Malarstwo barokowe na Śląsku, red. Andrzej Kozieł, Wrocław 2017
Podstawowym celem niniejszej publikacji jest całościowa prezentacja artystycznego i kulturowego fenomenu, jakim było malarstwo na Śląsku w dobie baroku. Dlatego w książce ujęci zostali wszyscy znani z zachowanej twórczości, najważniejsi ówcześni malarze, którzy byli czynni na Śląsku lub pracowali dla tamtejszych zleceniodawców. Uwzględniono także ich wszystkie wykonane dla śląskich odbiorców prace w różnych technikach i gatunkach: od malarstwa na szkle i porcelanie, przez malarstwo sztalugowe i tablicowe obrazy olejne oraz malowidła na balustradach empor i stropach, aż po monumentalne dekoracje freskowe na ścianach i sklepieniach. Opracowaniem objęto artystów i dzieła z obecnych terenów zarówno polskiego, jak i czeskiego Śląska, ponieważ zakres terytorialny materiału ujętego w niniejszej książce wyznaczyły historyczne granice tego regionu z czasów panowania Habsburgów. Z kolei ramy czasowe prezentacji malarstwa barokowego na Śląsku przyjęto, kierując się przede wszystkim kryteriami stylistycznymi, nie zaś datami historycznych wydarzeń. Dlatego początkową granicą stały się lata czterdzieste XVII wieku, kiedy to – mimo trwania jeszcze wojny trzydziestoletniej – zaczęły się pojawiać na Śląsku pierwsze dzieła oparte na barokowych wzorcach. Z kolei końcowa cezura przypadła na lata 1770–1800, w których – mimo ostatecznego odpadnięcia większej części Śląska od habsburskiej monarchii na mocy ustaleń traktatu pokojowego w Hubertusburgu z 1763 roku – dokonało się powolne wygasanie barokowej i rokokowej stylistyki.
