraków 2010. – Julian Fałat, Pamiętniki, Warszawa 1935. – Maksymilian i Aleksander Gierymscy, Listy i notatki, Wrocław 1973. – Irena Weiss, Pisane z Italii, Młoda Polska. Słowa – obrazy – przestrzenie, [katalog wystawy], Warszawa 2007 s. 42-46. – Małgorzata Biernacka, Artyści polscy w Rzymie w latach 1900–1914, „Sztuka Europy Wschodniej” 2015, s. 77-83. – Arkadiusz Boniecki, Kulturowe i literackie konstrukcje wyrażania siebie i ,,innych”. Wprowadzenie do imagologii, „Prace Naukowe Akademii im. Jana Długosza w Częstochowie. Filologia Polska. Historia i Teoria Literatury”, 2014, z. 14, s. 141-152. – Aleksandra Achtelik, Wenecja mityczna w literaturze polskiej XIX i XX wieku, Katowice 2002. – Dariusz Czaja, Fragmenty dyskursu weneckiego, „Konteksty” 2008, nr 3/4 (282/283), s. 125-148. – Józef Ignacy Kraszewski, Pod włoskim niebem. Fantazyja, Warszawa 1857. – Pokój z widokiem, 1985 (reż. James Ivory) – Rzymskie wakacje, 1953 (reż. William Wyler) – Pod słońcem Toskanii, 2003 (Audrey Wells) – Utalentowany Mr. Ripley, 1999 (reż. Anthony Minghella) Zalecana – Józef Andrzej Gierowski, Historia Włoch, Wrocław 1999. – Atillo Brilli, Il grande racconto del viaggio in Italia. Itinerari di ieri per viaggiatori di oggi, Bologna 2014.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- końcowa praca kontrolna (O), - przygotowanie wystąpienia ustnego (indywidualnego) (O),
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (O), - praca kontrolna (końcowa) (O), - wystąpienie ustne (indywidualne lub grupowe) (O),
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- ćwiczenia online	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć - czytanie wskazanej literatury - przygotowanie pracy i wystąpień	90
	Łączna liczba godzin	120
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu - w języku polskim	Przedmiot fakultatywny: Architektura polska po 1945 roku Mgr Barbara Szczepańska
	- w języku angielskim	Facultative subject: Polish architecture after 1945
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S2-PF2/I/AP
6.	Rodzaj przedmiotu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I rok
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	30 godzin (w tym 26 godzin online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu	Podstawowa wiedza dotycząca zjawisk zachodzących w architekturze polskiej w XX w. nabyta w trakcie zajęć kierunkowych na studiach historii sztuki I stopnia.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Poszerzenie i wzbogacenie wiedzy dotyczącej architektury powstającej w Polsce po 1945 r., jej twórców, tendencji i kierunków oraz różnorodnych kontekstów (artystycznych i pozaartystycznych: społecznych, gospodarczych, politycznych).
14.	Treści programowe	1. Odbudowa miast polskich po II wojnie światowej. Rekonstrukcje i działania na tkance zabytkowej (T) 2. Nowa architektura i jej konteksty – co i jak budowano w pierwszych latach powojennych? (O) 3. Architektura „narodowa w formie, socjalistyczna w treści” - okres socrealizmu (1949-1956) (O) 4. „Chcemy być nowocześni” - architektura poodwilżowa (O) 5. Uprzemysłowienie, typizacja i prefabrykacja budownictwa (O) 6. Architektura „kosmiczna” - wizje futurologiczne (O) 7. Powojenna architektura na Górnym Śląsku (O) 8. Architektki – o kobietach w architekturze polskiej (O) 9. „Architektura VII Dnia” - architektura sakralna w Polsce w okresie PRL (O) 10. Odpoczynek prawem człowieka. Architektura wypoczynkowa w PRL (O) 11. Architektura postmodernistyczna w Polsce (O) 12. „Cztery ściany i dach” - o mieszkaniu i mieszkalnictwie w powojennej i współczesnej Polsce (O)
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 Student posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii architektury współczesnej oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł współczesnej architektury polskiej. K_W08 Zna monograficzne ujęcia dzieł polskiej architektury współczesnej w szerokim kontekście, również pozaartystycznym. K_U01 Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii architektury współczesnej. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieł polskiej architektury współczesnej. K_U08 Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła architektury w szerokim kontekście, również pozaartystycznym.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	- Aneta Borowik, Forma i ideologia polskiej architektury powojennej na przykładzie Katowic (1945-1980), Katowice 2019 - Architektki, red. Tomasz Kunz, Kraków 2016 (wybrane rozdziały) - „Architektura” (wybrane roczniki i numery) - Błażej Ciarkowski, Architektura wypoczynkowa w służbie polityki – kłopotliwe dziedzictwo ośrodków wypoczynkowych z czasów Polski Ludowej, [w:] „Wiadomości Konserwatorskie. Journal of Heritage Conservation” nr 49 (2017), s. 19-26 - Emilia Kiecko, Przyszłość do zbudowania. Futurologia i architektura w PRL, Warszawa 2018 - Izabela Cichońska, Karolina Popera, Kuba Snopek, Architektura VII Dnia, Wrocław 2016 - Pionierki, red. Ewa Dąbrowska, Kraków 2019 (wybrane rozdziały) - Piotr Marciniak, Sławne, pracowite i zapomniane? Architektoniczna działalność kobiet w okresie PRL, [w:] „Kwartalnik Architektury i Urbanistyki”, nr 4 (2016), s. 5-38 - Piotr Marciniak, Wielka płyta i bloki. Przyczynek do typizacji i prefabrykacji budownictwa mieszkaniowego w Poznaniu, [w:] "Kronika miasta Poznania. Blokowiska", red. P. Marciniak, Poznań 2018, s. 61-80 - Postmodernizm polski. Architektura i urbanistyka, red. L. Klein, Warszawa 2013 (wybrane rozdziały) - Teksty modernizmu. Antologia polskiej teorii i krytyki architektury 1918-1981. Tom 2: Eseje, red. D. Jędruch, M. Karpińska, D. Leśniak-Rychlak, Kraków 2018 (wybrane teksty) - Teksty modernizmu. Antologia polskiej teorii i krytyki architektury 1918-1981. Tom 1: Źródła, red. D. Jędruch, M. Karpińska, D. Leśniak-Rychlak, Kraków 2018 (wybrane teksty)
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- przygotowanie indywidualnego wystąpienia ustnego (T) i (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T) i (O) - wystąpienie ustne (indywidualne) (T) i (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- konwersatorium - konwersatorium online	4 26
	praca własna studenta/doktoranta
	- czytanie wskazanej literatury - przygotowanie wystąpień	10 5
	Łączna liczba godzin	30
	Liczba punktów ECTS	4

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Wykład monograficzny Prof. dr hab. Andrzej Kozieł
	- w języku angielskim	Monograph Lecture
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-WMonII1 i 22-HS-S2-WMonII3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I i II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Wykład, 30 godzin (O)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Brak
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Zapoznanie studentów z rezultatami badań oraz warsztatem badawczym samodzielnego pracownika naukowego
14.	Treści programowe	Tematem wykładu monograficznego są: Relacje artystyczne Śląska i Czech w czasach baroku. Omawiane są różnego rodzaju przykłady dzieł malarstwa, rzeźby, grafiki i rzemiosła artystycznego, które ilustrują różnorodne, rozległe i niezwykle doniosłe dla kultury obu krajów związki artystyczne Śląska i Czech. Problematyka wykładu ogniskuje się wokół takich zjawisk artystycznych, jak działalność czeskich artystów na Śląsku (E. Paritius, P. Brandl, V. V. Reiner, F. M. Brokoff, A. Dorazil, K. Hiernle, J. F. Hoffmann, I. Preissler i D. Trzeschniak), obecność „czeskiego” mecenatu artystycznego na Śląsku (I. Fritsch, O. Zinke, F. Hochberg, Krzyżowcy z czerwoną gwiazdą), działalność rodzimych śląskich twórców, którzy otrzymali wykształcenie w Czechach (J. Weber, J. Urbański, M. Klahr St., Ph. Bentum, B. Strachowski), czy obecność „czeskiej” ikonografii na Śląsku (św. Jan Nepomucen, św. Wacław, św. Wojciech, św. Ludmiła, bł. Jan Sarkander, praskie Jezulatko). Tematy poszczególnych zajęć: Śląsk i Czechy po wojnie trzydziestoletniej. Uwagi wstępne, Wspólne „niebo” Śląska i Czech w dobie baroku, Casus arcybiskupa Arnošta z Pardubic, Silesia Mystica. Śląska ikonografia mistyczna i jej recepcja w Czechach i na Morawach w czasach baroku, Czeski nurt w architekturze barokowej na Śląsku, Czeski nurt w rzeźbie barokowej na Śląsku, Czescy malarze na Śląsku: drogi kariery i recepty na sukces, Casus artystów Towarzystwa Jezusowego, Między Śląskim a Czechami, czyli o artystycznej dekoracji szkła, Czeski zakon na Śląsku, czyli o mecenacie krzyżowców z czerwoną gwiazdą, Willmann i willmannizm w Czechach i na Morawach, Ekscentryk i mecenas - hrabia Franz Anton von Sporck, Friedrich Bernhard Werner w Czechach i na Morawach, Epilog, czyli o relacjach artystycznych Śląska i Czech po 1741 roku.
15.	Zakładane efekty uczenia się	Posiada szeroką wiedzę z zakresu historii sztuki oraz wiedzę dotyczącą specyfiki przedmiotowej i metodologicznej tej dziedziny. Zna sposoby rozwoju posiadanej wiedzy (K_W01) Zna komputerowe techniki dokumentacji dzieł sztuki dawnej i nowej, w tym także aktualne formy prezentacji sztuki z użyciem mediów takich jak film telewizyjny, muzealna baza danych, bazy fotograficzne, czasopisma internetowe, bazy danych dotyczących poszczególnych dziedzin sztuki dawnej i nowej (K_W08). Posiada umiejętności zdobywania wiedzy z różnych źródeł, krytycznego stosunku do gromadzonych informacji i swobodnego tworzenia samodzielnych opinii. Potrafi wyrażać swoje opinie w sposób jasny, rzeczowy, bogato argumentowany. Trafnie ocenia dotychczasowe poglądy i potrafi formułować opinie w sposób oryginalny (K_U01).
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Śląsk, perła w Koronie Czeskiej. Trzy okresy świetności w relacjach artystycznych Śląska i Czech, katalog wystawy, Akademia Rycerska, Legnica, 6.05-8.10.2006, Valdštejská jízdárna, Praga, 16.11.2006-8.04.2007, red. A. Niedzielenko, V. Vlnas, opracowanie naukowe M. Kapustka, J. Klípa, A. Kozieł, P. Oszczanowski, Praha 2006. Śląsk, perła w Koronie Czeskiej. historia – kultura – sztuka, red. M. Kapustka, J. Klípa, A. Kozieł, P. Oszczanowski, V. Vlnas, Praha 2007. Śląsk i Czechy. Wspólne drogi sztuki. Materiały konferencji naukowej dedykowane Profesorowi Janowi Wrabecowi, red. M. Kapustka, A. Kozieł, P. Oszczanowski, Wrocław 2007. Malarstwo barokowe na Śląsku, red. Andrzej Kozieł, Wrocław 2017. Andrzej Kozieł, Angelus Silesius, Bernhard Rosa i Michael Willmann, czyli sztuka i mistyka na Śląsku w czasach baroku, Wrocław 2006. Andrzej Kozieł, Michael Willmann i jego malarska pracownia, Wrocław 2013.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Kolokwium pisemne (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Kolokwium pisemne (O)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	- wykład on line	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć: - opracowanie wyników: - czytanie wskazanej literatury: - przygotowanie do kolokwium:	30
	Łączna liczba godzin	60
	Liczba punktów ECTS	2

