l.p.

Nazwa przedmiotu

liczba

 godzin

forma

 zaliczenia

punkty

ECTS

1

Wprowadzenie do historii sztuki - wykład

ćwiczenia:

rzeźba 2 grupy

malarstwo 2 grupy

architektura 2 grupy

30

30*

30*

30*

ocena

ocena

ocena

ocena

9,0

(wykład 3;

ćwiczenia 3 x 2)

2

Historia sztuki starożytnej – wykład

30

ocena

3,0

3

Historia sztuki wczesnochrześcijańskiej  -  

wykład

30*

ocena

3,0

4

Historia sztuki średniowiecznej powszechnej: wykład

ćwiczenia:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

ocena

ocena

4,0

(3 + 1)

5

Techniki sztuk plastycznych – ćwiczenia, 2 grupy

30*

ocena

3,0

6

Przedmiot fakultatywny ^{(nr 1)}

sprofilowany,

laboratorium:

4 grupy tematyczne do wyboru

(student wybiera jeden z czterech proponowanych)

30

ocena

2,0

7

Lektorat języka  łacińskiego

30

ocena

3,0

l.p.

Nazwa przedmiotu

liczba

 godzin

forma

 zaliczenia

punkty

ECTS

9

Wprowadzenie do historii sztuki - wykład        

ćwiczenia:

rzeźba, 2 grupy                    

malarstwo, 2 grupy                                

architektura, 2 grupy                             

30

30*

30*

30*

egzamin

ocena

ocena

ocena

9,0

(wykład – 3

ćwiczenia 3 x 2)

10

Historia sztuki starożytnej - wykład 

30

egzamin

3,0

11

Historia sztuki średniowiecznej powszechnej: wykład

ćwiczenia:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3 + 1)

12

Historia sztuki średniowiecznej w Polsce: wykład

ćwiczenia:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

ocena

ocena

4,0

(3 + 1)

13

Przedmiot fakultatywny ^{(nr 2)}

ćwiczenia:

2 grupy, przedmiot do wyboru

(student wybiera jeden z dwóch proponowanych)

30*

ocena

2,0

14

Lektorat języka  łacińskiego

30

ocena

3,0

15

Lektorat języka obcego nowożytnego

60

16

Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy nr 1(przedmiot z dziedziny nauk społecznych)

30 (5 dni)

ocena

2,0

l.p.

Nazwa przedmiotu

liczba

 godzin

forma

 zaliczenia

punkty

ECTS

17

Historia sztuki średniowiecznej w Polsce: wykład

ćwiczenia:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

18

Historia sztuki nowożytnej powszechnej: renesans i manieryzm - wykład

ćwiczenia:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

19

Ikonografia i ikonologia - wykład

ćwiczenia

15*

15*

ocena

ocena

2,0

(1+1)

20

Teoria i metodologia nauk o sztuce cz.1  -                     

wykład

15

ocena

2,0

21

Nauki pomocnicze historii sztuki – ćwiczenia, 2 grupy

30*

ocena

2,0

22

Techniki informacyjne i komunikacyjne w historii sztuki – laboratorium

30

ocena

2,0

23

Proseminarium I (średniowiecze),

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

ocena

3,0

24

Proseminarium II (nowożytność, renesans),

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

ocena

3,0

25

Przedmiot fakultatywny ^{(nr 3)}

ćwiczenia

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

ocena

2,0

26

Lektorat języka łacińskiego                         

30

ocena

3,0

27

Lektorat języka obcego nowożytnego

60

28

Wychowanie fizyczne

30

l.p.

Nazwa przedmiotu

liczba

 godzin

forma

 zaliczenia

punkty

ECTS

29

Historia sztuki nowożytnej powszechnej: barok - wykład

Ćwiczenia:

dwie grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

30

Ikonografia i ikonologia - wykład

Ćwiczenia, 2 grupy

15*

15*

egzamin

ocena

2,0

(1+1)

31

Teoria i metodologia nauk o sztuce – cz. 2

wykład

15

ocena

2,0

33

Przedmiot fakultatywny ^{(nr 4)}

sprofilowany,

ćwiczenia

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

ocena

2,0

33

Proseminarium III (nowożytność, barok),

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

ocena

3,0

34

Proseminarium IV (nowoczesność)

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

ocena

3,0

35

Rzemiosło artystyczne i design– wprowadzenie do problematyki, konwersatorium

15

ocena

1,0

36

Komputerowe techniki dokumentacji zabytków – laboratorium, 2 grupy

30

ocena

2,0

37

Lektorat języka obcego nowożytnego**

Poziom B2 II°

60

ocena

egzamin

12,0

38

Lektorat języka łacińskiego            

30

egzamin

ocena

3,0

39

Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy nr 2(przedmiot z dziedziny nauk społecznych)

30

ocena

2,0

40

Obóz inwentaryzatorski

72

 (12 dni)

ocena

3,0

41

Wychowanie fizyczne***

30

l.p.

Nazwa przedmiotu

liczba

 godzin

forma

 zaliczenia

punkty

ECTS

40

Historia sztuki nowożytnej w Polsce: renesans i manieryzm - wykład

ćwiczenia,

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

41.

Historia sztuki nowoczesnej: malarstwo i rzeźba (powszechna i polska) - wykład

konwersatorium,

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

42.

Historia sztuki nowoczesnej: architektura (powszechna i polska) - wykład

konwersatorium:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

43.

Teoretyczne i praktyczne aspekty konserwacji zabytków  

30*

ocena

3,0

44

Rynek dzieł sztuki - wykład

15*

ocena

1,0

45

Kolekcjonerstwo i muzealnictwo – wprowadzenie do problematyki, konwersatorium

15

ocena

1,0

46.

Seminarium (licencjacko-pomocnicze)

Seminarium I

Seminarium II

Student wybiera jedno seminarium licencjackie (seminarium I) z czterech proponowanych.

Student wybiera jedno seminarium pomocnicze (Seminarium II) z czterech proponowanych

60*

ocena

10,0

(5+5)

47.

Historia filozofii - wykład

30

ocena

3,0

l.p.

Nazwa przedmiotu

liczba

 godzin

forma

 zaliczenia

punkty

ECTS

48.

Historia sztuki nowożytnej w Polsce: barok

wykład

ćwiczenia:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

49.

Historia sztuki powszechnej  XX i XXI w.: malarstwo, rzeźba, nowe formy sztuki

(powszechnej i polskiej) – wykład

ćwiczenia:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

 50.

Historia sztuki  XX i XXI w.: architektura

(powszechnej i polskiej) - wykład

ćwiczenia:

2 grupy tematyczne do wyboru

30*

15*

egzamin

ocena

4,0

(3+1)

51.

Teoretyczne i praktyczne aspekty konserwacji zabytków

30*

ocena

2,0

52.

Wybrane zagadnienia ochrony krajobrazu kulturowego - konwersatorium

15

ocena

1,0

53.

Historia filozofii - wykład

30

ocena

3,0

54.

Seminarium (licencjacko-pomocnicze)

Seminarium I

Seminarium II

+ egzamin licencjacki

Student wybiera jedno seminarium licencjackie (Seminarium I) z czterech proponowanych.

Student wybiera jedno seminarium pomocnicze (Seminarium II)z czterech proponowanych

60*

ocena

10,0

(5+5)

55.

Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy nr 3 (przedmiot z dziedziny nauk społecznych)

30

ocena

2,0

Wskaźniki ECTS

Liczba punktów ECTS niezbędna do uzyskania kwalifikacji

180

Łączna liczba punktów ECTS, które student musi uzyskać na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich

180

Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z dziedziny nauk humanistycznych i nauk społecznych

180 (w tym 6 z dziedziny nauk społecznych)

Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z języka obcego

12 (j. obcy nwż.)

5 j. łaciński

Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać realizując moduły kształcenia na zajęciach ogólnouczelnianych (lektoraty, moduły związane z przygotowaniem do zawodu nauczyciela)

12

Procentowy udział liczby punktów ECTS dla programu

przyporządkowanego do więcej niż jednej dyscypliny

-

Procentowy udział poszczególnych dyscyplin, do których odnoszą się efekty uczenia.  Suma udziałów musi być równa 100%

100 % nauki o sztuce

Kierunek studiów: Historia sztuki

Dyscyplina naukowa: nauki o sztuce (100%)

Poziom kształcenia: studia I stopnia

Poziom kwalifikacji: 6

Profil kształcenia: ogólnoakademicki

Tytuł: licencjat 

Kod efektu uczenia się dla kierunku studiów

Efekty uczenia się dla kierunku studiów

Po ukończeniu studiów pierwszego stopnia na kierunku historia sztuki absolwent uzyska efekty uczenia się w zakresie:

Odniesienie do charakterystyk drugiego stopnia PRK* z uwzględnieniem efektów właściwych dla dyscypliny

(kody)

WIEDZA

K_W01

Zna podstawową terminologię używaną w historii sztuki i zasady opisów i analiz dzieł sztuki z różnych dziedzin i epok w języku polskim i obcym (nowożytnym)

P6S_WG

P6S_WK

K_W02

Zna różne rodzaje badań z zakresu historii sztuk i specyfikę stosowanych w nich metod

P6S_WG

K_W03

Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę z historii sztuki od prehistorii do czasów obecnych

P6S_WG

K_W04

Zna podstawowe zagadnienia filozofii sztuki

P6S_WG

K_W05

Ma podstawową wiedzę dotyczącą technik wykonywania dzieł sztuki różnych dziedzin (malarstwa, grafiki, rzeźby, architektury)

P6S_WG

K_W06

Ma wiedzę o komputerowych technikach dokumentacji dzieł sztuki dawnej i nowej

P6S_WG

K_W07

Zna zagadnienia specyfiki wizualnej dzieł sztuki, ich typologii, ikonografii i ikonologii

P6S_WG

K_W08

Ma podstawową wiedzę dotyczącą dziedzin pomocniczych w uprawianiu historii sztuki (archeologii, archiwistyki, historii)

P6S_WG

K_W09

Ma wiedzę na temat organizacji muzeów, wystaw dzieł sztuki dawnej i nowej oraz ochrony zabytków. Zna uregulowania prawne dotyczące funkcjonowania organizacji kultury i instytucji chroniących zabytki.

P6S_WK

K_W10

Zna zagadnienia handlu dziełami sztuki dawnej i nowej, posiada orientację w polskim i zagranicznym rynku sztuki. Posiada wiedzę dotyczącą prawnych i moralnych ograniczeń związanych z zawodem antykwariusza, właściciela galerii sztuki czy rzeczoznawcy w dziedzinie sztuki.

P6S_WK

K_W11

Ma wiedzę na temat metod badań z zakresu historii sztuki w terenie

P6S_WG

K_W12

Zna zasady pisania prac badawczych w oparciu o podstawowe metody historii sztuki

P6S_WG

K_W13

Zna język łaciński w zakresie pozwalającym na odczytywanie i tłumaczenie napisów i inskrypcji występujących w dziełach sztuki

P6S_WG

UMIEJĘTNOŚCI

K_U01

Swobodnie posługuje się terminologią historii sztuki w języku polskim i obcym nowożytnym na poziomie B2 II. Potrafi dokonać opisu i analizy dzieła sztuki.

