Rys historyczny instytutu

Instytut Historii Sztuki Uniwersytetu Wrocławskiego jest jedną z kilku wiodących jednostek uniwersyteckich tego typu w Polsce. Jego tradycja ma ponad 70 lat i sięga pierwszych miesięcy po II wojnie światowej. Formalnie pierwszą Katedrę Historii Sztuki na polskim uniwersytecie we Wrocławiu utworzono już w 1946 roku. W 1994 roku katedra została przekształcona w instytut.

Początki funkcjonowania tuż po wojnie były trudne. Siedziba odpowiednika naszego Instytutu na przedwojennym, niemieckim uniwersytecie uległa całkowitemu zniszczeniu, a wraz z nią zbiory oraz pomoce naukowe i dydaktyczne (biblioteka, fototeka). Po pionierskich początkach w barokowym budynku dawnego klasztoru Krzyżowców z czerwoną gwiazdą, a przedwojennego gimnazjum św. Macieja, pierwsza stała siedziba Katedry Historii Sztuki znalazła się pod koniec 1946 roku pod adresem Szewska 36, na I piętrze. Było to raptem kilka pokoi wyposażonych w zdobyczne meble, maszynę do pisania i jeden telefon. Polityczne manipulacje doprowadziły do zamknięcia kierunku historii sztuki na okres lat 1951-56, czego skutki odczuwano jeszcze długo po jego przywróceniu. W 1969 roku Katedra zmieniła siedzibę, przenosząc się na parter budynku po drugiej stronie ulicy Szewskiej (nr 49). Tam znalazła miejsce, oprócz dwóch sal wykładowych i pokoi pracowników, także biblioteka, której zasób stopniowo się powiększał. W roku 2003 nastąpiła kolejna przeprowadzka, do nowej, aktualnej siedziby, ale pod starym adresem na ul. Szewskiej 36. Historia sztuki otrzymała tym razem niemal cały budynek, współdzielony z Instytutem Kulturoznawstwa, a właściwie z kierunkiem muzykologii, rodzącym się wtedy w jego ramach na Uniwersytecie Wrocławskim. Budynek był po generalnej przebudowie, ze specjalnie przystosowaną do potrzeb bibliotecznych przestrzenią na parterze.