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium magisterskie Dr hab. Rafał Eysymontt, prof. nadzw. UWr
	- w języku angielskim	MA Seminar
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S2-SemMagAKbI1 ; 22-HS-S2-SemMgAKbII3
6.	Rodzaj przedmiotu	do wyboru
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I i II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	Seminarium, 30 godz. ( w tym 24 online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu	Ukończone studia licencjackie na kierunku humanistycznym.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Napisanie pracy magisterskiej
14.	Treści programowe	Zależą od tematów przygotowywanych prac magisterskich
15.	Zakładane efekty uczenia się	K_W01 Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki starożytnej oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki starożytnej w języku polskim i obcym (nowożytnym). K_W08 Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym. K_W09 Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki. K_U01 Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki starożytnej). K_U08 Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym. K_U09 Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Dobierana jest indywidualnie dla każdego studenta, zależy od tematu przygotowywanej pracy.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Praca pisemna
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu:	-Ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie przygotowywanej pracy magisterskiej (T) i (O),
19.	Nakład pracy studenta	63czytanie 0 godz.
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- udział w seminarium	30 godz.
	praca własna studenta
	- czytanie wskazanej literatury, przygotowanie do dyskusji na zajęciach na temat przygotowywanej pracy magisterskiej	600 godz.
	Łączna liczba godzin	630
	Liczba punktów ECTS	22

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium magisterskie Dr hab. Romuald Kaczmarek, prof. nadzw. UWr
	- w języku angielskim	Master’s Seminar
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-SemMagRKI1
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	konwersatorium seminaryjne, 30 h (w sem. zimowym 26h online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Dyplom licencjata kierunku humanistycznego
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Wprowadzenie w problematykę przygotowywania (wybór tematu, koncepcja pracy, zbieranie literatury, poszukiwanie źródeł, metody badań i interpretacji) i pisania pracy magisterskiej (język pracy naukowej, układ treści, składniki); Napisanie pracy.
14.	Treści programowe	T (nr zajęć 1-2) & O (nr zajęć 3-15: konwersatorium seminaryjne)
15.	Zakładane efekty uczenia się K_W01, K_W08, K_W09, K_U01, K_U08, K_U09, K_K04, K_K06	- Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki średniowiecznej) w języku polskim i obcym (nowożytnym). - Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym. - Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki. - Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki średniowiecznej i wczesnonowożytnej. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki. - Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym. - Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki - Podejmuje próby organizacji studenckich sesji naukowych lub publikacji. - Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Uzależniona od wybranego tematu pracy
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	pisemna praca semestralna (indywidualna) (T), przygotowanie wystąpienia ustnego (indywidualnego) (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T&O), - praca kontrolna (końcowa) (T), - pisemna praca semestralna (indywidualna) (T), - wystąpienie ustne (indywidualne) (O),
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- konwersatorium	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- czytanie wskazanej literatury, kwerendy, przygotowanie wystąpień i pracy pisemnej	120
	Łączna liczba godzin	150
	Liczba punktów ECTS	5

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium magisterskie Prof. dr hab. Andrzej Kozieł
	- w języku angielskim	MA Seminar
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-SemMagAKI2 i 22-HS-S2-SemMagAKII3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia Sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I i II
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	30, w tym 26 on line
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Zaliczone studia licencjackie z przedmiotu humanistycznego
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Przygotowanie pracy magisterskiej
14.	Treści programowe	Epoka baroku była jednym z okresów największego rozkwitu sztuki i kultury na Śląsku. W latach 1648–1780 na tym terenie mieliśmy do czynienia z wielkim ruchem inwestycyjnym, jakiego Śląsk w przeszłości doświadczył jedynie w XIV wieku w epoce Luksemburgów, a później w latach 80. XIX wieku po wojnie prusko-francuskiej oraz w dzisiejszych czasach, kiedy to Śląsk wraz z całą Polską stał się częścią Unii Europejskiej. Specyficzne położenie geograficzne Śląska na przecięciu europejskich szlaków handlowych z zachodu na wschód i z południa na północ, długi okres pokoju i dynamiczny rozwój gospodarczy tego regionu sprawiły, iż chętnie przybywali tutaj najlepsi twórcy z wiodących europejskich ośrodków artystycznych, jak – przykładowo – Giacomo Scianzi i Carlo Carlone z Włoch, nadworny malarz cesarza Johann Michael Rottmayr von Rosenbrunn z Wiednia, Cosma Damian Asam i jego uczeń, Felix Anton Scheffler z Monachium, Johann Claessens i Johann Frans de Backer z Antwerpii, czy Johann Hiebel, Peter Brandl i Wenzel Lorenz Reiner z Pragi. Zapotrzebowanie na artystów na Śląsku wzmagały także konflikty polityczno-religijne: pomiędzy cesarskim absolutyzmem Habsburgów i lokalną autonomią oraz pomiędzy śląskimi protestantami a odradzającym się po Wojnie Trzydziestoletniej Kościołem katolickim. Dzieła sztuki stały się także pożądanym przedmiotem zbytku i kolekcjonerskiej fascynacji, co znalazło wyraz w dynamicznie rozwijających się miejscowych kolekcjach dzieł sztuki. Stąd też złoty wiek baroku na Śląsku to także ogromny skok ilościowy i jakościowy jeśli chodzi o dzieła pracujących na tym terenie artystów. Mimo dużego naukowego zainteresowania sztuką baroku na Śląsku wiele jej aspektów pozostaje dla nas wciąż nieznanych i wymaga dalszych badań. Sprawia to, że głównym celem seminaryjnych zajęć będzie odkrywanie nowych, nieznanych obszarów sztuki tego czasu na Śląsku. Szczegółowe treści programowe zajęć dotyczą realizowanych tematów prac magisterskich: Nagrobki alegoryczne doby baroku na Śląsku. Nowożytna ikonografia księcia Henryka Pobożnego na Śląsku. Nowożytne portrety kobiet z książęcego rodu Ostrogskich. Kobiety a zawód malarza na Śląsku w dobie baroku. Dekoracja malarska tzw. „Pokoju Beyersdorfów” w Muzeum Miejskim Wrocławia. Galeria portretów rektorów Uniwersytetu Wrocławskiego. Architektura pałacu w Żyrowej.
15.	Zakładane efekty uczenia się	Posiada szeroką wiedzę z zakresu historii sztuki oraz wiedzę dotyczącą specyfiki przedmiotowej i metodologicznej tej dziedziny. Zna sposoby rozwoju posiadanej wiedzy (K_W01) Zna komputerowe techniki dokumentacji dzieł sztuki dawnej i nowej, w tym także aktualne formy prezentacji sztuki z użyciem mediów takich jak film telewizyjny, muzealna baza danych, bazy fotograficzne, czasopisma internetowe, bazy danych dotyczących poszczególnych dziedzin sztuki dawnej i nowej (K_W08). Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki, ich typologii, ikonografii i ikonologii. Zna historię przejawiania się ważnych tematów w sztuce wraz z ich aktualnymi formami. Zna różnorodne źródła tematów w sztuce dawnej i nowej (K_W09). Posiada umiejętności zdobywania wiedzy z różnych źródeł, krytycznego stosunku do gromadzonych informacji i swobodnego tworzenia samodzielnych opinii. Potrafi wyrażać swoje opinie w sposób jasny, rzeczowy, bogato argumentowany. Trafnie ocenia dotychczasowe poglądy i potrafi formułować opinie w sposób oryginalny (K_U01). Potrafi katalogować dzieła sztuki w powszechnie stosowanych modelach gromadzenia danych z zakresu sztuki dawnej i nowej. Potrafi wykorzystywać dostępne bazy danych z zakresu historii sztuki (zbiory muzealne, fotograficzne, zbiory źródeł pisanych, kolekcje, repozytoria internetowe). Potrafi tworzyć nowe bazy danych na użytek własny i publiczny (K_U08). Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich). Potrafi badać różne, pozaartystyczne źródła sztuki (K_U09). Potrafi aktywnie prezentować wiedzę z zakresu sztuki światowej, poszukiwać sposobów upowszechniania wiedzy o sztuce z użyciem klasycznych i nowych metod prezentacyjnych. Sprawnie funkcjonuje w ramach możliwości zapewnianych przez istniejące instytucje, jednocześnie poszukując nowych form prezentacji sztuki dawnej i nowej (K_K04). Organizuje swój rozwój intelektualny na zasadzie integrowania różnych dziedzin wiedzy wokół historii sztuki. Uczestniczy w konferencjach naukowych różnych dziedzin kultury i badań historycznych. Uzupełnia wiedzę z zakresu historii sztuki informacjami czerpanymi z publikacji i czasopism naukowych innych dziedzin humanistycznych (K_K06).
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Literatura dotyczy realizowanych tematów prac magisterskich: Nagrobki alegoryczne doby baroku na Śląsku. Nowożytna ikonografia księcia Henryka Pobożnego na Śląsku. Nowożytne portrety kobiet z książęcego rodu Ostrogskich. Kobiety a zawód malarza na Śląsku w dobie baroku. Dekoracja malarska tzw. „Pokoju Beyersdorfów” w Muzeum Miejskim Wrocławia. Galeria portretów rektorów Uniwersytetu Wrocławskiego. Architektura pałacu w Żyrowej.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	- seminarium: prace pisemne (O) - przygotowanie wystąpienia ustnego (indywidualnego) (O),
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (O), - wystąpienie ustne (indywidualne) (O), - pisemna praca semestralna (indywidualna) (T), - przygotowanie pracy magisterskiej (T)
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	- seminarium, w tym on line	30, 26 (O)
	praca własna studenta/doktoranta
	- przygotowanie do zajęć: - czytanie wskazanej literatury: - przygotowanie prac/wystąpień/projektów: - zbieranie materiału do pracy magisterskiej:	30 30 30 30
	Łączna liczba godzin	150
	Liczba punktów ECTS	5