P6S_UW

P6S_UK

K_U02

Potrafi stosować podstawowe metody badawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań

P6S_UW

K_U03

Potrafi posługiwać się nabytą wiedzą ogólną z zakresu historii sztuki wszystkich epok do charakteryzowania konkretnego dzieła sztuki

P6S_UW

K_U04

Potrafi łączyć elementy wiedzy filozoficznej z analizami z zakresu historii sztuki.

P6S_UW

K_U05

Rozróżnia w praktyce techniki wykonania dzieł sztuki i zastosowane w nich materiały

P6S_UW

K_U06

Potrafi katalogować dzieła sztuki w powszechnie stosowanych modelach gromadzenia danych z zakresu sztuki dawnej i nowej. Potrafi wykorzystywać dostępne bazy danych z zakresu historii sztuki (zbiory muzealne, fotograficzne, zbiory źródeł pisanych, kolekcje, repozytoria internetowe).

P6S_UW

P6S_UK

K_U07

Potrafi w przypadku podjęcia analizy dzieła sztuki wskazać na jego przynależność do określonego typu, odczytać temat dzieła i wskazać na pochodzenie danego tematu (również ze wskazaniem jego źródeł pozaartystycznych: ideowych, religijnych, politycznych, społecznych czy literackich)

P6S_UW

K_U08

Potrafi wykorzystać do analizy dzieła sztuki informacje czerpane z prac i badań archeologicznych, źródeł archiwalnych i opracowań historycznych.

P6S_UW

P6S_UK

K_U09

Posiada umiejętności pozwalające na pracę w urzędzie konserwatora zabytków, muzeum, czy galerii sztuki. Potrafi przygotować scenariusz wystawy muzealnej lub pokazu dzieł sztuki współczesnej

P6S_UW

P6S_UO

P6S_UU

K_U10

Potrafi funkcjonować na rynku sztuki jako rzeczoznawca, bądź ekspert.

P6S_UW

P6S_UU

K_U11

Swobodnie potrafi realizować badania dzieł sztuki w terenie

P6S_UO

K_U12

Potrafi pisać prace badawcze w oparciu o podstawowe metody historii sztuki

P6S_UW

P6S_UK

K_U13

Odczytuje inskrypcje i napisy występujące w dziełach sztuki w języku łacińskim, potrafi wykorzystać źródła do historii sztuki wytworzone w językach obcych.

P6S_UK

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

K_K01

Potrafi aktywnie uczestniczyć w działaniach społecznych związanych z zabytkami i życiem artystycznym

P6S_KO

K_K02

Potrafi działać w zespołach, organizować pracę zespołową, planować i przeprowadzać przedsięwzięcia z zakresu historii sztuki.

P6S_KO

K_K03

Dąży do gromadzenia i szerokiego upowszechniania informacji i dokumentacji dotyczących sztuki za pomocą nowych technik medialnych. Stara się współdziałać w tworzeniu bądź działaniu internetowych witryn, czasopism i publikacji dotyczących sztuki.

P6S_KO

K_K04

Obserwuje rynek sztuki i stara się o sformułowanie własnych opinii na temat podstawowych zagadnień związanych z handlem dziełami sztuki.

P6S_KK

P6S_KR

K_K05

Dąży do własnego rozwoju naukowego przez wyjazdy na stypendia, staże i praktyki zagraniczne. Sprawnie wykorzystuje dostępne w tym względzie możliwości.

P6S_KK

Kierunek studiów: historia sztuki

Poziom kształcenia: studia I stopnia

Profil kształcenia: ogólnoakademicki

Kod składnika opisu Polskiej Ramy Kwalifikacji

Efekty uczenia się określone w charakterystykach drugiego stopnia Polskiej Ramy Kwalifikacji z uwzględnieniem  efektów dla dyscypliny: nauki o sztuce

Odniesienie do efektów uczenia się dla kierunku

historia sztuki

WIEDZA

P6S_WG

Zna i rozumie:

w zaawansowanym stopniu – wybrane fakty, obiekty i zjawiska oraz dotyczące ich metody i teorie wyjaśniające złożone zależności między nimi, stanowiące podstawową wiedzę ogólną z zakresu dyscyplin naukowych lub artystycznych tworzących podstawy teoretyczne oraz wybrane zagadnienia z zakresu wiedzy szczegółowej – właściwe dla programu kształcenia

K_W01, K_W02, K_W03, K_W04, K_W05, K_W06, K_W07, K_W08, K_W11, K_W12, K_W13

P6S_WK

Zna i rozumie:

1. fundamentalne dylematy współczesnej cywilizacji
2. podstawowe ekonomiczne, prawne i inne uwarunkowania różnych rodzajów działań związanych z nadaną kwalifikacją, w tym podstawowe pojęcia i zasady z zakresu ochrony własności przemysłowej i prawa autorskiego

K_W01, K_W09, K_W10

UMIEJĘTNOŚCI

P6S_UW

Potrafi:

wykorzystywać posiadaną wiedzę – formułować i rozwiązywać złożone i nietypowe problemy oraz wykonywać zadania w warunkach nie w pełni przewidywalnych przez:

• właściwy dobór źródeł oraz informacji z nich pochodzących, dokonywanie oceny, krytycznej analizy i syntezy tych informacji

• dobór oraz stosowanie właściwych metod i narzędzi, w tym zaawansowanych technik informacyjno-komunikacyjnych (ICT)

K_U01, K_U02, K_U03, K_U04, K_U05, K_U06, K_U07, K_U08, K_U09, K_U10, K_U12

P6S_UK

1. komunikować się z użyciem specjalistycznej terminologii

2. brać udział w debacie – przedstawiać i oceniać różne opinie i stanowiska oraz dyskutować o nich

3. posługiwać się językiem obcym na poziomie B2 Europejskiego Systemu Opisu Kształcenia Językowego

K_U01, K_U06 ,K_U08, K_U12,  K_U13

P6S_UO

planować i organizować pracę – indywidualną oraz w zespole

K_U09, K_U11

P6S_UU

samodzielnie planować i realizować własne uczenie się przez całe życie

K_U09, K_U10

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

P6S_KK

 Ma kompetencje w zakresie:

-krytycznej oceny posiadanej wiedzy

2. uznawania znaczenia wiedzy w rozwiązywaniu problemów poznawczych i praktycznych

K_K04, K_K05

P6S_KO

1. wypełniania zobowiązań społecznych, współorganizowania działalności na rzecz środowiska społecznego

2. inicjowania działania na rzecz interesu publicznego

3. myślenia i działania w sposób przedsiębiorczy

K_K01, K_K02, K_K03,

P6S_KR

odpowiedzialnego pełnienia ról zawodowych, w tym:

• przestrzegania zasad etyki zawodowej i wymagania tego od innych

• dbałości o dorobek i tradycje zawodu

K_K04

Historia sztuki

Studia I stopnia

Nazwa przedmiotu

Wpr. do hist.

sztuki

Hist. sztuki starożytnej

Hist. sztuki

wczesnochrze-ścijańskiej

Hist. sztuki

średniow.

powszechnej

Historia sztuki średniow.

w Polsce

Hist. sztuki

nwż. powsz.

renesans

Hist. sztuki nwż. W Polsce - renesans

??????

Hist. sztuki

nwż. powsz.barok

Hist. sztuki

nwż. W Polsce

barok

Hist. sztuki

nowocz.-

mal. i rzeźba

Hist. sztuki

nowocz. –

architektura

Hist. Sztuki

XX i XXI w.

mal. rzeźba

Hist. Sztuki XX i XXI w.-

architektura

Historia filozofii

Teoria i metodologia nauk o  sztuce

Ikonografia i ikonologia

Techniki sztuk

plastycznych

Nauki pomocnicze hist. sztuki

Teoretyczne i praktyczne aspekty konserwacji zabytków

Rzemosło i design

Kolekcjonerstwo i muzealnictow

Wybrane aspekty ochrony krajobrazu kulturowego

Suma

Punktów

ECTS

dyscyplina/punkty ECTS*

nauki o sztuce 174

nauki społeczne 6

18

6

3

8

8

4

  4

4

4

4

4

4

4

6

4

4

3

2

5

1

1

1

zakładane efekty uczenia się wiedza

K_W01 

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_W02

x

x

x

x

K_W03

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_W04

x

x

K_W05

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_W06

K_W07

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_W08

x

K_W09

x

x

x

K_W10

K_W11

x

K_W12

K_W13

umiejętności

K_U01

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_U02

x

x

x

x

K_U03

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_U04

x

x

K_U05

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_U06

K_U07

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_U08

x

K_U09

x

x

x

K_U10

K_U11

x

K_U12

K_U13

kompetencje społeczne

K_K01

x

x

K_K02

x

K_K03

K_K04

x

K_K05

formy realizacji

wykład

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

ćwiczenia

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

seminarium

konwersatorium

x

x

x

laboratorium

praktyka

warsztaty

metody weryfikacji

egzamin

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

projekt

praca pisemna

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

X  

x

x

x

wypowiedź ustna

x

raport

…

Historia sztuki

Studia I stopnia

zajęcia lub moduły zajęć

Nazwa przedmiotu

Rynek dzieł sztuki

Techniki informacyjne i komunikacyjnee

I inf. W hum.

Komputerowe techniki dok. zabytków

Prosemiin. I

Prosemin. II

Prosemin. III

Prosemin. IV

Seminarium licencjackie

Seminarium pomocnicze

Fakultet I

Fakultet II

Fakultet III

Fakultet IV

P.SP: O.Z-K I[1]

P.SP.: O ZK [2]II

P. SP: OZ

k [3]III

Obóz inwentaryzatorski

Lektorat jezyka łacińskiego

Lektorat języka obcegoobcego

nwż. B2II II

Wychowanie fizyczne

Suma punktów ECTS

dyscyplina/punkty ECTS*

nauki o sztuce/ 174

nauki społeczne/ 6

1

2

2

3

  3

3

3

10

10

2

2

2

2

2

N

sp

2

N

sp

2

N

sp

3

12

12

0

180

zakładane efekty uczenia się

wiedza

K_W01 

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_W02

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_W03

x

x

x

K_W04

K_W05

x

K_W06

x

x

x

K_W07

K_W08

K_W09

K_W10

x

K_W11

x

x

x

x

K_W12

x

x

x

x

x

x

K_W13

x

x

x

x

x

x

x

umiejętności

K_U01

 x

x 

 x

 x

x 

x 

 x

x

x

x

x

x

x

x

K_U02

x

x

x

x

x

x

x

x

x

K_U03

x

x

x

K_U04

K_U05

x

K_U06

x

x

x

K_U07

K_U08

K_U09

K_U10

x

K_U11

x

x

x

x

K_U12

x

x

x

x

x

x

K_U13

x

x

x

x

x

x

x

kompetencje społeczne

K_K01

x

x

x

x

x

x

K_K02

x

x

x

x

x

x

x

x

K_K03

x

x

x

K_K04

x

K_K05

x

x

x

x

x

x

x

formy realizacji

wykład

x

ćwiczenia

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

seminarium

x

x

x

x

x

x

konwersatorium

laboratorium

x

x

x

praktyka

warsztaty

metody weryfikacji

egzamin

x

x

x

projekt

praca pisemna

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

x

wypowiedź ustna

x

x

x

x

x

x

raport

inne

x

l.p.

Nazwa przedmiotu

Treści programowe

1.

Wprowadzenie do historii sztuki – wykład, ćwiczenia (malarstwo, architektura, rzeźba)

Malarstwo

Zajęcia mają na celu zapoznanie studentów z terminologią z zakresu historii malarstwa, metodami opisu, analizy i klasyfikacji malarskich dzieł sztuki oraz podstawową literaturą na ten temat. Od uświadomienia ogólnych prawideł decydujących o powstaniu obrazu, poprzez wykształcenie zdolności widzenia i nazywania zasadniczych elementów dzieła (formy, kompozycji, warstwy kolorystycznej), aż do umiejętności werbalnego uporządkowania wrażeń w postaci prawidłowego opisu strukturalnego oraz opisu uwzględniającego ikonografię, warstwy ikonologiczne i symboliczne dzieła. Kluczowym elementem zajęć jest kontakt z oryginałami dzieł malarskich w muzeach, galeriach oraz w obiektach zabytkowych.

Rzeźba

Podziały i klasyfikacje dzieł rzeźby: pod względem różnic w technologii (techniczne rodzaje rzeźby; kryteria decydujące o rzeźbie samodzielnej i niesamodzielnej; łączenie różnych rodzajów rzeźby; reliefy itp.); pod względem rodzaju tworzywa rzeźbiarskiego (kryterium – materiał); pod względem rodzaju przedstawienia (rzeźba figuralna i niefiguralna); ze względu na stosunek do innych gałęzi sztuki, w szczególności do architektury (relacje rzeźba – architektura); ze względu na tematykę (treść przedstawienia – ze szczególnym uwzględnieniem zawartości treści religijnych); ze względu na środki rzeźbiarskie i sposób ich zastosowania (zagadnienie kompozycji – zależność od otoczenia i jej brak); ze względu na wymiary (relacja do przedmiotu przedstawianego); ze względu na funkcje ideowe; ze względu na funkcje użytkowe (kryterium przeznaczenia); ze względu na sposób opracowania bryły rzeźbiarskiej i jej powierzchni. Zagadnienie kolorystyki w rzeźbie. Środki wyrazu w rzeźbie oraz typologia dzieł rzeźby. Terminologia.

Architektura

Architektura jako sztuka harmonizacji przestrzeni; Typy rzutów poziomych i rozwiązań, przestrzennych; Wybrane zagadnienia z konstrukcji budowli (fundament, ściana, sklepienia, kopuły); System komunikacyjny i oświetleniowy budowli; Bryła budowli (sposoby rozczłonkowania bryły i wieńczenia budowli); Porządki architektoniczne. proporcje, perspektywa, korekty optyczne w architekturze; Artykulacja i dekoracja budowli; Rysunek przekroju poziomego budowli; Zasady sporządzania opisu inwentaryzatorskiego budowli świeckiej i sakralnej; Traktaty o architekturze; Interpretacja geometryczna rzutów budowli; Analiza formalna: budowli świeckiej, sakralnej; Analiza założenia urbanistycznego; Karta zabytku architektury i budownictwa

2.

Historia sztuki starożytnej

Przedmiotem zajęć będą następujące zagadnienia: sztuka egipska od okresu Starego Państwa po okres ptolemejski, sztuka  starożytnej Grecji od epoki brązu (egejska) po okres hellenistyczny, sztuka rzymska okresu Republiki i Cesarstwa.

3.

Historia sztuki wczesnochrześcijańskiej

Na wstępie wykładu podane są granice chronologiczne omawianego okresu sztuki oraz główne podziały w jego obrębie wraz z ich uzasadnieniem; omawiane są też główne problemy odnoszące się do formowania się wczesnej sztuki chrześcijańskiej (geneza, rozprzestrzenienie geograficzne, relacje kulturowe pomiędzy światem pogańskim a chrześcijańskim, stosunek greckich i rzymskich pisarzy chrześcijańskich do sztuki); następnie omówione zostają najważniejsze przykłady sztuki z okresu przedkonstantyńskiego (domy Kościoła, sztuka w katakumbach, sarkofagi i rzeźba III w. Okres przełomu konstantyńskiego: przykłady sztuki okresu tetrarchii i wczesnokonstantyńskiego; działalność Konstantyna Wielkiego na rzecz Kościoła w Italii, Ziemi Świętej i na Wschodzie; główne fundacje Konstantyna. Problem genezy bazyliki chrześcijańskiej; architektura sakralna IV-V w. w Italii (kościoły, kościoły podwójne, bazyliki cmentarne, baptysteria, mauzolea i memorie). Rzeźba IV i V w. (sarkofagi, rzeźba w kości słoniowej). Dekoracje ścian budowli sakralnych, a szczególnie mozaiki (Rzym, Neapol, Mediolan, Rawenna). Dzieje powstania, etapy historyczne sztuki bizantyńskiej (do końca ikonoklazmu, dynastie macedońska i Komnenów; dynastia Paleologów). Konstantynopol: powstanie miasta i charakterystyka architektury i sztuki IV-V w. (urbanistyka, pałac cesarski, kościoły, obiekty hydrotechniczne).

4.

Historia sztuki średniowiecznej powszechnej

Materiał prezentowany jest w układzie chronologicznym, a w jego ramach podzielony jest na gatunki (architektura, sztuki plastyczne); na wstępie wykładu podane są granice chronologiczne omawianego okresu sztuki oraz główne podziały w jego obrębie wraz z ich uzasadnieniem, wyjaśnieniem etymologii nazwy. Omawiane są następujące główne zagadnienia: sztuka okresu wędrówki ludów; sztuka wizygocka, merowińska i longobardzka; sztuka iryjska i anglosaska VI-X w.; sztuka epoki karolińskiej (3 tercja IX – kon. IX w.); sztuka X w. ze szczególnym uwzględnieniem Niemiec ottońskich. Epoka sztuki romańskiej: jej geneza, kolebka, zasięg terytorialny, chronologia; charakterystyka stylu; architektura i sztuki plastyczne XI-XII w. – główne dzieła, zróżnicowania regionalne.

Epoka sztuki gotyckiej: dzieje terminu, poglądów i badań (teorie). Początki i rozkwit architektury gotyckiej we Francji (poł. XII-XIII w.) i jej wpływ na kraje ościenne. Nowe zakony i ich architektura. Rzeźba i malarstwo 2 poł. XII- XIII w. Sztuka wieku XIV: nowe tendencje w architekturze, mistycyzm i jego odzwierciedlenia w sztuce, najważniejsze regiony i centra artystyczne Europy Zachodniej. Sztuka na przełomie XIV i XV w.: tzw. styl międzynarodowy – tzw. styl piękny. Główne tendencje sztuki XV-pocz. XVI w. w Europie północnej

Tematy ćwiczeń: Św. Bernward z Hildesheim a sztuka, romańskie drzwi brązowe w Europie, Św. Hildegarda z Bingen a sztuka, Bazylika Św. Marka w Wenecji, Mozaiki sycylijskie (Palermo, Monreale, Cefalű), Opat Dezyderiusz z Monte Cassino i jego fundacje artystyczne, Opactwo w Cluny (architektura i rzeźba architektoniczna), Gislebertus – rzeźbiarza z Autun, Dekoracje rzeźbiarskie kościołów opackich z Moissac i Souillac, Katedra św. Jakuba w Santiago de Compostella (architektura i rzeźba), Rzeźba romańska we Włoszech (Wiligelmo da Modena, Niccolo da Ferrara, Benedetto Antelami), Malarstwo romańskie w Hiszpanii, Początki architektury cysterskiej (XII-XIII w.) w Europie.

5.

Historia sztuki średniowiecznej w Polsce

Romanizm

Wykład poświęcony dziejom sztuki średniowiecznej epoki romanizmu (ok. 966-ok. 1230), architekturze, rzeźbie, malarstwu i rzemiosłu artystycznemu. Periodyzacja sztuki romańskiej w Polsce, jej zakres terytorialny, główne ośrodki artystyczne i warsztaty, problematyka fundacji artystycznych, romanizm polski na tle sztuki europejskiej.

a)    Początki architektury romańskiej w Polsce (X-XI w.) b) Romańskie drzwi brązowe w Polsce (Drzwi Płockie i Gnieźnieńskie), c) Tzw. „renesans XII wieku” a sztuka polska, d) Fundacje artystyczne Piotra Włostowica i jego rodu, e) Architektura i wystrój rzeźbiarski kościoła norbertanek w Strzelnie, f) Dekoracja rzeźbiarska kościoła cystersek w Trzebnicy a plastyka późnoromańska w Europie Zachodniej, g) Złotnictwo XII-XIII w. w Polsce. Styl, technika, twórcy, fundatorzy, ikonografia

Gotyk

Wykład poświęcony dziejom sztuki epoki gotyku (ok. 1230-ok 1530), architekturze, rzeźbie, malarstwu i rzemiosłu artystycznemu. Periodyzacja sztuki gotyckiej w Polsce, jej zakres terytorialny, główne ośrodki artystyczne, warsztaty i twórcy, problematyka fundacji artystycznych i mecenatu; gotyk polski na tle sztuki europejskiej

Początki architektury gotyckiej w Polsce (XIII - pocz. XIV w.) a budownictwo zakonne (cystersi, franciszkanie, dominikanie), b) Katedry gotyckie w Polsce, architektura, wystrój i wymowa ideowa, c) Nagrobki królów polskich (XIV - pocz. XVI w.). Typologia, kompozycja, ikonografia, przemiany stylu, d) Fundacje artystyczne króla Kazimierza III Wielkiego (architektura, rzeźba, malarstwo, rzemiosło artystyczne), e) Styl piękny w rzeźbie i malarstwie na ziemiach polskich (ok. 1390 - ok. 1450), f) Wit Stwosz i rzeźba późnogotycka w Małopolsce, Wielkopolsce i na Śląsku, g) Kultura rycersko-dworska a sztuki plastyczne w Polsce XIII-XVI w.

6.