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium magisterskie Dr hab. Agnieszka Zabłocka-Kos, prof. nadzw. UWr
	- w języku angielskim
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-SemMagAZKI1
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	I
10.	Semestr	zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	30 seminarium
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Podstawowa wiedza z zakresu historii sztuki na poziomie I stopnia studiów licencjackich z zakresu historii sztuki
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Napisanie pracy magisterskiej z historii sztuki
14.	Treści programowe	Badanie architektury i urbanistyki XIX i XX wieku w Polsce
15.	Zakładane efekty uczenia się	1. Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki współczesnej) w języku polskim i obcym (nowożytnym). K_W01 2. Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym, , K_W08, 3. Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki K_W09, 4. Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki współczesnej K_U01 5. Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym K_U08 6. Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki K_U09 7. Podejmuje próby organizacji studenckich sesji naukowych, czasopism, publikacji i wystaw sztuki K_K04 8. Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości K_K06
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	1. Peter Oliver Loew, Gdańsk i jego przeszłośc, Gdańsk 2003 2. Jacek Friedrich, Walka obrazów, Gdańsk 2017 3. Jacek Friedrich, Odbudowa Głównego Miasta w Gdańsku w latach 1945–1960, Gdańsk 2012 4. K. Matyjaszek, Produkcja przestrzeni żydowskiej, Kraków 2019 5. P. Przybyła Narracje (i) infrastruktury, POznan 2016
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	przygotowanie wystąpienia ustnego (indywidualnego) (O)*, pisemna praca semestralna,
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	pisemne opracowanie wyznaczonych tematów, oddanie wykazu źródeł i literatury, opracowanie konspektu pracy.
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-
	praca własna studenta/doktoranta
	- Praca własna studenta np.: - przygotowanie do zajęć: - opracowanie wyników: - czytanie wskazanej literatury (opanowanie definicji): - zebranie literatury i żródeł	120
	Łączna liczba godzin	150
	Liczba punktów ECTS	5

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium magisterskie Prof. dr hab. Waldemar Okoń
	- w języku angielskim	Master’s seminar
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	I rok - 22-HS-S2-SemMagWOI1 II rok - 22-HS-S2-SemMgWOII3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	do wyboru
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)
10.	Semestr	zimowy, letni*
11.	Forma zajęć i liczba godzin	30 h seminarium
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Podstawowa wiedza z zakresu historii sztuki na poziomie I stopnia studiów licencjackich z zakresu historii sztuki
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Napisanie pracy magisterskiej z historii sztuki
14.	Treści programowe	Tematy prac II roku: Obraz kultury muzycznej w grafice użytkowej przełomu XIX i XX wieku w Polsce. Wybrane zagadnienia Akt w twórczości Jerzego Nowosielskiego. Wybrane zagadnienia
15.	Zakładane efekty uczenia się	1. Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki współczesnej) w języku polskim i obcym (nowożytnym). K_W01 2. Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym, , K_W08, 3. Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki K_W09, 4. Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki współczesnej K_U01 5. Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym K_U08 6. Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki K_U09 7. Podejmuje próby organizacji studenckich sesji naukowych, czasopism, publikacji i wystaw sztuki K_K04
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Dostosowana do tematów prac
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	Ocena ciągła obejmująca aktywny udział w zajęciach, znajomość przywoływanej literatury oraz systematyczną realizację wybranego tematu. I semestr (dla uczestniczek z I roku po licencjacie) : Wybór przedmiotu i tematu badań, stworzenie ramowego planu pracy. II semestr: Redakcja szczegółowego konspektu pracy magisterskiej, zgromadzenie bibliografii oraz opracowanie katalogu ilustracji będących podstawą dla końcowego zaliczenia seminarium. Uczestniczki z II roku po licencjacie mają przedstawić w I semestrze rozdział swojej pracy. Po drugim semestrze – ukończoną pracę.
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30 (I rok) + 30 (II rok)
	-
	praca własna studenta/doktoranta	120 (I rok) + 270 (II rok)
	-
	Łączna liczba godzin	150 (I rok) + 300 (II rok)
	Liczba punktów ECTS	5 (I rok) + 10 (II rok)


1.	Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim oraz angielskim
	Seminarium Prof. dr hab. Anna Kutaj-Markowska
2.	Dyscyplina Historia sztuki

3.	Język wykładowy polski

4.	Jednostka prowadząca przedmiot
	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu
	22-HS-S2-SemMagAKM
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub do wyboru) do wyboru

7.	Kierunek studiów (specjalność)*

8.	Poziom studiów (I stopień, II stopień, jednolite studia magisterskie, nazwa Kolegium*
	Doktorskiego)*
	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje) 1 i 2

10.	Semestr (zimowy lub letni) Zimowy i letni

11.	Forma zajęć i liczba godzin ( w tym liczba godzin zajęć online*) 30

12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla
	przedmiotu/modułu
	Pogłębione zainteresowania w zakresie sztuki współczesnej - podstawowa wiedza w tym zakresie
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu Krytyczny ogląd i żywe uczestnictwo we współczesnej kulturze; sproblematyzowanie tych działań w pracy magisterskiej poprzez właściwe postawienie problemu i jego analizę. Pośrednim celem jest aktywne uczestnictwo we współczesnej kulturze (wykształcenie nawyków) – odwiedzanie wystaw, czytanie książek i prasy kulturalnej, umiejętność ulokowania dyskutowanych dzieł w dyskursach, krytyczna recepcja, stawianie pytań; ostatecznym celem, sumującym te umiejętności, jest napisanie pracy magisterskiej.

14.	Treści programowe
	- realizowane w sposób tradycyjny (T)*
	- realizowane online (O)* online
	Treści programowe realizowane online powinny być opatrzone numerami porządkowymi
	wg kolejnych godzin, kolejnych zajęć lub kolejnych bloków tematycznych, które zajęcia
	obejmują. Tematy pisanych prac magisterskich powstają na podstawie dyskusji ze studentami, są zawsze w relacji z ich zainteresowaniami i doprecyzowane są po szczegółowych lekturach prezentowanych na zajęciach oraz dyskusji. Każde zajęcia składają się z trzech bloków: Blok I [online] Dyskusje metodologiczne na podstawie wspólnie przeczytanych lektur (w tym prezentacje studentów) – wedle następującego porządku: metodologie feministyczne, antropocen czy zmierzch antropocentryzmu; status roślin i zwierząt w świcie sztuki, performatyka i partycypacja, tradycja awangardy i nowoczesności, nowy materializm; Blok II [online; wystawy też oglądane online] Dyskusje o aktualnych wystawach i strategiach artystycznych (prezentacje wykładowcy i studentów) Blok III [online] Dyskusje o pracach magisterskich, napotkanych problemach w trakcie układania planu badań i w trakcie pisania
15.	Zakładane efekty uczenia się	Symbole odpowiednich
		kierunkowych efektów uczenia
	Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki współczesnej w języku polskim i obcym; Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym; Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki; Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną w analizie dzieła sztuki współczesnej; Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym; Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki; Podejmuje próby organizacji studenckich sesji naukowych, czasopism, publikacji i wystaw sztuki; Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości.	się, np.: K_W01, K_U05,K_K03* K_W01, K_W08, K_W09, K_U01, K_U08, K_U09, K_K04, K_K06