Historia sztuki nowożytnej powszechnej (renesans-manieryzm)

Granice chronologiczne omawianych okresów w sztuce oraz główne podziały w ich obrębie, a także w miarę szeroki kontekst kulturowy  renesansowego przełomu: rozwój gospodarki towarowo-pieniężnej, w tym bankowości i kredytu, rozwój humanizmu w filozofii, historiografii, naukach politycznych i przyrodniczych, wzrost zainteresowania kulturą antyczną (w tym studia zachowanych dzieł architektury i rzeźby), kryzys Kościoła i różne próby jego reform, rywalizacja francusko-habsburska o panowanie nad terytorium Włoch Północnych,  walki wewnętrzne w obrębie włoskich miast-państw. Przegląd rozwoju architektury obejmuje sylwetki najwybitniejszych jej twórców (Filippo Brunelleschi, Michelozzo, Leone Battista Alberti, Giuliano da Sangallo, Antonio da Sangallo st. i mł., Donato Bramante, Michał Anioł, Andrea Palladio, Giulio Romano), charakterystykę najważniejszych typów budowli (zamek, pałac miejski, willa podmiejska, sierociniec, biblioteka, klasztor, budowla kościelna na planie podłużnym, budowla kościelna na planie centralnym, brama miejska, teatr) oraz najważniejsze realizacje urbanistyczne (nowe założenia miejskie, nowe aranżacje placów publicznych). Rozwój rzeźby ukazany jest zarówno poprzez sylwetki najwybitniejszych twórców (Lorenzo Ghiberti, Filippo Brunelleschi, Donatello, Luca Luca della Robbia, Andrea della Robbia, Francesco Laurana, Bernardo Rossellino, Antonio Rossellino, Andrea del Verrocchio, Michał Anioł, Giovanni da Bologna), jak i najważniejsze zadania twórcze epoki: drzwi brązowe, nagrobki i konfesje grobowe, popiersia portretowe, pomniki konne, monumentalne grupy rzeźbiarskie, całościowe aranżacje oprawy plastycznej dzieł architektury. Malarstwo XV i początków XVI wieku pokazywane jest w obu swoich zasadniczych nurtach: „realistyczno-geometrycznym” (Massacio,  Paolo Uccello, Andrea del Castagno, Andrea Mantegna, Luca Signorelli) i „liryczno-dekoracyjnym” (Gentile da Fabriano, Fra Angelico, Benozzo Gozzoli, Fra Filippo Lippi, Sandro Botticelli, Filippino Lippi), osobne miejsce zajmują jednak artyści o odrębnym obliczu, jak Piero della Francesca, Domenico Ghirlandaio i Pietro Perugino, oraz przedstawiciele szkoły weneckiej (Giovanni Bellini, Tycjan, Giorgione). Obszernie prezentowani są „wielcy mistrzowie” przełomu XV i XVI wieku: Leonardo da Vinci, Michał Anioł i Rafael, a także – w starannie dokonanym wyborze – twórczość najbardziej reprezentatywnych przedstawicieli manieryzmu (Giulio Romano, Paolo Veronese, Jacopo Tintoretto, Correggio, Parmigianino, Giorgio Vasari, Federico Zuccaro). Na wybranych przykładach ukazany jest rozwój rzemiosła artystycznego (Benvenuto Cellini) i grafiki (Andrea Mantegna).

7.

Historia sztuki nowożytnej w Polsce (renesans-manieryzm)

Determinanty polityczne, kulturowe, społeczne i wyznaniowe sztuki renesansu i manieryzmu w Polsce; fundacje artystyczne dynastii Jagiellonów w Polsce; architektura rezydencjonalna i sakralna ze szczególnym uwzględnieniem kaplic kopułowych, rzeźba ze szczególnym uwzględnieniem plastyki sepulkralnej, malarstwo i grafika.

8.

Historia sztuki nowożytnej powszechnej (barok-rokoko)

Znaczenia terminu barok. Malarze, obrazy i ich odbiorcy, czyli jak można było zrobić karierę w dobie baroku. W oleju czy fresku czyli jak powstawał barokowy obraz. Bogowie i święci czyli o malarstwie historycznym w służbie Kościoła. Królowie i bohaterzy czyli o malarstwie historycznym w służbie władzy. Świat mieszczańskich wnętrz i chłopskich gospod czyli o malarstwie rodzajowym. Zatrzymywanie przemijania czyli o malowaniu portretów. O lądzie, wodzie i powietrzu czyli o malarstwie pejzażowym. Piękno przedmiotu czyli o martwej naturze. Mistrzowie światła czyli o caravaggionistach. Iluzja a realizm czyli o grze z widzem w malarstwie barokowym. Fikcyjna architektura czyli o iluzjonistycznych dekoracjach freskowych. Dla przyjemności i zabawy czyli o dworskim malarstwie rokokowym. Giacomo Barozzi da Vignola (1507-1573) i Giacomo della Porta (1540-1602) – Il Gesu w Rzymie (1572-1584) i problem architektury jezuickiej. Twórczość Gianlorenza Berniniego (1598-1680). Dzieła Francesca Borrominiego (1599-1667). Działalność artystyczna Guarina Guariniego (1642-1683) i Baldassare Longheny (1598-1682). Architektura francuska przed Wersalem - Jacques Lemercier (1585-1654), François Mansart (1598-1666) i Louis le Vau (1612-1670). Francuska architektura rezydencjonalna – Wersal i inne założenia. Twórczość Johanna Bernharda Fischera von Erlach (1656-1723). Johann Lucas von Hildebrandt (1668-1745) i Jan Błażej Santini (Jan Blažej Santini) zw. Aichlem i nurt neogotyckiej architektury doby baroku (barokní gotika). Działalność Christopha (1655-1722) i Kiliana Ignacego (1689-1751) Dientzenhoferów. Johann Balthasar Neumann (1687-1753) i Matthäus Daniel Pöppelmann (1662-1737). Protestancka architektura sakralna Niemiec i Holandii doby baroku (na wybranych przykładach). Architektura doby baroku w Anglii – Christopher Wren (1632-1723), Blenheim Palace i jego architekci - Nicholas Hawksamoor (1661-1736) oraz John Vanbrugh (1664? - 1726). Architektura doby baroku w Hiszpanii. Architektura doby baroku w Portugalii. Rzeźba barokowa we Francji. Siedemnastowieczna rzeźba we Włoszech. Rzeźba barokowa i rokokowa w Niemczech.

Rzeźba barokowa w Niderlandach. Rzeźba barokowa w Austrii. Rzeźba barokowa w Czechach. Sztuka ogrodowa doby baroku.

9.

Historia sztuki nowożytnej w Polsce (barok-rokoko)

Determinanty polityczne, kulturowe, społeczne i wyznaniowe sztuki barokowej w Polsce; fundacje artystyczne dynastii Wazów w Polsce; architektura i sztuka zgromadzeń zakonnych, rezydencje i mauzolea magnackie w I poł. XVII w.;  architektura Tylmana van Gameren, fundacje architektoniczne Jana III Sobieskiego, recepcja sztuki G. Berniniego, F. Borrominiego, G. Guariniego i A. Pozza na ziemiach polskich; wpływy francuskie i niemieckie w sztuce czasów saskich, wpływy austriackie i czeskie w sztuce późnego baroku na kresach wschodnich.

Twórczość Tomasza Dolabelli. Malarstwo na dworze Wazów. Portret trumienny i sarmacki. Działalność artystyczna Daniela Schultza. Malarze Jana III Sobieskiego (Claude Callot, Jan Trycjusz, Jerzy Eleuter Szymonowicz Siemiginowski, Jan Reisner, Andreas Stech, Martino Altomonte, Francois Desportes), Barokowi freskanci (Michelangelo Palloni, Jerzy Wilhelm Neunhertz, Karol Dankwart, Adam Swach, Maciej Jan Meyer, Franciszek Eckstein, Giuseppe Carlo Pedretti, ksiądz Benedykt Mazurkiewicz, Józef Meyer, Walenty Żebrowski, Stanisław Stroiński), Malarstwo polskie w XVIII wieku.

Sztukaterie XVII-wieczne

Rzeźba XVII i XVIII wieku

10.

Historia sztuki nowoczesnej (powszechnej i w Polsce) – malarstwo-rzeźba

Malarstwo, rysunek, grafika i rzeźba powszechna od 2 poł. XVIII wieku do pocz. XX wieku – przegląd najważniejszych zjawisk (artystów, ugrupowań, nurtów). Rzym jako ośrodek rozwoju sztuki w dobie klasycyzmu: Giovanni Battista Piranesi, Johann Joachim Winckelmann; malarze wczesnego klasycyzmu Anton Raphael Mengs i Gavin Hammilton; rzeźba klasycyzmu - technika rzeźbiarska w końcu XVIII i XIX wieku i jej wpływ na rozwój rzeźby; rzeźba klasycyzmu - Antonio Canova i Berthel Thorvaldsen. Malarstwo we Francji: Joseph-Marie Vien; Jacques-Louis David - wielki mistrz malarstwa klasycyzmu;  uczniowie Davida i inni malarze francuscy tego czasu; naśladowanie mistrza i walka z presją jego twórczości Jean-Germain Drouais; François Gérard; Anne-Louis Girodet; Pierre-Narcisse Guérin; Grupa „Les Barbus” Antoine-Jean Gros – malarz wojen napoleońskich; Pierre-Paul Prud’hon – malarz czasów Cesarstwa (spoza szkoły Davida); przełom romantyczny w malarstwie francuskim: Theodore Gericault, Eugene Delacroix, Jean-Auguste-Dominique Ingres, Twórczość Eduarda Maneta, Impresjonizm, - Vincent van Gogh, Paul Cézanne, Francisco Goya – twórczość malarska i graficzna, Malarstwo krajów niemieckich: wcześni romantycy niemieccy, twórczość i poglądy Philippa Ottona Rungego, twórczość i poglądy Caspara Davida Friedricha, pojęcie Biedermeieru w malarstwie; typowe biedermeierowskie tematy i motywy; malarze drezdeńscy z kręgu Friedricha; Waldmüller i ośrodek wiedeński; malarze berlińscy Hummel i Gaertner; Wilhelm Kobell z Monachium, Twórczość i poglądy Prerafaelitów

11.

Historia sztuki nowoczesnej (powszechnej i w Polsce) – architektura

Celem wykładu jest zapoznanie studentów z najważniejszymi historycznymi etapami kształtowania się architektury nowoczesnej. Za początek tego procesu uznano angielski palladianizm i neoklasycyzm XVII i XVIII wieku, omówione na przykładach angielskiej architektury i sztuki ogrodowej (m.in. Jones, Burlington, bracia Adam i in.). W kolejnych wykładach przedstawiono znaczenie rzymskiego środowiska architektonicznego i ponownego odkrycia antyku dla nowych tendencji architektury europejskiej drugiej polowy XVIII wieku: archeologicznego neoklasycyzmu, francuskiego ,,rewolucyjnego klasycyzmu",  sztuki ogrodowej i empiru. Ze względu na rolę Prus w dziejach środkowej Europy omówiona jest twórczość pruskich architektów od Knobelsdorffa do Schinkla. Kolejne wykłady dotyczą podstawowych zjawisk  architektury XIX wieku: historyzmu, neostylów, nowychgatunkow architektonicz nowych materiałów , i technologii,wykształcenia społecznej pozycji architektów. Zagadnienia te są zaprezentowane na przykładach twórczości i poglądów wybitnych architektów epoki historyzmu. Specyfika architektury i budownictwa XIX wieku jest zaprezentowana na przykładach wybranych gatunków architektonicznych typowych dla tego stulecia: więzieniach, szpitalach, dworcach kolejowych, halach wystawowych , na przykładach architektury sakralnej (chrześcijańskiej i żydowskiej), rezydencjonalnej , mieszkaniowej i użyteczności publicznej. Problematyka  przekształceń wielkich miast jest przedstawiona na przykladzie przebudowy Wiednia i Paryża. Wstęp do architektury XX wieku rozpoczyna prezentacja celów i osiągnięć ruchu Arts and Crafts i organizacji Werkbund. Kolejne wyklady dotycza pedagogi i znaczenia Bauhausu, architektury Neues Bauen i niemieckiego ekspresjonizmu. Antymodernistyczne tendencje okresu międzywojennego przedstawiono na przykladzie architektury III Rzeszy, ZSRRR czasów Stalina i Włoch Mussoliniego. Cykl wykladów kończy wprowadzenie do architektury w okresie po drugiej wojnie światowej

12.

Historia sztuki XX i XXI w. (powszechnej i w Polsce) – malarstwo, rzeźba, nowe formy sztuki

Informel i action painting, Pop i new pop, Konceptualizm, Sztuka video i film eksperymentalny, Triumf malarstwa po przejściach, Projekty emancypacyjne. Feminizm, ruchy LGBT, sustainable art., Performance, Partycypacja czyli czy każdy jest artystą, Miejska przestrzeń wspólna – interwencje, street art i sztuka publiczna, Nowy historyzm, Błazny i tricksterzy, Sztuka krytyczna czyli akt fundacyjny młodej polskiej demokracji, Ousider art., Wielkie globalne festiwale i słynni kuratorzy

13.

Historia sztuki XX i XXI w. (powszechnej i w Polsce) – architektura

Styl narodowy w okresie międzywojennym i jego warianty; modernizm w Polsce okresu międzywojennego; architektura Gdyni; architektura i budownictwo okupowanej polski (1939-1945); socrealizm; modernizm PRL; architektura po roku 1989 - nurty, zjawiska, realizacje; czołowi architekci polscy XX wieku 

14.

Historia filozofii

Wykład o charakterze ogólnouniwersyteckim

15.

Teoria i metodologia sztuki

Pojęcie nauki i klasyfikacja nauk. Metodologia nauki. Co jest, a co nie jest nauką. Funkcje nauki. Informacja, wiedza a nauka. Prawa logiki a praktyka myślenia. Nauki o nauce, nauki o wiedzy: epistemologia /gnoseologia, teoria poznania/, filozofia nauki, logika, metanauka, metodologia nauk, socjologia wiedzy, teoria nauki, kognitywistyka. Pojęcia: nauka, teoria, metodologia, metodyka, metoda naukowa. Metodologia nauk (1) wybrane aspekty nauki w sensie czynnościowym – czynności i sposoby ponawania; wybrane aspekty nauki w sensie wytworowym - wiedza naukowa. Podejścia do metodologii; starsze - m.in. Koło Wiedeńskie, 1. połowa XX wieku. Metodologia skupiona na zdaniach – hipotezach, prawach, twierdzeniach, sądach; zdaniach obserwacyjnych i teoretycznych. Metodologia jako dział logiki; nowsze - m.in. T.S. Kuhn, I. Lakatos, W.V.O. Quine – metodologia skupiona na strukturach wiedzy – modelach, teoriach, paradygmatach, programach badawczych, całości wiedzy.

Pojęcie falsyfikacji w ujęciu K.R. Poppera. Rozwój nauk empirycznych - wymyślanie i dopisywanie nowych hipotez oraz ich wymazywaniu w obliczu nowych faktów.

Problemy: Co to jest hipoteza, jak się potwierdza i obala hipotezy? Co to jest prawo nauki? Jakie ma funkcje?  Co to jest wyjaśnianie? Czy istnieją „czyste” fakty? Jaki jest stosunek obserwacji do teorii? Czym jest metoda naukowa w ogóle, jakie są typy metod ogólnonaukowych, jakie metody są specyficzne dla poszczególnych dyscyplin etc.? Czym jest teoria? Dlaczego jedne teorie zastępują inne? Jaki jest cel nauki? Jakie są typy nauk? Czy nauki przyrodnicze i społeczne, humanistyczne różnią się z metodologicznego punktu widzenia? Jeżeli tak – na czym polega ich odmienność? Na czym polega definiowanie pojęć, terminów? Rodzaje definicji? Typy pojęć, terminów naukowych?

Myślenie o teorii, Analiza formy, symbolu i znaku; formalizm, ikonografia i ikonologia, semiotyka, Konteksty sztuki /historia idei, marksizm, materializm,, feminizm, queer, postkolonializm, Psychologia i percepcja w sztuce Freud, Lacan, W stronę wiedzy /hermeneutyka, strukturalizm i poststrukturalizm, dekonstrukcja, postmodernizm, Korzystanie z teorii

16.

Ikonografia i ikonologia

Teoria znaku. Metodologia badań ikonograficznych i ikonologicznych (zagadnienia historyczne i współczesne). Uwarunkowania kulturowe (specyfika ikonografii ze względu na wyznanie).

Wprowadzenie w problematykę zajęć. Ikonografia – charakterystyka metody. Główni przedstawiciele. Korzyści płynące z zastosowania metody a ryzyko błędnej interpretacji.

Biblia, Apokryfy, Hagiografia (beatyfikacja, kanonizacja, przykłady świętych współczesnych). Angelologia. Traktaty mistyczne.

Rozpoznawanie przedstawień ikonograficznych w oparciu o źródła omówione w ramach wykładu; relacja pomiędzy źródłem literackim a dziełem sztuk plastycznych na wybranych przykładach).

Mitologia – Homer, Hezjod, Wergiliusz, Owidiusz. Historia antyczna – Pliniusz Starszy, Plutarch. Literatura antyczna: Ezop, wybrane dramaty antyczne. Natura: bestiariusze, fizjologusy. Literatura piękna (przykłady – Dante, Boska Komedia).

Ćw: Rozpoznawanie przedstawień ikonograficznych w oparciu o źródła

omówione w ramach wykładu; relacja pomiędzy źródłem literackim a dziełem sztuk plastycznych na wybranych przykładach).

W: Symbol, alegoria, personifikacja, animizacja, emblemat, stemmat itp.; atrybut jako forma identyfikacji ikonograficznej.

Ćw: Rozpoznawanie rodzajów przedstawień.

W: Kompendia ikonograficzne (Andrea Alciati, Caesare Ripa, Filippo Picinelli).

Ćw: Analiza ideowa wybranego motywu. Obrazowanie pojęcia. Wybrane przykłady opracowane w oparciu o różne kompendia.

W: Obrazowanie pojęć abstrakcyjnych (Cnoty, Występki, Nauki, Sztuki).

Ćw: Analiza przedstawień lub ich cykli.

W: Natura i kultura (kosmos, zwierzęta, rośliny, kamienie, kolory, figury geometryczne, liczby, symbolika architektury i innych dzieł człowieka)

Ćw:Analiza przedstawień lub ich cykli.

W: Typy ikonograficzne: osoby boskie, Trójca Święta.

Ćw:Obrazowanie Boga (różne epoki, różne wyznania, ze szczególnym uwzględnieniem wyznań chrześcijańskich); typy ikonograficzne.

W: Typy ikonograficzne: Stary Testament (postacie biblijne: Patriarchowie, Prorocy, Sybille, królowie starotestamentowi, niewiasty starotestamentowe; przedstawienia narracyjne).

Ćw: Analiza przedstawień lub ich cykli na wybranych przykładach.

W: Typy ikonograficzne: Nowy Testament (ważniejsze tematy: obrazowanie Ewangelii – ogólna charakterystyka przedstawień; Dzieje Apostolskie; Apokalipsa).

Ćw:Analiza przedstawień lub ich cykli na wybranych przykładach (m.in. przypowieści ewangeliczne, Dzieje Apostolskie i Apokalipsa).

W: Genealogia, Rodzina i Dzieciństwo Chrystusa. Ogólna charakterystyka pochodzenia Chrystusa w oparciu o źródła biblijne i apokryficzne; poszczególne osoby i ich charakterystyka; geneza przedstawień.

kontekst, funkcja; Mała i Wielka Rodzina, Święta Anna Samotrzecia i Samoczwarta).

W: Typy ikonograficzne: tematyka chrystologiczna. Chrystologiczne przedstawienia narracyjne ze szczególnym uwzględnieniem Pasji (Ukrzyżowanie, alegoryczne przedstawienia pasyjne), Deesis, Chrystus Pantokrator itp.

Ćw: Analiza przedstawień i ich cykli na wybranych przykładach.

W: Typy ikonograficzne: tematy maryjne. Przedstawienia narracyjne. Typy przedstawień maryjnych w kontekście kształtowania i ustanawiania dogmatów. Nabożeństwa i kult maryjy a sztuka. Ikonografia maryjna jako instrument polemiki wyznaniowej.

Ćw:Analiza przedstawień i ich cykli oraz poszczególnych typów (np. Immaculata, Maria lactans; przedstawienia o znaczeniu lokalnym: np. Madonna Passawska) na wybranych przykładach.

W: Święci: „kategoryzacja” świętych; Apostołowie, Ewangeliści, Ojcowie Kościoła, Doktorzy Kościoła, Święte Dziewice, ważniejsi święci zakonni, kult lokalnych świętych (patronów diecezji, kościoła itp.), święci jako patroni grup

społecznych, patroni od chorób, klęsk żywiołowych itp.

Ćw: Rozpoznawanie świętych w ramach narracyjnych cykli oraz w oparciu o atrybuty na wybranych przykładach.

W: Historia, polityka oraz zjawiska społeczne.

Ćw:Wykorzystywanie archetypów oraz tradycyjnych typów ikonograficznych w nowym kontekście znaczeniowym.

17.

Techniki sztuk plastycznych

Techniki rysunkowe (rysunek węglem, ołówkiem metalowym i grafitowym, sangwiną, kredą, pędzlem, piórkiem)
Technika pastelu
Techniki graficzne: drzeworyt, linoryt, gipsoryt, miedzioryt, staloryt, suchoryt, kamienioryt, mezzotinta, akwaforta, akwatinta, miękki werniks, odprysk, fluoroforta, litografia, algrafia, cynkotypia, monotypia, sitodruk
Techniki malarskie (akwarela, gwasz, tempera, malarstwo olejne, akrylowe, fresk mokry, suchy, pakułowo-wapienny, sgraffito, mozaika)
Inne: witraż, stiuk, intarsja, sztukateria, chryzelefantyna
Techniki rzeźbiarskie: w drewnie, kamieniu , metalu (odlewane i kute rzeźby)
Techniki pozłotnicze: złocenie i srebrzenie na pulment, mikstion

18.

Nauki pomocnicze historii sztuki

Celem zajęć jest zapoznanie studentów z naukami, które dla historii sztuki mogą mieć znaczenie pomagające w zrozumieniu, datowaniu i interpretacji dzieł sztuki. W trakcie zajęć omawiane są takie dyscypliny, jak: heraldyka, falerystyka, weksylologia, kostiumologia, numizmatyka, bronioznawstwo,

botanika,metrologia, instrumentoznawstwo - w kontekście ich zastosowania przez historyka sztuki.

19.

Teoretyczne i praktyczne aspekty konserwacji zabytków

Zajęcia mają przygotować studentów do zrozumienia idei ochrony zabytków jako idei podstawowej dla kształtowania podstaw naukowej historii sztuki.

Zajęcia dotyczyć będą zarówno teorii (wykłady i ćwiczenia) jak i praktyki działań konserwatorskich (zajęcia terenowe, zajęcia w wybranych instytucjach realizujących zadania  zakresu ochrony zabytków i opieki nad zabytkami).  

20.

Rynek dzieł sztuki – zagadnienia prawne i ekonomiczne

Celem wykładu jest zapoznanie studentów ze specyfiką rynku sztuki, rodzajów cen dzieł sztuki, rodzajów aukcji, cen aukcyjnych, interwencjonizmu państwowego, KOBiDZ, środowiskami opiniotwórczymi, galeriami komercyjnymi, fundacjami, domami aukcyjnymi, rankingami, strategiami marketingowymi, art bankingiem i inwestowaniem w sztukę

21.