16.	Zalecana literatura Literatura do dyskusji (wybór): G. Agamben. Homo sacer. Suwerenna władza i nagie życie, przeł. M. Salwa, Warszawa 2008 M. Bakke, Bio-transfiguracje. Sztuka i estetyka posthumanizmu, Poznań 2010 E. Bińczyk, Epoka człowieka. Retoryka i marazm antropocenu, Warszawa 2018 C. Bishop, Sztuczne piekła. Sztuka partycypacyjna i polityka widowni, Warszawa 2015 P. Bernatowicz, Picasso za żelazną kurtyną: recepcja artysty i jego sztuki w krajach Europy Środkowo-Wschodniej w latach 1945–1970, Kraków 2006. J. Baudrillard, Symulakry i symulacja, przeł. S. Królak, Warszawa 2005 H. Belting, Antropologia obrazu : szkice do nauki o obrazie,Kraków 2007 H. Belting, Miejsce obrazów, przeł. M. Bryl. w: Perspektywy współczesnej historii sztuki. Antologia przekładów „Artium Questiones“ red. M. Bryl et al., Poznań 2009, s. 1045-1060. W. Benjamin, Twórca jako wytwórca, przeł. H.Orłowski, J. Sikorski, Poznań 1975 T. Bernhard, Dawni mistrzowie, przeł. M. Kędzierski, Warszawa 2005 R. Barthes, Światło obrazu. Uwagi o fotografii, przeł. J. Trznadel, Warszawa 1996. P. Bourdieu, Reguły sztuki. Geneza i struktura pola literackiego, przeł. A. Zawadzki, Kraków 2001 N. Bourriaud, Estetyka relacyjna, przeł. Ł. Białkowski, Kraków 2012 R. Braidotti, Po człowieku, Warszawa 2020 M. Bryl, Suwerenność dyscypliny. Polemiczna historia historii sztuki od 1970 roku, Wydawnictwo UAM, Poznań 2008. J. Butler, Uwikłani w płeć. Feminizm i polityka tożsamości, przeł. K.Krasuska, Warszawa 2008 P. Bürger, Teoria awangardy, rzeł. J. Kita-Huber, Universitas, Kraków 2006 M. de Certeau, Wynaleźć codzienność. Sztuki działania, przeł. K.Thiel-Jańczuk, Kraków 2008 J. Czapski, Patrząc, Kraków 1983 K. Czerni, Nietoperz w świątyni. Biografia Jerzego Nowosielskiego, Kraków 2011 J. Clifford, Kłopoty z kulturą: dwudziestowieczna etnografia, literatura i sztuka,przeł. E. Dżurak, Warszawa 2000. G. Deleuze, Kino. 1. Obraz-ruch, 2. Obraz-czas, przeł. J. Margiński, Gdańsk 2008 G. Deleuze i F. Guattari, Tysiąc plateau, Warszawa 2015 J. Derrida, Prawda w malarstwie, przeł. M. Kwietniewska, Gdańsk 2003. J. Didi-Huberman, Obrazy mimo wszystko, przeł. M.Kubiak Ho-Chi, Kraków 2008. E. Fischer-Lichte, Estetyka performatywności, przeł. M.Borowski, M. Sugiera, Kraków 2008 H. Foster, Powrót realnego, przeł. M. Borowski, M. Sugiera, Universitas, Kraków 2010 M. Foucault, Słowa i rzeczy. Archeologia nauk humanistycznych, przeł. T. Komendant, Gdańsk 2006 W. Gombrowicz, J. Dubuffet, Korespondencja, przeł. I. Kania, Kraków 2005 Ł. Gorczyca, Ł. Ronduda, W połowie puste. Życie i twórczość Oskara Dawickiego. Powieść. Warszawa 2010. S. Guilbaut, Jak Nowy Jork ukradł ideę sztuki nowoczesnej. Ekspresjonizm abstrakcyjny, wolność i zimna wojna, tłum. E. Mikina, Warszawa 1992 C. Greenberg, Obrona modernizmu, tłum.. G. Dziamski, M. Śpik-Dziamska, Kraków 2006. B. Groys, Stalin jako totalne dzieło sztuki, tłum. Piotr Kozak, Warszawa 2010. Z. Grzywacz. Memłary i inne teksty przy życiu i sztuce, wybrał, ułożył i opracował T. Nyczek, Kraków 2009. Z. Herbert, Barbarzyńca w ogrodzie, Warszawa 1973 M. Houellebecq, Mapa i terytorium, Warszawa 2011 A. Jakubowska, Portret wielokrotny dzieła Aliny Szapocznikow, Poznań 2007 M. Jadzińska, „Duże dzieło sztuki” Sztuka instalacji. Autentyzm, Zachowanie, konserwacja, Kraków 2012. W. Juszczak, Fragmenty, Warszawa 1995 W. Juszczak, Zasłona w rajskie ptaki, albo, O granicach "okresu powieści", Warszawa 1981 W. Juszczak, Ekfraza poetycka w antycznej Grecji (Przykłady wybrane), Warszawa 2012 W. Juszczak, Poeta i mit, Warszawa 2014 P. Juszkiewicz, Cień modernizmu, Poznań 2013 I. Kowalczyk, Ciało i władza: polska sztuka krytyczna lat 90., Warszawa 2002 I. Kowalczyk, Podróż do przeszłości: interpretacje najnowszej historii w polskiej sztuce krytycznej, Poznań 2010 R. E. Krauss, Oryginalność awangardy i inne mity modernistyczne, przeł. M. Szuba, Gdańsk 2011. J. Kristeva, Potęga obrzydzenia. Esej o wstręcie, przeł. M. Falski, Kraków 2007. J. Kristeva, Ta niewiarygodna potrzeba wiary, przeł. Anna Turczyn, Kraków 2010 D. Kuspit, Koniec sztuki, przeł. J. Borowski, Gdańsk 2006 M. Lachowski, Awangarda wobec instytucji. O sposobach prezentacji sztuki w PRL-u, Lublin 2006 B. Latour, Polityka natury. Nauki wkraczają do demokracji, przeł. A. Czarnacka, Warszawa 2009 P. Leszkowicz, Nagi mężczyzna. Akt męski w sztuce polskiej po 1945 roku, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań 2012 J. Ludwiński, Sztuka w epoce postartystycznej i inne teksty, wyb. i oprac. J.Kozłowski, Poznań–Warszawa 2009 [Jerzy Ludwiński, Wypełniając puste pola, red. P. Lisowski, K. Radomska Toruń 2011] J.-P.Lyotard, Co malować? Adami, Arakawa, Buren. Tłum. M. Murawska i P. Schollenberger, Warszawa 2015. B. Majewska, Sztuka inna. Sztuka ta sama, Warszawa 1974 M. Merleau-Ponty, Oko i umysł: szkice o malarstwie; wybrał, oprac. i wstępem poprzedził S. Cichowicz, Gdańsk 1996 L. Nead, Akt kobiecy. Sztuka, obscena i seksualność,przeł. E. Franus, Poznań 1998 L. Nochlin Dlaczego nie było wielkich artystek?, tłum. B. Limanowska, „Unigender” 2007, nr 1 (3). B. O’Doherty, Biały sześcian od wewnątrz. Ideologia przestrzeni galerii, Gdańsk 2015 Piotrowski P., Dekada. O syndromie lat siedemdziesiątych, kulturze artystycznej, krytyce, sztuce – wybiórczo i subiektywnie, Poznań 1991 P. Piotrowski, Awangarda w cieniu Jałty. Sztuka w Europie Środkowo-Wschodniej w latach 1945-1989, Poznań, Rebis, 2005 P. Piotrowski, Agorafilia, Poznań 2010 P. Piotrowski, Muzeum krytyczne, Poznań 2011 M. Poprzęcka, Impas. Opór, utrata, niemoc, sztuka, Fundacja Terytoria Książki, Gdańsk 2019 M. Porębski, Granica współczesności 1909-1925, Warszawa 1965 M. Porębski, Polskość jako sytuacja, Kraków 2002 A. Ptaszkowska, Wierzę w wolność, ale nie nazywam się Beethoven, Gdańsk 2010. J. Rancière, Dzielenie postrzegalnego. Estetyka i polityka, Kraków 2007 E.W. Said, Orientalizm, przeł. M. Wyrwas-Wiśniewska, Poznań 2005 A. Sekula, Społeczne użycia fotografii, przeł. K. Pijarski, Warszawa 2010 S. Sontag, O fotografii, przeł. S. Magala, Warszawa 1986. S. Sontag, Choroba jako metafora. AIDS i jego metafory, przeł. J. Anders, PIW, Warszawa 1999 S. Sontag, Widok cudzego cierpienia, przeł. S. Magala, Kraków 2010 V. Stoichita, Ustanowienie obrazu. Metamalarstwo u progu ery nowoczesnej, przeł. K. Thiel-Jańczuk, Słowo-obraz-terytoria, Gdańsk 2011 F.Springer, Zaczyn. O Zofii i Oskarze Hansenach, Kraków-Warszawa 2013 W. Strzemiński, Teoria widzenia, Kraków 1974 A. Szczerski, Cztery nowoczesności. Teksty o architekturze i sztuce polskiej XX wieku. Kraków 2015 W. Szymański, Postminimalizm i sztuka po nowoczesności. Eva Hesse – Felix Gonzalez-Torres – Roni Horn – Derek Jarman, Kraków 2015. E. Toniak, Olbrzymki. Kobiety i socrealizm, Kraków 2008. A. Turowski, Parowóz dziejów, Warszawa 2012 [cześć dzieła filmowego A. Baumgart „Zdobywcy słońca”] A. Turowski, Polska ideoza, w: Sztuka polska po 1945 roku, red. T. Hrankowska Warszawa 1987 A. Turowski, Sztuka która wznieca niepokój. Manifest artystyczno-polityczny sztuki szczególnej, Warszawa 2012 A. Turowski, Biomorfizm w sztuce XX wieku. Między biomechaniką a bezformiem, Fundacja Terytoria Książki, Gdańsk 2019 L. Wittgenstein, Uwagi o kolorach, przeł. R. Reszke, Warszawa 1998 U. Zajączkowska, Patyki i badyle, Warszawa 2020 P. Zańko, „Zabijemy was słowami”. Prowokacja kulturowa w przestrzeni miejskiej i w internecie Warszawa 2012 A. Żmijewski, Stosowane sztuki społeczne. Przychodzi sztuka do polityki, „Krytyka Polityczna” 2007, nr 11–12.

17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Praca pisemna końcowa indywidualna
	np.
	- egzamin ustny lub pisemny (T)* i (O)*,
	- końcowa praca kontrolna (T)* i (O)*,
	- pisemna praca semestralna (indywidualna lub grupowa) (T)* i (O)*,
	- przygotowanie wystąpienia ustnego (indywidualnego lub grupowego) (T)* i (O)*,
	- przygotowanie i zrealizowanie projektu (indywidualnego lub grupowego) (T)* i (O)*,

	forma realizacji zajęć przez	liczba godzin przeznaczona na
	studenta/doktoranta	zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- wykład*:
	- wykład online*:
	- ćwiczenia*:	30 godzin seminarium – online wedle zarządzeń Rektora
	- ćwiczenia online*:
	- laboratorium*:
	- laboratorium online*:
	- inne:
	praca własna studenta/doktoranta ( w tym udział
	w pracach grupowych) np.:
	- przygotowanie do zajęć:	120 godzin przeznaczone na czytanie lektur, przygotowanie wystąpień seminaryjnych, odwiedzanie wystaw
	- czytanie wskazanej literatury:
	- przygotowanie prac/wystąpień/projektów:
	- napisanie raportu z zajęć:
	- przygotowanie do sprawdzianów i egzaminu:
	Łączna liczba godzin
	Liczba punktów ECTS (jeśli jest wymagana)	5