Cyfrowe techniki komunikacji i informacji w humanistyce

Internet jako źródło wiedzy

Otwarta nauka – założenia; Cyfrowa historia sztuki - przegląd technologii stosowanych w badaniu i dokumentacji dziedzictwa kulturowego; Źródła informacji w internecie (katalogi biblioteczne, bibliografiie, zasoby pełnotekstowe online, cyfrowe muzea i kolekcje, fototeki dla dziedzictwa kulturowego; dzieła sztuki filmowej i sztuk performatywnych online, dobra kultury niematerialnej online, archiwa online, folksonomia; Inicjatywy społecznościowe w dziedzinie dokumentacji dziedzictwa kulturowego; Grafika cyfrowa jako wsparcie badań i dokumentacji dziedzictwa kulturowego: wprowadzenie do grafiki cyfrowej, fotogrametria i ortofotografia, stereoskopia i stereofotografia, panoramy i obiekty 3d; Specjalistyczne skanery do pozyskiwania obrazu obiektów dziedzictwa kulturowego (skanowanie z wykorzystaniem światła strukturalnego, skanowanie laserowe, skanowanie 3D)

Projekty digitalizacyjne - analiza przykładów ("Parker on the Web", "Bibliotheca Corviniana Digitalis", "The Codex Sinaiticus Project")Portale i zasoby kartograficzne, GIS - podstawowe informacje o systemie, GIS dla zabytków - nieruchomych i ruchomych, geoportale jako źródło informacji i narzędzie w badaniach dziedzictwa kulturowegoWirtualne modelowanie zabytków kultury i sztuki; Technologia druku 3d w badaniach dziedzictwa kulturowego i w jego popularyzacji; Projekt 3D Visualisation in the Arts Network Projekt 3dVisa – "bibliografia" projektów wizualizacyjnych; The London Charter for the Computer-based Visualisation of Cultural Heritage - cele i założenia dokumentu; Augmented Reality i imersja i badaniach i popularyzacji dziedzictwa kulturowego; Wykorzystanie środowiska gier do promocji dziedzictwa kulturowego i badań

22.

Komputerowe techniki dokumentacji zabytków

Wybrane przykłady udostępnianych w Internecie baz danych służących do dokumentacji zabytków (katalogi muzealne, archiwa obrazów, katalogi zabytków itp.) Ćwiczenie z wyszukiwania, korzystanie z oferowanych funkcji; System klasyfikacji ikonograficznej Iconclass i jego zastosowanie w bazach danych; Indeksy i słowniki hierarchiczne (tezaurusy hierarchiczne) w opisie dzieła sztuki - wprowadzenie, wybrane przykłady słowników gromadzących pojęcia z zakresu dziedzictwa kulturowego; Metadane - wprowadzenie, wybrane standardy metadanych dla dziedzictwa kulturoweg: CDWA, CDWA lite, CCO, Object ID, LIDO, Dublin Core; Ontologia Cidoc CRM; System klasyfikacyjny MIDAS i jego zastosowanie.

23.

Proseminarium I

W trakcie zajęć studenci zapoznają się z gotyckimi dziełami malarstwa i rzeźby powstałymi na terenach Śląska lub powiązanymi z tymi terenami (np. importy) poprzez przygotowywanie pracy poświęconej jednemu wybranemu zabytkowi. W trakcie zajęć studenci poznają literaturę przedmiotu, czytają i dyskutują na temat wybranych problemów zawartych w zadanych tekstach, poznają strukturę tekstu naukowego i uczą się tworzyć jego poszczególne części. Podczas zajęć praktycznych (w muzeach i kościołach Wrocławia) prezentowany jest kontekst funkcjonowania (znaczenie, sprawczość, potencjał performatywny i dewocyjny badanych dzieł) wybranych zabytków w przestrzeni ich pierwotnego przeznaczenia, zgłębiana jest ich historia, losy fundatorów i późniejszych właścicieli, wszelkie konteksty historyczne i społeczne, ze szczególnym uwzględnieniem realiów Śląska

24.

Proseminarium II

Poznanie sposobów przygotowania i sporządzania tekstów naukowych, poznanie sposobów poszukiwania materiałów bibliograficznych i archiwalnych oraz wykorzystania Internetu w badaniach naukowych, opanowanie umiejętności krytycznego spojrzenia na literaturę przedmiotu oraz sporządzania stanu badań nad wybranymi dziełami sztuki, pogłębienie umiejętności szczegółowego opisu ikonograficznego (na przykładzie dzieł nowożytnej sztuki kościelnej), opanowanie umiejętności analizy ikonograficznej i ikonologicznej dzieła sztuki oraz interpretacji dzieła sztuki w historycznym kontekście epoki

25.

Proseminarium III

Wprowadzenie do zagadnienia samodzielnego sporządzania pracy dotyczącej wybranego dzieła sztuki - Przeprowadzanie kwerendy bibliotecznej z uwzględnieniem bibliotek cyfrowych, omówienie zasad sporządzania bibliografii i przypisów, omówienie źródeł do badań sztuki śląskiej doby baroku, wskazanie instytucji gromadzących materiały o charakterze źródłowym i opracowania: bibliotek, archiwów, krytyka źródeł – piśmiennych i ikonograficznych, zagadnienia metodologiczne, omówienie sporządzania stanu badań, analiza formalna architektury na wybranych przykładach wrocławskich budowli barokowych, problem rozwarstwienia architektury, analiza ikonograficzna programów ideowych wnętrz.

26.

Proseminarium IV

Wymogi naukowe; Prawo autorskie – ochrona własności intelektualnej; Pojęcie metody i metodologii; Formułowanie problemu badawczego; Prezentacja problemów badawczych; Problematyzacja/konceptualizacja temat; Kwerenda, zebranie i weryfikacja materiału badawczego; Analiza oraz interpretacja wyników; Strukturyzowanie pracy; Tworzenie konspektu pracy.

27.

Seminarium licencjacko-pomocnicze

I. „Sztuka starożytna i jej odbicia w sztuce nowożytnej”.

Zapoznanie ze sposobem pisania prac naukowych, poprawnym konstruowaniem przypisów i bibliografii

Poznanie głównych instytucji posiadających publikacje potrzebne przy pisaniu prac licencjackich i zaliczeniowych

Omawianie metod opisu i analizy dzieła sztuki.

II. Plastyka gotycka XV-XVI w. w Polsce

Przygotowanie studentów do umiejętnego i krytycznego korzystania z naukowej literatury historyczno-artystycznej oraz literatury pomocniczej z zakresu innych dziedzin. Bliższe zapoznanie studentów z rzeźbą i malarstwem późnogotyckim w Polsce. Przygotowanie pracy licencjackiej bądź pomocniczej

Plastyka późnogotycka i w krajach ościennych oraz jej związki ze sztuką zachodnioeuropejską. Analiza historyczno-artystyczna oraz ikonograficznych wybranych dzieł sztuki

28.

Seminarium licencjacko-pomocnicze

III. Seminarium zorganizowane jest we współpracy z Zakładem Narodowym im., Ossolińskich we Wrocławiu. Przedmiotem badań są grafiki pochodzące ze zbiorów Gabinetu Sztuki.

Seminarium pomocniczo - licencjackie służy przygotowaniu studentów do pisania pracy licencjackiej.

W ramach seminarium każdy student otrzymuje samodzielny temat do opracowania, pozostając pod opieką naukową prowadzącego seminarium i pracownika Zakładu im. Ossolińskich.

Praca podzielona jest na dwa semestry. W pierwszym student wybiera temat pracy. Zapoznaje się z dziełem sztuki w Gabinecie Sztuki i przeprowadza kwerendę archiwalną, zbierając literaturę dotyczącą samego dzieła, jego autora (jeśli jest znany).W pierwszym semestrze student przygotowuje  bibliografię, przedstawia stan badań, a także plan samej pracy. Sporządza także wstępny opis dzieła.  Na tej podstawie otrzymuje zaliczenie. W drugim semestrze przygotowuje całość pracy pisemnej, a także prezentację multimedialną. Praca zawiera analizę dzieła, zarówno formalną , jaki i ikonograficzną oraz szeroki krąg odniesień porównawczych. W ostatniej części zostają przedstawione wnioski.

IV. Malarstwo wrocławskie po 1945 roku

29.

Fakultet 1

Przedmiot "Akademicy, realiści i impresjoniści. Malarstwo i rzeźba XIX wieku w dobie technologii cyfrowych" to fakultet-laboratorium, mający formę zajęć interaktywnych w pracowni komputerowej. Ma on uświadomić studentom, jakimi nowymi możliwościami poznawania i badania malarstwa i rzeźby XIX wieku dysponujemy w dobie rozwoju technologii cyfrowych i internetu. Malarstwo i rzeźba XIX wieku, w tym zwłaszcza twórczość francuskich impresjonistów, należy do najwyżej cenionych zjawisk w dziejach sztuki. Fakultet-laboratorium pokazać ma, jakimi nowymi możliwościami poznawania i badania malarstwa i rzeźby XIX wieku dysponujemy w dobie rozwoju technologii cyfrowych i internetu. Na przykładzie dzieł impresjonistów i innych malarzy oraz rzeźbiarzy XIX wieku ćwiczyć będziemy wykorzystywanie zasobów internetowych w poznawaniu i badaniu dawnej sztuki. Zajęcia dotyczyć będą m.in. takich zasobów, jak: katalogi biblioteczne, biblioteki cyfrowe, bazy czasopism i inne zasoby pełnotekstowe, portale muzealne, dziedzinowe bazy danych, fototeki, zbiory filmów dokumentalnych, portale tematyczne poświęcone spóściźnie artystycznej określonych twórców. Ćwiczenia obejmować będą zaawansowane przeszukiwanie zasobów w oparciu o tekst i obraz, przygotowywanie wypowiedzi i tekstów na wybrany temat w oparciu o owe zasoby, a także ocenę ich wiarygodności. Zwrócimy uwagę na możliwość wirtualnego zwiedzania, oglądania dzieł malarstwa w dużym powiększeniu, powadzenia analiz porównawczych. Poznamy przykłady wspieranych komputerowo badań technologicznych.

W czasie zajęć oraz do kontaktu ze studentami i udostępniana im materiałów związanych z fakulterem będzie wykorzystywana platforma Office 365, w tym: Outlook, OneDrive i Class Notebook

30.