1.	Nazwa przedmiotu - w języku polskim	Metodologia historii sztuki i badań nad sztuką dr hab. Cezary Wąs
	- w języku angielskim	Methodology of Art History and the Study of Art
2.	Dyscyplina	Nauki o Sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu	22-HS-S2-MHSziBnSz3 (III semestr studiów mgr) 22-HS-S2-MHSziBnSz4 (IV semestr studiów mgr)
6.	Rodzaj przedmiotu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia Sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II rok studiów mgr
10.	Semestr	zimowy i letni
11.	Forma zajęć i liczba godzin	(O) Wykład online 30 h – I semestr (T) Wykład stacjonarny 30 h – II semestr
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Brak wymagań wstępnych.
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Wykłady z metodologii prowadzone podczas II roku studiów magisterskich dotyczą postulatów badawczych wysuniętych u schyłku XX wieku i w początkach wieki XXI. Część wykładów rozwija poszczególne dezyderaty w przykładowe analizy konkretnych dzieł sztuki. Celem przedmiotu zajęć jest poznanie najnowszych metod historii sztuki i przykładów ich zastosowania. W efekcie studenci powinni posiadać umiejętności dokonywania interpretacji dzieł sztuki w duchu antropologii obrazu, studiów kultury wizualnej, metod feministycznych i rozumieć ograniczenia wynikające z wpływów idei politycznych.
14.	Treści programowe	Wykłady w I i II semestrze Wykłady w I semestrze 1. Nurty metodologiczne w historii sztuki od lat 70. XX w – schemat podziałów Podstawowe zagadnienie: podział współczesnej historii sztuki na dwa główne nurty: tradycyjny i tzw. radykalny (krytyczny). Omówienie kierunków wchodzących w skład obu głównych nurtów. Problemy terminologiczne. 2. Michael Baxandall Podstawowe zagadnienia: Świadomość różnicy intencji twórcy i badacza – metodyczna podstawa interpretacji; zasady postępowania badawczego: uprawomocnienie, odtworzenie porządku obrazu i adekwatność opisu do porządku, niezbędność i płodność opisu; możliwość odnowienia znaczenia krytyki w historii sztuki Literatura: Michael Baxandall, Prawda a inne kultury. Chrzest Chrystusa Piera della Francesca, „Artium Quaestiones”, t. V, Poznań 1991, s.109-144; także w: Perspektywy współczesnej historii sztuki. Antologia przekładów „Artium Quaestiones”, red. M. Bryl, P. Juszkiewicz, P. Piotrowski, W. Suchocki, Poznań 2009, s. 27-67. 3-4. Belting, antropologia obrazu – zwolennicy i adwersarze Literatura: 1. Hans Belting, Antropologia obrazu. Szkice do nauki o obrazie, Kraków 2012 2. Mariusz Bryl, Suwerenność dyscypliny. Polemiczna historia historii sztuki od 1970 roku, Poznań 2008, Rozdział IX Hans Betting i jego adwersarze: polemiczny koniec historii sztuki, s. 495-550 3. Mariusz Bryl, Historia sztuki na przejściu od kontekstualnej „Funktiongeschichte” ku antropologicznej Bildwissenschaft, „Atrium Quaestiones” 2000, nr 9, s. 237-293 4. Mariusz Bryl, Między wspólnotą inspiracji a odrębnością tradycji. Niemiecko- i anglojęzyczna historia sztuki u progu trzech ostatnich dekad, „Rocznik Historii Sztuki” 1999, nr 24, s. 217-260 5-6. Georges Didi-Huberman Literatura: 1. G. Didi-Huberman, Obrazy mimo wszystko, Kraków 2008 2. A. Leśniak, Obraz płynny. Georges Didi-Huberman i dyskurs historii sztuki, Kraków 2010 3. A. Leśniak, Ikonofolia. Francuska semiologia pikturalna i obrazy, Warszawa 2013 4. G. Didi-Huberman, Przed obrazem. Pytanie o cele historii sztuki, Gdańsk 2011 7-8. New Art History Podstawowe zagadnienia: Główne tezy modernistów: 1. Dotychczasowe systemy wartości obciążone są klasowo, rasowo lub płciowo 2. Należy na preferencyjnych warunkach dopuścić wartości kultur dotychczas poniżonych (np. kulturę proletariacką, homoseksualistów, mniejszości etnicznych, kobiet (najlepiej lesbijek), osób chorych) 3. Nie istnieją obiektywne standard wartości; istniejące dotąd są narzędziem represji i opresji 4. Celem uniwersytetu jest radykalna interwencja społeczna i transformacja (niegdyś rewolucja) Główne tezy tradycjonalistów: 1. Uznanie dla tradycji, tj. istnienia dzieł o szczególnej wartości oraz obiektywnych sposobów ustalania pozycji (wartości) dzieł 2. Celem nauczania uniwersyteckiego jest zdobycie odpowiedzi na podstawowe pytania (np. o istotę prawdy, dobro i zło) 3. Celem wychowania jest wykształcenie niezależnych, odważnych i samodzielnych elit 4. Sens wartości tradycyjnych zakorzeniony jest w absolucie i dlatego pozostaje on nieosiągalną tajemnicą (jest niezależny od zewnętrznych determinant) Literatura: Mariusz Bryl, New Art History: nauka, polityka, obyczaj, „Artium Quaestiones”, t. VII, Poznań 1995, s. 185-215 Mariusz Bryl, Suwerenność dyscypliny. Polemiczna historia historii sztuki od 1970 roku, Poznań 2008, s. 258-290 Jonathan Harris, The New Art History. A critical introduction, London-New York 2001 9-10. Feminizm w sztuce i historii sztuki Literatura: Agata Jakubowska, Feministyczne interwencje Griseldy Pollock, „Rocznik Historii Sztuki” 2004, nr 29, s. 26-47 Agata Jakubowska, Na marginesach lustra. Ciało kobiece w pracach polskich artystek, Kraków 2004 Agata Jakubowska, Feminizm i współczesna historia sztuki, „Artium Quaestiones” 2009, nr 20 Ewa Franus, Widzące, widziane, „Artium Quaestiones” 1993, nr 6, s. 101-114 Whitney Chadwick, Kobiety, sztuka i społeczeństwo, przeł. Ewa Hornowska, Poznań 2015 Griselda Pollock, Polityka teorii: pokolenia i geografie. Teoria feministyczna i historie historii sztuki „Artium Quaestiones” 1996, nr VIII 11-12. Visual Culture Studies Literatura Mieke Bal, Wizualny esencjalizm i przedmiot kultury wizualnej, przeł. M. Bryl, „Artium Quaestiones” 2006, nr 17, s. 295-331, Bryson N., “Kultura wizualna” i niedostatek obrazów, przeł. M. Bryl, „Artium Quaestiones” 2006, nr 17, s. 333-337 Nicholas Mirzoeff, Podmiot kultury wizualnej, przeł. Mariusz Bryl, w: Perspektywy współczesnej historii sztuki. Antologia przekładów „Artium Quaestiones”, red. M. Bryl, P. Juszkiewicz, P. Piotrowski, W. Suchocki, Poznań 2009, s. 795-816 W.J.T Mitchell, Mroczny przedmiot kultury wizualnej, przeł. M. Bryl, „Artium Quaestiones” 2006, nr 17, s. 360-364, Mitchell W.J.T., Pokazując widzenie: krytyka kultury wizualnej, przeł. M. Bryl, w: Perspektywy współczesnej historii sztuki. Antologia przekładów „Artium Quaestiones”, red. M. Bryl, P. Juszkiewicz, P. Piotrowski, W. Suchocki, Poznań 2009, s. 817-837. Wykłady w II semestrze Przybliżanie odbiorcom sztuki dawnej jest podstawą działań historii sztuki. Kilka tysięcy lat ludzkich doświadczeń zakodowanych w dziełach sztuki wartych jest nieustannych analiz prowadzonych z pomocą nieustannie zmieniających się metod (Jan Białostocki). W ostatnich dekadach pojawiło się wiele ważnych ujęć dawnej sztuki w nowych i niespodziewanych interpretacjach. Jednak naszemu rytmowi życia towarzyszy przede wszystkim sztuka współczesna, która nierzadko wyprzedza takie próby zrozumienia zjawisk współczesności, jakie tworzą filozofia czy ogólnie humanistyka i badania społeczne. Z tego też powodu historyk sztuki powinien posiadać orientację w trendach badawczych dotyczących sztuki współczesnej. Podstawowa wiedza na temat aktualnych metod historii sztuki pomieszczona została w pracy Mariusz Bryla Suwerenność dyscypliny. Polemiczna historia sztuki od 1970 roku, Poznań 2008. Należy jednak zwrócić uwagę na różnego rodzaju zjawiska poboczne, jak m.in. pisma współczesnych filozofów dotyczące zagadnień sztuki (m.in. Derridy, Lyotarda, Deleuze’a, Nancy’ego). Historyk sztuki powinien też (a może przede wszystkim?) posiadać orientację w rodzimym pisarstwie na temat sztuki, zwłaszcza piśmiennictwie na temat sztuki współczesnej. W Polsce istnieje wiele ośrodków badania sztuki współczesnej, ale taką tematykę podejmują też z powodzeniem socjologowie (np. P. Możdżyński) czy kulturoznawcy (np. B. Frydryczak). Celem wykładów w II semestrze jest wprowadzenie w konkretne badania nad sztuką, architekturą, filozofią sztuki i jej aspektami politycznymi. Osobnym acz ważnym nurtem jest badanie sztuki pojmowane jako aktywny udział w kulturze humanistycznej i podtrzymywanie wartości, które niesłusznnie wydają się być już przebrzmiałe. Taki niezwykły charakter, tworzący jakby kolejne narodziny klasycyzmu, posiada pisarstwo Wiesława Juszczaka. Główne grupy tematów wykładów w II semestrze: 1. Współczesne badania nad architekturą Krytyka historiografii dotyczącej architektury modernistycznej (wg Panayotisa Tournikiotisa). Teorie dotyczące nurtu postmodernistycznego w architekturze (Jencks, Klotz). Pozycja teorii we współczesnej architekturze. Zagadnienie narracyjności i symbolizmu w architekturze XX i XXI wieku. 2. Współczesne badania nad sztuką najnowszą Wojciech Michera, Piękna jako bestia. Przyczynek do teorii obrazu, Warszawa 2010 Paweł Możdżyński, Inicjacje i transgresje. Antystrukturalność sztuki XX i XXI wieku w oczach socjologa, Warszawa 2001 Jacek Wachowski, Performans, Gdańsk 2011 Iwona Mikołajczyk, Awangarda w analizach. Malarstwo europejskie 1905-1939, Koszalin 2014 Iwona Mikołajczyk, „Okiem wewnętrznym”. Paragone a praktyka artystyczna od średniowiecza do schyłku XIX wieku, Koszalin 2012 Iwona Mikołajczyk, „Gdzie jest wspólne krążenie rzeczy”. Przyleganie sztuk pięknych i literatury. Egzemplifikacje, Koszalin 2014 Teresa Pękala, Awangarda i ariergarda. Filozofia sztuki nowoczesnej, Lublin 2000 Teresa Pękala (red.), Powrót modernizmu , Lublin 2013 Teresa Pękala, Estetyczne konteksty doświadczenia przeszłości, Lublin 2013 Roman Kubicki, Zmierzch sztuki. Narodziny ponowoczesnej jednostki?, Poznań 1995 Anna Markowska, Komedia sublimacji. Granica współczesności a etos rzeczywistości w sztuce amerykańskiej, Warszawa 2010 Anna Markowska, Dwa przełomy. Sztuka polska po 1955 i 1989 roku, Toruń 2012 do tego nurtu badawczego należą też prace: Piotra Piotrowskiego, Piotra Juszkiewicza czy Izabeli Kowalczyk 3. Aspekty polityczne sztuki współczesnej Jacques Rancierè, Estetyka jako polityka, przeł. J. Kutyła, P. Mościcki, wstęp: A. Żmijewski, posłowie: S. Žižek, Warszawa 2007 Jacques Rancierè, Dzielenie postrzegalnego. Estetyka i polityka, przeł. M. Kropiwnicki, J. Sowa, wstęp: M. Pustota, słownik pojęć: K. Mikurda, Kraków 2007 Ewa Majewska, Sztuka jako pozór? Cenzura i inne paradoksy upolitycznienia kultury, Kraków 2013 4. Współczesna filozofia sztuki Arthur C. Danto, Świat sztuki. Pisma z filozofii sztuki, przeł. L. Sosnowski, Kraków 2006 Arthur C. Danto, Sztuka współczesna i zatarcie granic tradycji, przeł. M. Salwa, Kraków 2013 Beata Frydryczak, Estetyki oporu, Zielona Góra 1995 Beata Frydryczak, Świat jako kolekcja. Próba analizy estetycznej natury rzeczywistości, Poznań 2002 Iwona Lorenc, Świadomość i obraz. Studia z filozofii przedstawienia, Warszawa 2003 Jacques Derrida, Prawda w malarstwie, Gdańsk 2003 Giles Deleuze, Fałda: Leibniz a barok, Warszawa 2014 Francois Lyotard, Co malować. Adami, Arakawa, Buren, Warszawa 2015 5. Klasycyzm we współczesnej humanistyce Wiesław Juszczak, Pani na żurawiach, Część pierwsza: Realność bogów, Kraków 2002 Wiesław Juszczak, Poeta i mit, Wołowiec 2014 Wiesław Juszczak, Wędrówka do źródeł, Gdańsk 2009
15.	Zakładane efekty uczenia się	Student powinien mieć poprawne rozeznanie w metodach i tematach badań dotyczących sztuki współczesnej oraz zdolność dokonania wyboru metody adekwatnej do wybranego tematu badań i jej czytelnego zastosowania. I semestr EK_W_01 Ogólna znajomość współczesnej estetyki, filozofii i metodologii EK_W_02 Znajomość problemów XX-wiecznej historii sztuki EK_U_01 Umiejętność posługiwania się nowymi metodami historii sztuki EK_K_01 Zdolność formułowania analiz i ich publicznego prezentowania wykonanych zgodnie z aktualnymi metodami historii sztuki II semestr EK_W_01 Wiedza o nowych metodach historii sztuki EK_U_01 Umiejętność zastosowania nowych metod EK_K_01 Zdolność krytycznego odniesienia się do nowych i starych metod historii sztuki Symbole kierunkowych efektów kształcenia: K_W01, K_W03, K_W06, K_W17 K_U03, K_U06 K_K02
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Literatura została wymieniona wyżej w połączeniu z konkretnymi tematami zajęć.
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	Częste zadawanie pytań w czasie wykładu sprawdzające stopień zrozumienia wykładanych treści.
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu:	Kolokwium pisemne po każdym semestrze.
19.	Nakład pracy studenta
	Forma realizacji zajęć przez studenta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	Wykład online – I semestr Wykład stacjonarny – II semestr	30 h (I semestr) 30 h (II semester)
	praca własna studenta
	- czytanie wskazanej literatury: - przygotowanie do egzaminu:	10 h (I semestr) + 10 h (II semestr) 10 h (I semester) + 10 h (II semester)
	Łączna liczba godzin	30 h wykłady + 20 h praca własna = 50 h (I semestr) 30 h wykłady + 20 h praca własna = 50 h (II semestr) Łącznie 100 h rocznie
	Liczba punktów ECTS	6 (I semestr) + 6 (II semestr) = 12 rocznie