Fakultet 2

1. Projektowanie karoserii samochodów po drugiej wojnie światowej.

Zajęcia fakultatywne z dziedziny historii projektowania  karoserii samochodowych mają na celu ukazanie możliwości „opowiedzenia” historii poprzez dzieje jednej z najbardziej dynamicznie rozwijającej się dziedziny popkultury. Motoryzacja, jako jeden  z ważniejszych czynników przemian cywilizacyjnych w XX wieku, oddziaływała na wiele elementów nowoczesnej ikonosfery, poczynając od produktów codziennego użytku, modę, po architekturę i urbanistykę. Projektowanie, wytwarzanie i użytkowanie samochodów jest też jedną z doskonalszych emanacji przemian społecznych i kulturowych powojennej Europy. Dotyczy to nie tylko przemian w ramach powszechnych procesów historycznych, ale może co ważniejsze,  przemian w poszczególnych krajach, w których ta dziedzina była ważnym elementem  tak zwanej dziś „polityki historycznej”. Pierwszych kilka zajęć przeznaczonych będzie na prezentację przez prowadzącego kilku wybranych zagadnień z tej dziedziny. Prezentacje te połączone będą z dyskusją. W trakcie następnych zajęć studenci zaprezentują z kolei wybrane przez siebie zagadnienia z tej dziedziny. Jedne z zajęć poświęcone będą na wizytę w jedynym we Wrocławiu Muzeum Motoryzacji,  w którym to sami studenci przeprowadzą analizę wybranych projektów motoryzacyjnych. Zajęcia fakultatywne, poza ogólnymi celami kształceniowymi będą miały na celu przygotowanie do pracy w Oddziałach Służb konserwatorskich, gdzie coraz częściej pracownicy muszą podejmować decyzję dotyczące wpisu do rejestru zabytków pojazdów mechanicznych i w cieszących się coraz większym zainteresowaniem muzeach motoryzacji

1.  Karty pocztowe

Karty pocztowe jako źródło do badań i przedmiot badań historyków sztuki; Historia kart pocztowych, „Wielowarstwowość” karty pocztowej; Kolekcjonowanie kart pocztowych. Datowanie kart pocztowych; Pocztówki z obiegu, pocztówki bez obiegu, Autor, wydawca, fotograf itp. - jakie ważne informacjenależy sczytać z karty pocztowej?, Techniki graficzne, drukarskie i fotograficzne stosowane w wytwarzaniu kart pocztowych.Prezentacje studentów na wybrane tematy (np. pocztówki z wybranych miast, pocztówki bożonanarodzeniowe i noworoczne, pocztówki wielkanocne, pocztówki propagandowe, pocztówki z motywami romantycznymi i erotycznymi)

31.

Fakultet 3

I.  Kolekcjonerstwo sztuki antycznej w XVIII i XIX wieku

Przedmiotem zajęć będzie zagadnienie kolekcjonerstwa obiektów antycznych wyrosłe na bazie zainteresowania sztuką starożytną po odkryciach w Herkulanum i Pompejach oraz publikacji dzieł J.J. Winckelmanna. Szczególny nacisk zostanie położony na nowe, naukowe podejście do kolekcjonowania, w którym istotny staje się kontakt z oryginałem. Poruszone zostanie także zagadnienie filhellenizmu, którego efektem stały się  podróże do Grecji w celu nabywania antyków, co zaowocowało  powstaniem licznych prywatnych kolekcji obiektów antycznych, zbiorów uniwersyteckich zawierających, obok oryginałów, także odlewy gipsowe dzieł sztuki antycznej , czy wreszcie  pierwszych publicznych muzeów (np. Gliptoteka w Monachium, British Museum.

II.Celem zajęć jest przybliżenie studentom historii sztuki podstawowych metod ustalania autorstwa obrazów. Zostaną szczegółowo omówione zarówno klasyczne metody znawstwa (Giovanni Morelli, Bernard Berenson, Max Friedländer), jak i myśl metodologiczna tzw. „nowego znawstwa”, która była budowana głównie na bazie wieloletniego programu badań nad obrazami Rembrandta van Rijn (Rembrandt Research Project). Uczestnicy zajęć fakultatywnych będą mieli możliwość zapoznania się z metodami szczegółowej analizy dzieła sztuki, gdzie obraz jest traktowany jako manifestacja złożonego świadomego procesu kreacji, w którym indywidualność twórcy objawia się w określeniu celu dzieła, wyborze artystycznych środków i sposobie ich wykorzystania. Oprócz zajęć w salach wykładowych przewidziane są także wizyty w muzeach mające na celu doskonalenie praktycznych umiejętności atrybuowania obrazów.

Tematy poszczególnych zajęć:

Kiedy i po co potrzebny jest znawca? Co należy wiedzieć o sygnaturach. Kilka uwag na temat historii znawstwa. Znawstwo jako intuicyjna praktyka – Max J. Friedlaender, Bernard Berenson. Próby obiektywizacji pracy znawcy: Giovanni Morelli, Arthur Laurie i Mauritz von Danzig. Nowe znawstwo: Rembrandt Research Project. Fizyko-chemiczne metody badania obrazów. Jak fałszerze oszukująznawców? Casus Madonny pod jodłami Lucasa Cranacha Starszego. Zajęcia praktyczne w jednym z kościołów we Wrocławiu. Zajęcia praktyczne w pracowni konserwatorskiej. Zajęcia praktyczne w muzealnej galerii malarstwa

32.

Fakultet 4

1. Znawstwo

Celem zajęć jest przybliżenie studentom historii sztuki podstawowych metod ustalania autorstwa obrazów. Zostaną szczegółowo omówione zarówno klasyczne metody znawstwa (Giovanni Morelli, Bernard Berenson, Max Friedländer), jak i myśl metodologiczna tzw. „nowego znawstwa”, która była budowana głównie na bazie wieloletniego programu badań nad obrazami Rembrandta van Rijn (Rembrandt Research Project). Uczestnicy zajęć fakultatywnych będą mieli możliwość zapoznania się z metodami szczegółowej analizy dzieła sztuki, gdzie obraz jest traktowany jako manifestacja złożonego świadomego procesu kreacji, w którym indywidualność twórcy objawia się w określeniu celu dzieła, wyborze artystycznych środków i sposobie ich wykorzystania. Oprócz zajęć w salach wykładowych przewidziane są także wizyty w muzeach mające na celu doskonalenie praktycznych umiejętności atrybuowania obrazów.

Tematy poszczególnych zajęć:

Kiedy i po co potrzebny jest znawca? Co należy wiedzieć o sygnaturach. Kilka uwag na temat historii znawstwa. Znawstwo jako intuicyjna praktyka – Max J. Friedlaender, Bernard Berenson. Próby obiektywizacji pracy znawcy: Giovanni Morelli, Arthur Laurie i Mauritz von Danzig. Nowe znawstwo: Rembrandt Research Project. Fizyko-chemiczne metody badania obrazów. Jak fałszerze oszukują znawców? Casus Madonny pod jodłami Lucasa Cranacha Starszego. Zajęcia praktyczne w jednym z kościołów we Wrocławiu. Zajęcia praktyczne w pracowni konserwatorskiej. Zajęcia praktyczne w muzealnej galerii malarstwa.

1.  W korowodzie wielkich kultur i cywilizacji - sztuka Sycylii na przestrzeni dziejów

Zapoznanie studentów ze zjawiskiem syntezy różnych tradycji artystycznych w jednym regionie, prezentacja najwybitniejszych dzieł sztuki Sycylii

- Historia i topografia Sycylii

- Obyczaje i zwyczaje Sycylii

- Sztuka: Fenicjan, Rzymian, Greków, Bizancjum, Islamu, Normanów, renesansu i baroku na Sycylii

- Specyfika artystyczna miast Sycylii: Palermo, Syrakuzy, Katania.

33.

Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy I r.

Zapoznanie studentów z walorami krajoznawczymi oraz popularnymi szlakami i trasami turystycznymi wybranego regionu w Polsce. Kształcenie umiejętności rozpoznawania, klasyfikacji i charakterystyki zasobów krajoznawczych danego regionu i jego miejscowości. Zapoznanie studentów z najbardziej reprezentatywnymi zabytkami sztuki sakralnej i świeckiej danego regionu od romanizmu (X w.) do współczesności (XX-XXI w.). Doskonalenie umiejętności analizy formalnej, stylowo-porównawczej i ideowej obiektu zabytkowego (architektury, rzeźby, malarstwa, rzemiosła artystycznego), a także jego prezentacji w pierwotnym kontekście. Ćwiczenia identyfikacji oryginalnej substancji zabytkowej oraz późniejszych jej przemian i konserwacji.

34.

Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy II r.

Zapoznanie studentów z walorami krajoznawczymi oraz popularnymi szlakami i trasami turystycznymi wybranego regionu w Polsce. Kształcenie umiejętności rozpoznawania, klasyfikacji i charakterystyki zasobów krajoznawczych danego regionu i jego miejscowości. Zapoznanie studentów z najbardziej reprezentatywnymi zabytkami sztuki sakralnej i świeckiej danego regionu od romanizmu (X w.) do współczesności (XX-XXI w.). Doskonalenie umiejętności analizy formalnej, stylowo-porównawczej i ideowej obiektu zabytkowego (architektury, rzeźby, malarstwa, rzemiosła artystycznego), a także jego prezentacji w pierwotnym kontekście. Ćwiczenia identyfikacji oryginalnej substancji zabytkowej oraz późniejszych jej przemian i konserwacji.

35.

Objazd zabytkoznawczo-krajoznawczy III r.

Zapoznanie studentów z walorami krajoznawczymi oraz popularnymi szlakami i trasami turystycznymi wybranego regionu w Polsce. Kształcenie umiejętności rozpoznawania, klasyfikacji i charakterystyki zasobów krajoznawczych danego regionu i jego miejscowości. Zapoznanie studentów z najbardziej reprezentatywnymi zabytkami sztuki sakralnej i świeckiej danego regionu od romanizmu (X w.) do współczesności (XX-XXI w.). Doskonalenie umiejętności analizy formalnej, stylowo-porównawczej i ideowej obiektu zabytkowego (architektury, rzeźby, malarstwa, rzemiosła artystycznego), a także jego prezentacji w pierwotnym kontekście. Ćwiczenia identyfikacji oryginalnej substancji zabytkowej oraz późniejszych jej przemian i konserwacji.

36.

Lektorat języka łacińskiego

alfabet, wymowa, akcent wyrazowy; rozpoznawanie czterech koniugacji, wyróżnianie tematów czasownika; budowa zdania łacińskiego (podmiot, orzeczenie czasownikowe i imienne, dopełnienie bliższe i dalsze, okolicznik, przydawka); podstawowe funkcje przypadkó; czasownik posiłkowy sum, esse, fui i złożenia; czasownik regularny (koniugacja I – IV) w formach: indicativus praesentis activi i passivi, indicativus imperfecti activi i passivi, indicativus futuri I activi i passivi, indicativus perfecti activi i passivi, indicativus plusquamperfecti activi i passivi, indicativus futuri II activi i passivi, coniunctivus praesentis activi i passivi, coniunctivus imperfecti activi i passivi, coniunctivus perfecti activi i passivi, coniunctivus plusquamperfecti activi i passivi, imperativus praesentis activi i passivi, infinitivus praesentis activi i passivi, infinitivus perfecti activi i passivi, infinitivus futuri activi i passivi, participium perfecti passivi, participium praesentis activi, participium futuri activi i passivi (gerundivum), gerundium, verba deponentia i semideponentia, czasowniki nieregularne : volo, nolo, malo, eo, fero,fio, prosum, possum, rzeczownik i przymiotnik: deklinacja I, II, III, IV, V, stopniowanie przymiotników, tworzenie i stopniowanie przysłówków,  zaimki: osobowe, zwrotny, dzierżawcze, wskazujące, względny, nieokreślone, przyimki, składnia : ACI, NCI, ablativus absolutus, coniugatio periphrastica activa i passiva, funkcje przypadków: genetivus partitivus, dativus possessivus, ablativus auctoris, ablativus temporis, ablativus comparativus, składnia nazw miast, coniunctivus w zdaniu niezależnym i podrzędnym, consecutio temporum, zdania pytające zależne, celowe, dopełnieniowe, czasowe, względne, warunkowe, przyczynowe, przyzwalające, skutkowe, podmiotowe Słownictwo z zakresu podręcznika Prima via. Wstępna nauka języka łacińskiego. Teksty. Słownictwo z zakresu przerobionych tekstów oryginalnych oraz inskrypcji przygotowanych przez lektora; Sentencje i zwroty łacińskie /wybór/. Wybrane zagadnienia z historii, historii sztuki, literatury i kultury antycznej

37.