1.	Nazwa przedmiotu/modułu w języku polskim Warsztat badawczy historyka sztuki- dokumentalistyka konserwatorska Dr hab. Rafał Eysymontt, prof. nadzw. UWr
2.	Nazwa przedmiotu/modułu w języku angielskim Documentary studies on monuments
3.	Jednostka prowadząca przedmiot Instytut Historii Sztuki
4.	Kod przedmiotu/modułu WBHSzFS2, WBHszFS3
5.	Rodzaj przedmiotu/modułu (obowiązkowy lub fakultatywny) obowiązkowy
6.	Kierunek studiów Historia sztuki
7.	Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie) II stopień
8.	Rok studiów (jeśli obowiązuje) I i II
9.	Semestr (zimowy lub letni) Zimowy i letni
10.	Forma zajęć i liczba godzin Ćwiczenia , 60 (30+30)
11.	Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy osoby prowadzącej zajęcia Rafał Eysymontt, dr hab., prof. U. Wr.
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu oraz zrealizowanych przedmiotów
13.	Cele przedmiotu Opanowanie metodologii zbierania materiałów i pracy w terenie. Opanowanie umiejętności przygotowania opracowania historyczno- konserwatorskiego (karta inwentaryzacyjna, studium historyczno- urbanistyczne)
14.	Zakładane efekty uczenia się	Symbole kierunkowych efektów uczenia się: K_W04, K_W05, K_W06, K_W07, K_U04, K_U05, K_U06, K_U07, K_K02, K_K05
15.	Treści programowe Zajęcia mają przygotować studentów do sporządzania typowej dokumentacji konserwatorskiej. W pierwszym semestrze (letnim I rok studiów magisterskich) jest to Karta Ewidencyjna Zabytku Architektury i Budownictwa, w drugim semestrze (zimowym II roku studiów magisterskich) studium historyczno – urbanistyczne wybranej dzielnicy większego ośrodka miejskiego lub małego miasta. Część zajęć poświęcona jest precyzowaniu wiedzy dotyczącej terminologii architektonicznej, część nauce datowania elementów i detali architektonicznych w końcu w drugim semestrze określeniu wartości zabytkowych zespołów urbanistycznych. W trakcie zajęć w drugim semestrze omawiana jest także teoria i praktyka działań konserwatorskich w dziedzinie architektury, a także aspekty prawne ochrony zabytków.
16.	Zalecana literatura (podręczniki) Semestr I (letni). Źródła: Schlesisches Urkundenbuch, Bd – 1- VI, Köln, Wien 1977- 1988 Regesten zur Schlesische Geschichte/w:/ Codex Diplomaticus Silesiae, Bd 7, 16, 18, 22, 29, 30, Breslau 1896- 1930. Regesty Śląskie, t. 1- 5, Wrocław 1975- 92. - W. Koch, Style w architekturze, Warszawa 1996. - W. Krassowski, Dzieje budownictwa i architektury na ziemiach Polski, T. I i II, Wydawnictwo Arkady 1990 - K. Krajewski, Mała encyklopedia architektury i wnętrz, Wrocław, Warszawa, Kraków, 1999. - F. Mączeński, Elementy i detale architektoniczne w rozwoju historycznym, Warszawa 1965. - W. Szolginia, Architektura i budownictwo, ilustrowana encyklopedia dla wszystkich, Warszawa 1975. - N. Pevsner, A history of building types, Washington 1970. - N. Pevsner, J. Fleming, H. Honour, Encyklopedia architektury, Warszawa 1997. - Ch. Norberg- Schulz, Bycie, przestrzeń, architektura, Warszawa 2000. Opracowania niepublikowane Narodowy Instytut Dziedzictwa Oddział Wrocławski - Instrukcja dotycząca sporządzania Karty Ewidencyjnej Architektury i Budownictwa. Semestr II (zimowy) - R. Eysymontt, Historyk sztuki wobec planu zagospodarowania przestrzennego, /w:/ Dzieło sztuki a konserwacja. Materiały LII Ogólnopolskiej Sesji Naukowej SHS, Kraków 20-22 XI 2003. Kraków 2004, s. 109-130 - R. Eysymontt, Rewaloryzacja miast na Dolnym Śląsku po 1990 roku. Analiza wybranych przykładów, „Ochrona Zabytków” nr ½ 2004, s. 5- 22 - R. Eysymontt, Ł. Krzywka, Plac Nowy Targ we Wrocławiu, „Ochrona Zabytków, nr 2 2006, s. 41- 56 - R. Eysymontt, The town as a palimpsest. Erasing and recovering the medieval Town, Conferences and Studies of the Polish Institute of World Art Studies, Vol. XIII: Politics of erasure. From “damnatio memoriae” to alluring void, Anna Markowska (ed.), Polish Institute of World Art Studies & Tako Publishing House, Warsaw–Toruń 2014, s. 191- 204 - R. Eysymontt, Kopie, Imitation, Rekonstruktion : die wichtigsten Tendenzen im Revalorisierungsprozess der niederschlesischen Städte innerhalb der letzten zwei Jahrzehnte /w:/ Re-Konstruktionen. Stadt, Raum, Museum : Beiträge der 23. Tagung des Arbeitkreises deutcher und polnischer Kunsthitoriker und Denkmlapfleger in Posen, 7.-10. Oktober 2015 / herausgegeben von Piotr Korduba, Dietmar Popp. - Warszawa : Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2019. - (Das gemeinsame Kulturerbe = Wspólne Dziedzictwo ; Bd. 11 s. 119-142 - J. Frycz, Restauracja i konserwacja zabytków architektury w Polsce 1795- 1918, Warszawa 1975 - Integracja i dezintegracja w krajobrazie miast i miasteczek. Red. R. Eysymontt, Materiały sesji naukowej, Wrocław 2006 - K. Kalinowski, Odbudowa zabytkowych miast w Polsce. Teoretyczne podstawy i realizacje na przykładzie Gdańska, /w:/ Ochrona dziedzictwa kulturowego zachodnich i północnych ziem Polski, Warszawa 1995 - L. Krzyżanowski, Ochrona i konserwacja zabytków, /w:/ Wstęp do historii sztuki, Warszawa 1973 - S. Latour, Zabytki na Pomorzu Zachodnim po II wojnie światowej- konserwacja, restauracja, odbudowa, /w:/ Ochrona dziedzictwa kulturowego zachodnich i północnych ziem Polski, Warszawa 1995 - W. Ostrowski, Zespoły zabytkowe a urbanistyka, Warszawa 1980 - J. Pruszyński, Ochrona Zabytków w Polsce, Warszawa 1989 - M. Przyłęcki, Ochrona i konserwacja zabytków na Dolnym Śląsku w latach 1945- 1970, /w:/ Ochrona dziedzictwa kulturowego zachodnich i północnych ziem Polski, Warszawa 1995 - B. Rymaszewski, O przetrwanie dawnych miast, Warszawa 1984 - J. Tajchman, W sprawie konieczności ustanowienia standardów wykonywania projektów dotyczących prac planowanych w zabytkach architektury, „Ochrona zabytków”, nr. 1, 2008 - S. Thurley, Zasady ochrony zabytków, „Ochrona zabytków” nr 2 2008, s. 51- 54. - D. Wędzina, Kierunek awangarda– koncepcje odbudowy miast historycznych po II wojnie światowej na Dolnym Śląsku, /w:/ Sztuka polska na ziemiach pólnocnych i zachodnich w latach 1945- 1981 red. Anna Markowska, Zofia Reznik, Pamiętnuk Sztuk Pięknych, nr 11, 2016. -Tożsamość miasta odbudowanego. Autentyzm- integralność – kontynuacja, materiały międzynarodowej konferencji naukowej, Gdańsk 10- 11 maja 2001 roku, Gdańsk 2001 - Zabytki urbanistyki i architektury w Polsce. Odbudowa i konserwacja, T. I, Miasta historyczne, pod red. W. Kalinowskiego, Warszawa 1986 - K. Zalasińska, Interes indywidualny a interes publiczny- konflikt wartości w prawnej ochronie zabytków, „Ochrona zabytków” nr 2 2008, s. 83- 87
17.	Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów uczenia się: wykład: zaliczenie na ocenę na podstawie przedstawionych prac
18.	Język wykładowy polski
19.	Obciążenie pracą studenta
	Forma aktywności studenta		Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności
	Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem: - ćwiczenia: 30 w każdym semestrze - projekt		30/ 30 razem 60
	Praca własna studenta np.: - przygotowanie do zajęć: - praca w terenie (opis, pomiary, fotografie) - praca archiwalna i opracowanie literatury tematu - napisanie zadanych prac (projekt)		120
	Suma godzin		60 + 120 własnej pracy
	Liczba punktów ECTS		3 + 6

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium magisterskie Dr hab. Romuald Kaczmarek, prof. nadzw. UWr
	- w języku angielskim	Master’s Seminar
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-SemMagRKII3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	Zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	konwersatorium seminaryjne, 30 (w sem. zimowym 26h online)
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	zaliczenie I r. studiów magisterskich historii sztuki i seminarium magisterskiego
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Wprowadzenie w problematykę przygotowywania (wybór tematu, koncepcja pracy, zbieranie literatury, poszukiwanie źródeł, metody badań i interpretacji) i pisania pracy magisterskiej (język pracy naukowej, układ treści, składniki); Napisanie pracy.
14.	Treści programowe	T (nr zajęć 1-2) & O (nr zajęć 3-15: konwersatorium seminaryjne)
15.	Zakładane efekty uczenia się K_W01, K_W08, K_W09, K_U01, K_U08, K_U09, K_K04, K_K06	- Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki średniowiecznej) w języku polskim i obcym (nowożytnym). - Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym. - Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki. - Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki średniowiecznej i wczesnonowożytnej. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki. - Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym. - Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki - Podejmuje próby organizacji studenckich sesji naukowych lub publikacji. - Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości.
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	Uzależniona od wybranego tematu pracy
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	pisemna praca semestralna (indywidualna) (T), przygotowanie wystąpienia ustnego (indywidualnego) (O)
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	- ciągła kontrola obecności i postępów w zakresie tematyki zajęć (T&O), - praca kontrolna (końcowa) (T), - pisemna praca semestralna (indywidualna) (T), - wystąpienie ustne (indywidualne) (O),
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:
	- konwersatorium	30
	praca własna studenta/doktoranta
	- czytanie wskazanej literatury, kwerendy, przygotowanie wystąpień i pracy pisemnej	150
	Łączna liczba godzin	180
	Liczba punktów ECTS	6

	Nazwa przedmiotu (modułu) w języku polskim Seminarium magisterskie
	Nazwa przedmiotu (modułu) w języku angielskim MA seminary
	Jednostka prowadząca przedmiot Instytut Historii Sztuki
	Kod przedmiotu (modułu) Sem. Mag RE I1 REI2 RE REII3 RE 4
	Rodzaj przedmiotu (modułu)- obowiązkowy
	Kierunek studiów Historia sztuki
	Poziom studiów (I lub II stopień lub jednolite studia magisterskie) magisterskie
	Rok studiów (jeśli obowiązuje) I i II
	Semestr – zimowy lub letni Zimowy i letni
	Forma zajęć i liczba godzin Seminarium 30 + 30/ 30 + 30
	Imię, nazwisko, tytuł/stopień naukowy, osoby prowadzącej zajęcia dr hab. Rafał Eysymontt prof. UWr
	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu (modułu) oraz zrealizowanych przedmiotów. Ukończone studia licencjackie i przyjęcie na studia magisterskie zgodnie z zasadami rekrutacji w Instytucie Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego.
	Cele przedmiotu Napisanie pracy magisterskiej stanowiącej wynik samodzielnej i oryginalnej pracy badawczej, poszerzenie świadomości naukowej wszystkich uczestników seminarium, prezentacja różnych metod badawczych dotyczących architektury urbanistyki i ochrony zabytków. Metoda ikonograficzna, metrologiczna, porównawcza, społeczna historia sztuki. Najlepsze prac prezentowane będą w formie artykułu, lub nawet w szczególnych wypadkach książki, jednak naczelnym celem jest pogłębienie wiedzy studenta i zachęta do twórczego konsumowania sztuki.
	Zakładane efekty uczenia się K_W01, K_W08, K_W09, K_U01, K_U08. K_U09, , K_K04, K_K06	Symbole kierunkowych efektów uczenia się
	Treści programowe Pierwsze zajęcia seminaryjne polegają na prezentacji zainteresowań uczestników seminarium i omówienie przygotowywanych przez nich w dotychczasowym toku studiów prac pisemnych. W trakcie następnych zajęć prowadzący proponuje zakres tematyczny poszczególnych prac wskazując w prezentacji materiału ilustracyjnego zasadnicze elementy problematyki badawczej. Proponowane są też podstawowe lektury dla poszczególnych tematów. W toku dalszych zajęć następuje prezentacja postępu prac poszczególnych uczestników seminarium. Dyskusja nad poszczególnymi prezentacjami, moderowana przez prowadzącego seminarium prowadzi do pogłębiania refleksji dotyczącej omawianych tematów. Efektem prac na poszczególnych etapach są rozdziały prac, których krytyczna ocena szczegółowa przeprowadzana jest w trakcie konsultacji. Tematyka seminarium związana jest mocniej z rozmaitymi metodami analizy architektury i urbanistyki, niż ze sztuką określonego, zamkniętego okresu czasowego, choć szczególny nacisk położony jest na architekturę i urbanistykę okresu średniowiecza, a także regionalizm w architekturze dawnej i współczesnej.
	Zalecana literatura (podręczniki i zbiory dokumentów) Literatura podstawowa: Źródła: - Schlesisches Urkundenbuch, Bd – 1- VI, Köln, Wien 1977- 1988 - Regesten zur Schlesische Geschichte/w:/ Codex Diplomaticus Silesiae, Bd 7, 16, 18, 22, 29, 30, Breslau 1896- 1930. - Regesty Śląskie, t. 1- 5, Wrocław 1975- 92. - Opracowania niepublikowane: Narodowy Instytut Dziedzictwa Oddział Wrocławski Literatura podstawowa: Urbanistyka: - Benevollo, Storia della Citta, Roma 1976. - Wolfgang Braunfels, Abendländische Stadtbaukunst, Köln 1976. - R. Eysymontt, Kod genetyczny miasta. Średniowieczne miasta lokacyjne Dolnego Śląska na tle urbanistyki europejskiej, Wrocław 2009. - B. Krasnowolski, Lokacyjne układy urbanistyczne na obszarze Zuiemi Krakowskiej w XIII i XIV w. , Kraków 2004 - Ch. Jencks, Ruch nowoczesny w architekturze, Warszawa 1987. - M. Mazurczak, Miasto w pejzażu malarskim XV wieku, Lublin 2004. - J Nikolaus Pevsner, Historia architektury europejskiej, Warszawa 1976 - J. Pudełko, Zagadnienie wielkości średniowiecznych miast Śląska, Wrocław 1967 - A. Ziemba, Sztuka Burgundii i Niderlandów 1380-1500, t. 1, Sztuka dworu burgundzkiego oraz miast niderlandzkich, Warszawa 2008; t. 2, Pozostałe lektury proponowane są wspólnie przez prowadzącego i poszczególnych uczestników w zależności od realizowanych tematów prac. Konserwacja zabytków architektury i urbanistyki: - R. Eysymontt, Historyk sztuki wobec planu zagospodarowania przestrzennego, /w:/ Dzieło sztuki a konserwacja. Materiały LII Ogólnopolskiej Sesji Naukowej SHS, Kraków 20-22 XI 2003, Kraków 2004, s. 109-130. - R. Eysymontt, *Integralność krajobrazu miasta średniowiecznego* /w:/ Integracja i dezintegracja w krajobrazie miast i miasteczek. Materiały z konferencji zorganizowanej przez Oddział Wrocławski Stowarzyszenia historyków sztuki, Oddział Gdański Stowarzyszenia historyków sztuki, Główną Komisję Ochrony Zabytków Stowarzyszenia Historyków Sztuki, Muzeum Narodowe w Gdańsku, Wrocław- Gdańsk 7- 9 Października 2005 r. Pod redakcją Rafała Eysymontta, Wrocław 2006, s. 11- 34. - R. Eysymontt, Rewaloryzacja miast na Dolnym Śląsku po 1990 roku. Analiza wybranych przykładów, "Ochrona Zabytków", nr 1, 2005 - J. Frycz, Resturacja i konserwacja zabytków architektury w Polsce 1795- 1918, Warszawa 1975. - M. Lubocka – Hoffmann, Miasta historyczne zachodniej i północnej Polski. Zniszczenia i programy odbudowy, Elbląg – Bydgoszcz 2004. - B. Rymaszewski, O przetrwanie dawnych miast, Warszawa 1984. - Zabytki urbanistyki i architektury w Polsce, Odbudowa i Konserwacja, T. I, Miasta historyczne pod red. W. Kalinowskiego, Warszawa 1986.
	Forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu, sposób sprawdzenia osiągnięcia zamierzonych efektów kształcenia: seminarium: zaliczenie na ocenę podstawie postępu pracy i treści przygotowanego rozdziału, zakończenie seminarium na podstawie napisanej pracy, egzamin magisterski.
	Język wykładowy polski

Forma aktywności studenta	Średnia liczba godzin na zrealizowanie aktywności
Godziny zajęć (wg planu studiów) z nauczycielem: seminarium	120
Praca własna studenta, np.: - przygotowanie do zajęć: - opracowanie wyników: - czytanie wskazanej literatury: - praca pisemna: - przygotowanie do egzaminu:	240
Suma godzin	60
Liczba punktów ECTS	5 + 5 + 10+ 6 +18 (egzamin)

1.	Nazwa przedmiotu/modułu - w języku polskim	Seminarium magisterskie Dr hab. Agnieszka Zabłocka-Kos, prof. nadzw. UWr
	- w języku angielskim
2.	Dyscyplina	Nauki o sztuce
3.	Język wykładowy	Polski
4.	Jednostka prowadząca przedmiot	Instytut Historii Sztuki
5.	Kod przedmiotu/modułu	22-HS-S2-SemMagAZKII3
6.	Rodzaj przedmiotu/modułu	obowiązkowy
7.	Kierunek studiów / specjalność*	Historia sztuki
8.	Poziom studiów	II stopień
9.	Rok studiów (jeśli obowiązuje)	II
10.	Semestr	Zimowy
11.	Forma zajęć i liczba godzin	30 seminarium
12.	Wymagania wstępne w zakresie wiedzy, umiejętności i kompetencji społecznych dla przedmiotu/modułu	Podstawowa wiedza z zakresu historii sztuki na poziomie I stopnia studiów licencjackich z zakresu historii sztuki
13.	Cele kształcenia dla przedmiotu	Napisanie pracy magisterskiej z historii sztuki
14.	Treści programowe	Badanie architektury i urbanistyki XIX i XX wieku w Polsce, szczególnie historia cmentarzy zydowskich
15.	Zakładane efekty uczenia się	1. Posiada orientację w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki współczesnej) w języku polskim i obcym (nowożytnym). K_W01 2. Zna monograficzne ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym, , K_W08, 3. Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki K_W09, 4. Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki współczesnej K_U01 5. Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym K_U08 6. Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki K_U09 7. Podejmuje próby organizacji studenckich sesji naukowych, czasopism, publikacji i wystaw sztuki K_K04 8. Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości K_K06
16.	Literatura obowiązkowa i zalecana	1. Peter Oliver Loew, Gdańsk i jego przeszłośc, Gdańsk 2003 2. Jacek Friedrich, Walka obrazów, Gdańsk 2017 3. Jacek Friedrich, Odbudowa Głównego Miasta w Gdańsku w latach 1945–1960, Gdańsk 2012 4. K. Matyjaszek, Produkcja przestrzeni żydowskiej, Kraków 2019 5. P. Przybyła Narracje (i) infrastruktury, POznan 2016
17.	Metody weryfikacji zakładanych efektów uczenia się:	przygotowanie wystąpienia ustnego (indywidualnego) (O)*, pisemna praca semestralna, oddanie rozdziału pracy
18.	Warunki i forma zaliczenia poszczególnych komponentów przedmiotu/modułu:	oddanie rozdziału pracy
19.	Nakład pracy studenta/doktoranta
	Forma realizacji zajęć przez studenta/doktoranta	Liczba godzin przeznaczona na zrealizowanie danego rodzaju zajęć
	zajęcia (wg planu studiów) z prowadzącym:	30
	-
	praca własna studenta/doktoranta
	- Praca własna studenta np.: - przygotowanie do zajęć: - opracowanie wyników: - czytanie wskazanej literatury (opanowanie definicji): - zebranie literatury i żródeł	270
	Łączna liczba godzin	300
	Liczba punktów ECTS	10

Sylabusy

http://www.musee-conde.fr/