Lektorat języka obcego nowożytnego B II

Zajęcia wg programu Studium Praktycznej Nauki Języków Obcych UWr

38.

Wychowanie fizyczne

Zajęcia ogólnouniwersyteckie

39.

Rzemiosło artystyczne i design– wprowadzenie do problematyki

Celem zajęć będzie zaprezentowanie rodzajów rzemiosł artystycznych, kwestie autorstwa i organizacji produkcji, krótki zarys historii rzemiosła i designu w sztuce powszechnej i polskiej oraz najważniejszych twórców, rzemiosło, rzemiosło artystyczne, projektowanie przemysłowe, sztuka użytkowa - definicja pojęć, ruch art and craft, wzornictwo przemysłowe (samochody, samoloty), relacja projekt a realizacja w produkcji masowej, źródła do badań rzemiosł dawnych, rzemiosło w ujęciu regionalnych (np. szkło kryształowe w Karkonoszach, ołtarze gotyckie w Xanten), rzemiosło jako dziedzictwo niematerialne, ważniejsze kolekcje rzemiosła w muzeach, wybrane zagadnienia z problematyki opisu wyrobów rzemiosła.

40.

Kolekcjonerstwo i muzealnictwo – wprowadzenie do problematyki

Wprowadzenie do problematyki kolekcjonerstwa prywatnego i publicznego, definicja kolekcji. Zarys historii kolekcjonowania – powstawanie i rozwój kolekcji prywatnych, zjawiska, które doprowadziły do powstania i rozwoju muzeów publicznych – ich rola dawniej i dziś.

41.

Wybrane zagadnienia ochrony krajobrazu kulturowego

Pojęcie krajobrazu kulturowego. Kształtowanie się krajobrazu kulturowego (uwarunkowania geograficzne, społeczne, kulturowe. Przykłady.

Nazwa przedmiotu

liczba godzin

forma zaliczenia

punkty

ECTS

Metodologia historii sztuki i badań nad sztuką -

wykład                                                                       

30

ocena

3,0

Dzieje myśli o sztuce – wykład

ćwiczenia (2 grupy)

30

      15

ocena

egzamin

5,0

      (3+2)

Muzealnictwo  i wystawiennictwo                                             

Ćwiczenia (2 grupy)

30*

ocena

4,0

Dokumentalistyka konserwatorska – cz. I, ćwiczenia (2 grupy)

30

ocena

4,0

Elementy geografii historyczno – kulturowej (przedmiot z dziedziny nauk społecznych)

30*

ocena

3,0

Wykład monograficzny

wykłady do wyboru:

wykład I

wykład II

wykład III

Student wybiera dwa wykłady z trzech proponowanych

30

30

30

60 h

ocena

za 1 wykład = 3 pkty

wymagane

6 pkt na semestr

Seminarium magisterskie (przedmiot do wyboru)

30

ocena

5,0

Nazwa przedmiotu

liczba

godzin

forma zaliczenia

Punkty

ECTS

Metodologia historii sztuki i badań nad sztuką -

wykład                                                                          

30

ocena

3,0

Dzieje myśli o sztuce - wykład

ćwiczenia 2 pkt (dwie grupy)

30

15

egzamin

ocena

5,0

(3+2)

Muzealnictwo  i wystawiennictwo

ćwiczenia (dwie grupy)

30*

ocena

4,0

 Dokumentalistyka konserwatorska – cz. II, ćwiczenia (2 grupy)

30

ocena

4,0

Wykład monograficzny           

wykłady do wyboru:

wykład IV

wykład V

wykład VI

Student wybiera dwa wykłady z trzech proponowanych

30 h

30 h

30 h

60 h

ocena

za 1 wykład = 3 pkty

koniecznie

6 pkt na semestr

Seminarium magisterskie (przedmiot do wyboru)

30

ocena

5,0

Praktyka muzealna

20 dni (100 godz.)

ocena

5,0

Nazwa przedmiotu

liczba

 godzin

forma

 zaliczenia

Punkty

ECTS

Dziedzictwo regionalne - konwersatorium                                                                                                                                                

30*

ocena

4,0

Sztuka dawna i nowa: architektura i urbanistyka – badania i ochrona – zajęcia w ramach ścieżki specjalizacyjnej I, konwersatorium (cz. I)

Sztuka dawna i nowa: badania i promocja z elementami cyfrowej humanistyki – zajęcia w ramach ścieżki specjalizacyjnej II, konwersatorium (cz. I)

Student wybiera jedną z dwóch zaproponowanych ścieżek specjalizacyjnych

30*

ocena

5,0

Krytyka artystyczna cz. I, konwersatorium

    30

ocena

4,0

Wykład monograficzny

wykłady do wyboru:

wykład I

wykład II

wykład III

Student wybiera dwa wykłady z trzech proponowanych

30

30

30

60h

ocena

za 1 wykład = 3 pkt

koniecznie

6 pkt/60 h na semestr

Język obcy nowożytny

poziom B2+

lektorat

60

egzamin

4,0

Seminarium magisterskie (przedmiot do wyboru)

30*

ocena

6,0

Wskaźniki ECTS

Liczba punktów ECTS niezbędna do uzyskania kwalifikacji

120

Łączna liczba punktów ECTS, które student musi uzyskać na zajęciach wymagających bezpośredniego udziału nauczycieli akademickich

115

Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z dziedziny nauk humanistycznych i nauk społecznych

120 (w tym 6 z dziedziny nauk społecznych)

Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać w ramach zajęć z języka obcego

4

Liczba punktów ECTS, którą student musi uzyskać realizując moduły kształcenia na zajęciach ogólnouczelnianych (lektoraty, moduły związane z przygotowaniem do zawodu nauczyciela)

4

Wymiar praktyki zawodowej i liczba punktów ECTS przypisanych praktykom określonym w programie kształcenia

5

Procentowy udział liczby punktów ECTS dla programu

przyporządkowanego do więcej niż jednej dyscypliny

-

Procentowy udział poszczególnych dyscyplin, do których odnoszą się efekty uczenia.  Suma udziałów musi być równa 100%

100% nauki o sztuce

Kierunek studiów: Historia sztuki

Dyscyplina naukowa: nauki o sztuce (100%)

Poziom kształcenia: studia drugiego stopnia

Poziom kwalifikacji: 7

Profil kształcenia: ogólnoakademicki

Tytuł: magister 

Kod efektu uczenia się dla kierunku studiów

Efekty uczenia się dla kierunku studiów

Po ukończeniu studiów drugiego stopnia na kierunku historia sztuki absolwent uzyska efekty uczenia się w zakresie:

Odniesienie do charakterystyk drugiego stopnia PRK

(kody)

WIEDZA

K_W01

Ma wiedzę i rozeznanie w zmianach pojęć i kategorii z zakresu historii sztuki oraz wiedzę o nowych pojęciach stosowanych w charakterystyce dzieł sztuki (w tym szczególnie sztuki współczesnej)

P7S_WG

K_W02

Ma wiedzę w zakresie głównych metod badawczych z zakresu historii sztuki, ze szczególnym uwzględnieniem kształtowanych w ostatnim ćwierćwieczu XX w. i na początku XXI w.

P7S_WG

K_W03

Ma uporządkowaną chronologicznie i tematycznie wiedzę dotyczącą teorii artystycznych od starożytności po czasy współczesne.

P7S_WG

K_W04

Ma podstawową wiedzę dotyczącą problematyki konserwatorstwa i rewitalizacji zabytków

P7S_WG

K_W05

Ma wiedzę na temat sporządzania dokumentacji dzieł sztuki o charakterze urzędowym

P7S_WG

K_W06

Ma wiedzę dotyczącą organizacji muzeów i urzędów konserwatorskich. Znaregulacje prawne dotyczące funkcjonowania tych instytucji

P7S_WK

K_W07

Ma wiedzę na temat  zaawansowanych metod komputerowego katalogowania dzieł sztuki oraz prezentacji sztuki dzieł sztuki dawnej i nowej z użyciem mediów takich jak film telewizyjny, muzealna baza danych, bazy fotograficzne, czasopisma internetowe, bazy danych dotyczących poszczególnych dziedzin sztuki dawnej i nowej

P7S_WG

K_W08

Ma wiedzę na temat monograficznego ujęcia dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym

P7S_WG

K_W09

Zna zasady pisania prac badawczych o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki

P7S_WG

UMIEJĘTNOŚCI

K_U01

Potrafi korzystać ze źródeł i literatury z zakresu historii sztuki z różnych epok. Umie zastosować nowoczesną terminologię historyczno-artystyczną, zwłaszcza w analizie dzieła sztuki współczesnej w języku polskim i obcym (nowożytnym na poziomie B2+)

P7S_UW

P7S_UK

P7S_UU

K_U02

Potrafi stosować zaawansowane metodybadawcze właściwe dla specyficznych przedmiotów badań historii sztuki

P7S_UW

K_U03

Potrafi odnieść teorie artystyczne do badanych dzieł sztuki

P7S_UW

K_U04

Umie sporządzić ekspertyzę w zakresie konserwatorstwa i rewitalizacji dzieł sztuki

P7S_UW

K_U05

Potrafi sporządzić dokumentację dzieł sztuki o charakterze urzędowym

P7S_UW

K_U06

Potrafi stworzyć koncepcję wystawy muzealnej lub pokazu dzieł sztuki współczesnej

P7S_UW

P7S_UO

K_U07

Potrafi katalogować dzieła sztuki w zaawansowanych modelach gromadzenia danych z zakresu sztuki dawnej i nowej.

P7S_UW

K_U08

Potrafi sporządzić monograficzne ujęcie dzieła sztuki w szerokim kontekście, również pozaartystycznym

P7S_UW

P7S_UK

K_U09

Potrafi napisać pracę badawczą o charakterze syntetycznym w oparciu o szerokie spektrum metod historii sztuki

P7S_UW

P7S_UK

KOMPETENCJE SPOŁECZNE

K_K01

Kieruje działaniami społecznymi związanymi z promocją zabytków i życiem artystycznym

P7S_KO

K_K02

Włącza się w profesjonalny sposób w akcje ochrony zabytków i dzieł sztuki współczesnej

P7S_KO

K_K03

Wykazuje gotowość do współpracy przy wystawach dzieł sztuki

P7S_KO

K_K04

Podejmuje próby organizacji studenckich sesji naukowych, czasopism, publikacji i wystaw sztuki

P7S_KO

K_K05

Podejmuje próby współpracy z istniejącymi instytucjami kultury na zasadzie wolontariatu

P7S_KR

K_K06

Dąży do własnego rozwoju naukowego przez współpracę w ramach międzynarodowej wymiany stypendialnej

P7S_KK